Bad Love มาเฟีย

ย้อนกลับไปเมื่อ6ปีก่อน @คลับหรูกลางเมือง "ฉันเมามากแล้วกลับก่อนนะทุกคน" "กลับเร็วจังมาย" "ได้เวลากลับแล้วอะ เดี๋ยวพี่หมอกเป็นห่วง" "แล้วกลับยังไง?" "เดี๋ยวโทรให้พี่หมอกมารับ" "อืมๆ กลับดีๆ นะ" "จ้ะ เจอกันที่มหาลัย" "โอเค" นานๆ ทีที่ฉันจะได้มาเที่ยวดื่มสังสรรค์กับเพื่อนแบบนี้ เพราะพี่หมอกพี่ชายของฉันค่อนข้างหวง ไม่ค่อยปล่อยให้ฉันออกไปเที่ยวไหนตอนกลางคืนเพราะกลัวว่าจะเกิดอันตราย ฉันอยู่กับพี่หมอกสองคนฉันเติบโตมากับพี่ชายเพราะพ่อกับแม่เกิดอุบัติเหตุ มีแค่ฉันกับพี่หมอกที่รอดมาได้ พี่หมอกต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูฉันจนกระทั่งตอนนี้ฉันเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ฉันเองก็อยากทำงานพาร์ทไทม์ช่วยแบ่งเบาภาระพี่หมอกอีกแรงบ้าง แต่พี่หมอกก็ไม่อนุมัติให้ฉันออกไปทำงาน ฉันก็เลยต้องเรียนอย่างเดียวและใช้เงินให้ประหยัดมากที่สุด ปึก! "อื้อ...ขะ ขอโทษค่ะ" ขณะที่กำลังเดินโซซัดโซเซออกมาฉันบังเอิญไปชนกับใครบางคนเข้าจนทำให้ตัวเองเซถลาเกือบล้ม แต่ยังดีที่เขาดึงมือฉันเอาไว้ได้ทัน ฉันมองไม่ชัดเพราะความเมา ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือใครหน้าตาเป็นแบบไหน "ขอโทษจริงๆ ค่ะ ฉันไม่ระวังเอง" "อืม..." ฉันเดินออกมาทันที ฉันยืนรอพี่หมอกอยู่ได้พักใหญ่ๆ แต่พี่หมอกก็ไม่ขับรถมารับสักที ไม่รู้ว่าหายไปไหนเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ฉันก็เมามากเลยเมาจนยืนไม่ติดพื้น เซไปเซมาอยู่แบบนั้น บรืน~ ไม่นานก็มีรถขับมาจอดตรงหน้าฉันรีบเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปนั่งในรถทันที รู้สึกว่ารถพี่หมอกจากกว้างขึ้นมากเลยนะ หรือว่าจะแอบไปซื้อรถมาใหม่ก็ไม่รู้ "ออกรถ" "ครับ" ฉันได้ยินเสียงคนคุยอยู่ข้างๆ หูแต่ก็เข้าใจว่าเป็นเสียงของพี่หมอก จนกระทั่งฉันลืมตาขึ้นมาอีกทีอยู่ในห้องของใครสักคน มีผู้ชายไม่ใส่เสื้อผ้านอนอยู่ข้างๆ ฉันเขานอนตะแคงซึ่งฉันไม่เห็นหน้า ตัวฉันก็ไม่มีเสื้อผ้าลงเหลือสักชิ้นเลยเช่นกัน อย่าบอกนะว่าฉันเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว! ฉันค่อยๆ ลุกออกจากเตียงหยิบเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำแล้วรีบออกไปทันที "บ้าจริง!" ฉันเมาขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย เมาจนเผลอมีอะไรกับคนที่ไม่รู้จัก เสียความบริสุทธิ์ให้กับใครก็ไม่รู้ แต่ก็ช่างเหอะในเมื่อมันเสียไปแล้วก็ให้มันเสียไปเพราะฉันก็ไปเรียกร้องเอาอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ต่างคนต่างเมาแล้วมีอะไรกัน ก็แค่ one night stand "พี่หมอก พี่หมอก" ฉันตะโกนเรียกหาพี่ชายเมื่อกลับมาถึงบ้าน แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับเลยหน้าบ้านตรงลานจอดรถก็ไม่มีรถของพี่หมอกจอดอยู่ เขาหายไปไหนตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรหาพี่หมอก แบตโทรศัพท์ก็ดันมาหมดซะอีก ฉันค้นหาสายชาร์จในกระเป๋าสะพายของตัวเองก่อนจะพบสิ่งของบางอย่างที่มันไม่ใช่ของฉันแต่ตอนนี้มันอยู่ในกระเป๋าของฉัน มันเป็นตราสัญลักษณ์ที่มีรูปมังกรอยู่ตรงกลางพร้อมกับภาษาอังกฤษตัวเล็กๆ เหมือนจะเป็นเหรียญมากกว่าแต่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเหรียญอะไร