ลู่หวั่นเจียงวางยาลงในสุราของฉูหวาง ทั้งที่ควรจะวางยาพระชายาแปดให้นางได้เคลิ้มฝัน แต่ทว่าลู่หวั่นเจียงมิคิดจะให้สตรีสกุลเจ้าได้พบกับฝันดี นางจงใจมิวางยาพระชายาแปด แต่วางยาใส่ฉูหวางลงไปแทน
ฉูหวางยามแรกก็มีจิตตัณหาราคะล้นปรี่อยู่ในกาย ยามที่ถูกวางยากระตุ้นกำหนัดลงไป และได้มาพบกับเจ้าหลิงหว่านในชุดผืนบาง ฉูหวางทานทนมิได้ เข้าไปปล้ำจูบนางและใช้ต้นขาแกร่งกางเรียวขาขาวๆ กดแทรกแก่นกายลงไปอย่างร้อนใจโดยมิเล้าโลมนางเสียก่อน สตรีพรหมจรรย์เช่นเจ้าหลิงหว่าน ย่อมตื่นตกใจและหวีดร้องขึ้นมาในที่สุด
แต่ทว่าฉูหวางมิสนใจนาง บดขยี้นางและกระแทกกระทั้นนางอย่างบ้าคลั่ง นางถูกขบกัดอย่างรุนแรงเหมือนถูกสัตว์ป่าทำร้าย
ในราตรีนั้น เจ้าหลิงหว่านหวีดร้องไปจนถึงตำหนักของชายาเอก ลู่หวั่นเจียงหัวเราะคิก นางโยนเนื้อให้นกของนาง จนมันบินมาเคล้าเคลียนางอย่างเอาใจ บนหลังคาของนางนั้นมีร่างของสายลับสกุลหยาง มองดูนางอย่างแป
