ตอนที่ 41
นามินีตาค้าง คนอย่างวินท์นี่หล่อนยิ่งว่าเขายิ่งยุ
“คนอย่างคุณ นี่มันหน้าด้านหน้าหนาจริง ฮึ คนเขาไม่รักไม่แลตอบ ยังจะบังคับอีก”
“เดี๋ยวอีกหน่อย เธอก็คงรักฉันตอบเองล่ะ”
เขากลับเฉไฉออกไปแบบนั้น ตามมาด้วย น้ำเสียงต่ำในลำคอ
“เอาเป็นว่า เธอลองเอาใจเธอมาเป็นอย่างฉันบ้าง แล้วเธอจะรู้สึกเข้าใจมัน เป็นอย่างดีนามินี”
เสียงเขาตึงและเข้มขึ้นมาด้วย มันบ่งบอกความไม่พอใจ
“เพราะฉะนั้น ถ้าพูดกันไม่เข้าใจ มานี่ ออกไปกับฉันข้างนอกเลย มีเรื่องต้องคุยกับเธอมากมาย”
“อย่ามาบังคับฉันนะ”
นามินีส่ายหน้า หล่อนร้องเอ็ดขึ้นมา เขาพยายามอธิบายให้ฟัง
“ฉันคิดว่าแม่กับป้าเธออนุญาตฉันแล้ว เพราะฉันอยากจะมาสมัครเป็นเขยบ้านหลังนี้”
วินท์จำเป็นต้องพูด แม้คำนี้เขาจะพูดมาหลายครั้งแล้ว มันทำให้นามินี ไม่ใจอ่อนก็ตาม แต่เขาก็ต้องทำอย่างนั้น เขาสั่งบอกตนเอง มันซื่อบื้อเหลือเกิน ดื้อด้าน รั้นที่จะรักเขาให้ได
