ตอนที่ 15
“ แต่ว่าใครล่ะ แม่ มันจะเอาลูกสาวของเราล่ะ นังนี่ มันทั้งซน แก่นแก้ว ปากจัดอย่างนี้ ”
“มันก็ไม่แน่นาพี่ ฉันว่าหนูนามันมีเสน่ห์นะ แต่ถ้าลูกไม่ได้คิดรักคิดชอบแบบนี้ ฉันก็ไม่ได้ว่า มันแล้วแต่ลูกเถอะ ”
สร้อยทองว่าแล้วก็เงียบหลับตานอน อันที่จริงฐานะของนางในตอนนี้ก็ไม่ค่อยดีนัก อยากจะให้นามินีเป็นฝั่งเป็นฝาเมื่อเรียนจบ อย่างน้อยเมื่อได้แต่งงานก็เหมือนกับแบ่งเบาภาระให้แก่พ่อแม่ แต่ก็กลัวอย่างเดียวคือ ได้ลูกเขยไม่เป็นโล้เป็นพายน่ะสิ
คืนวันศุกร์ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดราชการ ตรงกับวันฉัตรมงคลพอดี อัครณีตั้งใจจะเดินทางไปสัตหีบ ที่พักของศักรินทร์ หล่อนอยากจะทำเซอร์ไพรสเขา คือไม่ได้โทร.ไปบอกล่วงหน้า เนื่องจากเห็นว่า เขานั้นเงียบหายไปสนิท หล่อนเป็นห่วง และคิดถึง ก็เลยคิดว่า เขาทำงานหนัก ยุ่งจนไม่มีเวลาไปไหน เมื่อหล่อนมาถึงแล้ว อยากจะอยู่พักผ่อนแล้วเที่ยว ชวนเขาไปทะเล กินอาหารร่วมกัน
ตรงกับเป็นวันหยุดราชการด้วย เมื่อไปถึงหล่อนจะให้พาเขาพาไปเที่ยว ส่วนตัวหล่อนเองตัดสินใจว่าจะจองห้องพักที่โรงแรมไว้สักแห่ง ใกล้ที่พักของเขามากที่สุด คืออพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งที่หล่อนจำได้ เพราะเคยมา
อัครณีขับรถอย่างชำนาญเส้นทาง หล่อนคบกับศักรินทร์มานานพอสมควร ก็เป็นเวลาหลายปี จนแน่วแน่แล้ว ไม่เป็นการใจง่ายของตัวเอง เพราะโดยปกติส่วนตัวแล้วหล่อนไม่ใช่คนใจง่ายกับผู้ชายก่อน คบกันเป็นแฟน แค่กอดจูบเท่านั้น ถึงแม้ว่าคนภายนอกจะมองดูว่า หล่อนกล้า แต่เรื่องความรัก ความใคร่หล่อนก็กลัวเหมือนกัน กลัวการเลยเถิด และป้องกันตัวเองไว้ และออกห่างจากมัน
หล่อนไม่คิดจะให้ใครมาชิงสุกก่อนห่ามกับเรือนร่างของตัวเอง แม้ว่าบัดนี้ วัยของหล่อนดูจะมากโขก็ตาม เป็นสาวใหญ่
ขับรถถึงบางปะกงแล้วถนนโล่งไปหมดจะติดเฉพาะในกรุงเทพตั้งแต่ถนนซุปเปอร์ไฮเวย์และตัดเข้าสู่ถนนบางนาตราด
แม่น้ำบางปะกงในเวลาหกโมงตรงไหลเอื่อยๆเรื่อย มีเรือสินค้าลากซุงแล่นผ่าน ดวงตะวันลับดวงไปนานแล้ว อัครณีขับด้วยความระมัดระวัง จนกระทั่งเข้าเขตจังหวัดชลบุรี
หล่อนคิดว่าหนทางอีกนานพอสมควร ถึงจะถึงสัตหีบ ศักรินทร์เคยให้กุญแจห้องของเขาแก่หล่อน เมื่อครั้งเขาขึ้นมาเที่ยวที่กรุงเทพ หล่อนนำมันมาด้วยก็เผื่อว่า หล่อนไปเก้อ เขาอาจจะไม่อยู่ในห้อง หล่อนก็จะได้ไขกุญแจห้องเข้าไปพักผ่อน นั่งรอเขากลับ
นี่เป็นการเสี่ยงของหล่อนมากที่สุด พ่อแม่ของหล่อนนั้นท่านก็ไม่รู้ เพราะว่าหล่อนเป็นคนตัดสินใจด้วยตัวเอง เนื่องจากหล่อนคิดว่า ศักรินทร์นั้นเป็นสุภาพบุรุษมากที่สุด และเป็นคนที่สุภาพ เขาไม่ทำอะไรที่หมิ่นหยามน้ำใจของหล่อนหรอก ถ้าหล่อนไม่ต้องการ และหล่อนก็ไว้ใจเขาตลอดมาด้วย
จนในที่สุดก็ถึงแล้วแม้จะรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจากการขับรถ แต่ที่สุดก็หายเหนื่อยเมื่อถึงปลายทาง หล่อนแน่ใจว่าใช่แน่ๆ ที่อยู่ของอพาร์ทเม้น และเบอร์โทรศัพท์ จำได้แน่นอน
เมื่อมาถึงหล่อนก็ไม่ได้โทร.เข้าไปหา เพราะตั้งใจจะทำให้เขาแปลกใจเล่น จึงเดินขึ้นบันไดชั้นบน ห้อง 305 ถ้าหล่อนจำไม่ผิด หล่อนจดมาด้วย ห้อง 305 อยู่ทางด้านซ้ายสุดจริงๆด้วย
