ร่างบางดึงรั้งร่างกายแกร่งเข้าไปในห้องหอ ในยามที่ปิดประตูลงไปแล้ว หลันเสวี่ยก็เปลื้องผ้าลงไปช้าๆ ร่งฉีที่อุ้มแมวอยู่ในอก เร่งวางมันลงเบาๆแล้วเร่งเดินไปคุกเข่าที่ข้างเตียงนอนเสีย ร่างบางอายแสนอายแต่ทว่านางก็ต้องนั่งที่ขอบเตียงแล้วยกแยกเรือนกายออกไปให้ดูชม ร่งฉีดวงตาพร่ามัวมากเร่งก้มดูส่วนสำคัญนั้นก่อนสิ่งใด มือหนาบิกลีบเนื้อสีหวานเบาๆแล้วทิ่มแทงนิ้วลงไปจนสุดโคน
“อร้า ซี้ด ซี้ด ซี้ด “
“เยี่ยม มิมีน้ำหวานค้างอยู่ภายใน ยังรัดแน่นนัก อร่า เจ้ามิมีใจให้บุรุษอื่นนอกจากข้า อร่า “
บุรุษถอนนิ้วมือหยาบระคายออกมา แล้วเร่งควักแก่นกายที่แข็งขึงจรดจดจ่อลงไปที่ปากทางนุ่ม ก่อนจะกดแทรกลงไปในคราเดียว หัวเบ่งบานดันครูดไปในช่องทางนุ่มและถูกกระทุ้งรุนแรงจนกระแทกลึกจนสุดทาง ร่างสาวร้องครางลั่นขึ้นมา นางจุกแน่นจนจะขาดใจตายลงไปแล้ว
“อร้า ร่งฉี ร่งฉี อร้า “
“ฮึ่ม ข้าหวงเจ้า แต่ฉูหวางผู้นั้นกลับกล้าดีมากนักที