อาจจะเป็นของสำคัญของผู้ชายที่ฉันพลาดไปมีอะไรด้วย แต่ฉันคงไม่เอากลับไปคืน ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะว่าเขาเป็นใครหน้าตาแบบไหน สายที่ไม่ได้รับ 15 สาย >> พี่หมอก เบอร์แปลก 8 สาย ฉันขมวดคิ้วก่อนจะโทรกลับไปหาพี่หมอก แต่ก็ไม่มีใครรับสายเลย จนกระทั่ง... ( ฮัลโหล ) "พี่หมอกพี่อยู่ที่ไหน มายกลับมาบ้านแล้วแต่ไม่เจอพี่เลย" ( เมื่อคืนเกิดอุบัติเหตุน่ะพี่อยู่โรงพยาบาล ) "ว่าไงนะ แล้วตอนนี้พี่เป็นยังไงบ้าง!?" ( ไม่เป็นอะไรมากหรอกแค่ถลอกนิดหน่อยน่ะ ) "เดี๋ยวมายรีบไปหานะ" ฉันกดวางสายจากพี่หมอกแล้วรีบเดินไปคว้ารถมอเตอร์ไซค์ออกไปหาพี่หมอกที่โรงพยาบาลทันที @โรงพยาบาล "ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าคนไข้ชื่อหมอกนทีพักอยู่ห้องไหนเหรอคะ ฉันเป็นน้องสาวค่ะ" "สักครู่นะคะ" พยาบาลก้มดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดว่า "คนไข้ชื่อหมอกนาทีพักอยู่ห้อง367นะคะ" "อ๋อ ขอบคุณมากนะคะ" ฉันรีบเดินไปยังห้องพักที่พี่หมอกอยู่ทันที "พี่หมอก!" สภาพของพี่ชายที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้คือพี่หมอกใส่ปลอกคออยู่และแขนก็ใส่เฝือกอยู่ข้างนึง ขาก็มีผ้าพันแผลไว้หนาเตอะ นี่เหรอที่บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก "พี่เป็นยังไงบ้าง แล้วทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ" "เมื่อคืนพี่ขับรถออกไปรับเรานั่นแหละ แล้วมันมีรถพ่วงตัดหน้าพี่ก็เลยต้องหักหลบ รถก็เลยพุ่งไปชนต้นไม้น่ะ" "โถ่พี่...มายผิดเอง ถ้ามายฟังที่พี่ห้ามตั้งแต่แรกก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น" ถ้าฉันไม่ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วโทรให้พี่หมอกมารับก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น "อย่าคิดแบบนั้นสิ มันเป็นอุบัติเหตุไม่เกี่ยวกับเราออกไปกินเหล้าสักหน่อย" "แต่มาย..." "แล้วนี่กลับมายังไง เมื่อคืนพี่พยายามโทรหาเราแล้วแต่โทรไม่ติดเลย" "มายขอโทษค่ะพี่ แบตโทรศัพท์ของมายหมด เมื่อคืนก็ได้เพื่อนพากลับไปนอนที่ห้องของมันก่อน ตอนเช้ารู้สึกตัวก็เลยรีบมาที่บ้าน" "....." "มายขอโทษนะพี่หมอก" "ขอโทษทำไมพี่ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย มันเป็นอุบัติเหตุอย่าไปคิดมากเลย" "ไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไง ดูสภาพพี่สิแขนขาใส่เฝือกแถมยังมีปลอกคอใส่อีก" "ไม่ได้มีอะไรหักตรงไหนหรอก แค่มันซ้นน่ะหมอก็เลยให้ใส่เฝือก ส่วนคอก็แค่เคล็ดไม่ได้หักไม่ได้รับการกระทบกระเทือนอะไรมาก" "แล้วนี่หมอให้พี่นอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลกี่วันเหรอ" "หมอบอกว่ารอดูอาการสัก 2-3 วัน ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงก็ให้กลับบ้านได้" "เฮ้อ..." "เป็นอะไรไปถอนหายใจทำไม" "ไม่รู้สิ มายรู้สึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้พี่เจ็บตัวยังไงก็ไม่รู้" "ทำไมต้องคิดแบบนั้นล่ะ?" "ก็พี่เตือนมายแล้วว่าไม่ให้มายออกไปกินเหล้ากับเพื่อน แต่มายก็ยังไป" "ที่พี่เตือนเพราะพี่เป็นห่วง กลัวว่าเราจะโดนฉุดโดนทำร้าย เราเป็นผู้หญิงแถมไปกินเหล้าในที่แบบนั้นพี่ก็เตือนเป็นปกติ มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับอุบัติเหตุเลย" "....." "อย่าคิดมากสิ" "ค่ะพี่หมอก"