อัครณีค่อยๆก้าวเดินอย่างเบาฝีเท้าไม่ได้รีบเร่งนัก เห็นว่ากุญแจห้องของเขาไม่ได้ล๊อค แสดงว่าเขาคงกำลังนอนหลับอยู่แน่นอน หล่อนจึงตัดสินใจ ศักรินทร์คงแปลกใจและนึกคาดไม่ถึงที่หล่อนนั้นจะแอบเดินทางมาหาเขาในวันหยุด เขาคงปลื้ม
หากแต่แล้วนั้น กลับทำให้หล่อนชะงัก กับน้ำเสียงแปลกๆแปร่งๆของคนทั้งสองคนคุยกัน หล่อนกลับได้ยินเสียงคุยกันดังลอดออกมาจากห้องของเขา จับน้ำเสียงไม่ได้ว่าเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย
เหมือนจะกระซิบกระซาบอะไรซักอย่าง แต่ทำให้อัครณี รู้สึกเคืองอาการชะงักหมุนลูกบิด หยุดนิ่งก่อนจะตัดสินใจ หล่อนชักจะไม่แน่ใจเสียแล้ว ว่าศักรินทร์กำลังอยู่กับใครกันแน่ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย กันล่ะ
แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ ความรู้สึกของหล่อนพลอยหมองหม่น เสียใจ ผิดหวังทันที แต่ยังไม่ทราบความจริง เพราะไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่เหมือนว่าศักรินทร์ นั้นทรยศหล่อน เขาไม่ซื่อสัตย์ อย่างที่หล่อนคิด และหวังเสมอมา หล่อนโง่เองที่เชื่อเขาตลอดมา และ หล่อนต้องรู้ให้ได้ในนาทีนี้ว่า ศักรินทร์อยู่กับใครกันแน่ เขาทำตัวเหมือนซ่อนเร้นปกปิด
หญิงสาวแทบหายใจไม่ทั่วท้องก่อนที่หล่อนจะถอนใจ และรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองแทบจะหยุดเต้น เมื่อไขกุญแจกริ๊กเข้าไป เพื่อพิสูจน์
แล้วเปิดกระชากเบาๆภาพที่เห็นเบื้องหน้านั้น ทำให้หล่อนตะลึง อึ้ง และ ผงะ กรีดร้องอุทาน พร้อมกับตกใจอย่างมาก ไม่นึกว่าเขาจะมีพฤติกรรมแบบนี้ ลามกจกเปรต นอนกอดกันตัวกลมดิก ทั้งสองคน เป็นผู้ชายทั้งคู่ เขาเป็นเกย์ หล่อนอุทานในใจ
“ศักรินทร์ ”
“กรี๊ดๆๆๆ บัดสีบัดเถลิง มั่วไม่เลือกที่”
“ณี” ศักรินทร์ อุทานตามมา ด้วยตกใจไม่นึกว่าหล่อนจะมาเห็นภาพจะจะตรงหน้าและคาตาหล่อนอย่างนี้ เขามีสีหน้าที่ซีด นึกละอายปนผิดหวัง
อัครณีก็เดาออกหมดเลย หล่อนยกมือปิดหน้า
“หยาบคายสกปรก ณีไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ ว่าคุณจะจิตใจที่มันลักเพศอย่างนี้ ช่างน่าผิดหวังจริงๆที่ ณีดูคนผิด ขอให้อะไรๆของเราที่เคยมีมาก่อน ให้มันจบสิ้นไปเถอะนะ ศักรินทร์ เพราะครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ต่อไป ฉันก็จะไม่มาคิดรบกวนขวางทางความสุขของพวกคุณหรอก แล้ว นี่แหวนที่คุณเคยซื้อให้ฉัน เอาคืนไป”
หล่อนถอนและปาแหวนใส่หน้าเขาทันที ก่อนฉวยโอกาสนั้นวิ่งพรวดพราดลงมาข้างล่าง ไม่อยากนึกเห็นภาพที่ชวนสะอิดสะเอียน ศักรินทร์หยิบผ้าขนหนูพันมากายไว้ ผลักคู่ขาออกไป จะวิ่งถลันลงมาหาหล่อน ขณะที่คู่ขาของเขา ที่ชื่อราเชนทร์ ส่ายหน้า อารมณ์เสียด้วย นั่งมองอย่างเซ็งๆ
“จะ ไปสนใจทำไมกันศักดิ์ ผู้หญิงแบบนี้ สู้เรามาสนุกต่อกันเถอะที่รัก ”
ราเฃนทร์พยายามเอ่ยเสียงหวานออดอ้อน สีหน้าของศักรินทร์ยุ่ง จนขมวดคิ้ว บึ้งตึง ต่อไปเขาคิดว่าต้องมีเรื่องยุ่งๆตามมาแน่ เพราะว่าอัครณีดันมารู้ความจริงแล้วว่า เขานั้นไม่ใช่ผู้ชายทั่วไปที่ชอบผู้หญิงเพียงอย่างเดียว แต่เขามีรสนิยมชอบแบบผู้ชายด้วยกันด้วยเขาเป็นสองแบบ เป็นทั้งผู้ชายและผู้หญิง ที่เขาเรียกว่าเป็นเสือไบ