ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น เรียกสติของฉันที่กำลังหม่นหมองให้จับจ้องว่าใครมาเรียกเอาตอนนี้ แม่ฉันหลับไปแล้ว ถ้าจะมีก็...
“นายมีอะไร?”
ทันทีที่เปิดประตูออกไปฉันก็ต้องผงะกับร่างสูงที่เปลือยเปล่าท่อนบน เพิ่งจะเคยเห็นร่างกายของเขาที่มันแน่นไปทุกสัดส่วน เห็นของเถื่อนของโยมาบ่อย แต่เพียงแค่เห็นของอาร์กลับทำให้ฉันเขินจนหน้าร้อนเห่อไปหมด เขาเดินเข้ามาในห้องของฉันอย่างถือวิสาสะ
“นี่! ออกไปเลยนะ”
“ผมกลัวผีอะ เลยขอมานอนด้วย”
“จะบ้าหรือไง บ้านฉันไม่มีอะไรแบบนั้น”
“ไม่รู้ล่ะ ผมกลัว” พูดจบก็นอนลงบนเตียงฉัน แถมยังซุกหน้าเข้ากับหมอนที่ฉันหนุนทุกคืนอีกต่างหาก คือหมอนใบนั้นมีทั้งน้ำลาย น้ำตา สารพัดคราบบนหน้าฉันเลยนะ
“จะไปดีๆ หรือจะไปด้วยน้ำตาห๊ะ!”
“หอมจัง”
“อะไร?”
“ห้องของคุณหอมจัง” เขาผละใบหน้าออกจากหมอนพร้อมรอยยิ้มที่น่าขยะแขยง โรคจิตชะมัดเลยนะ! ฉันเดินไปหยุดข้างเตียงและคว้าต้นแขนแกร่งไ
