ตอนที่ 37
ที่เขานั้นเป็นคนก่อขึ้นเองแท้ๆ
เพราะในวันนั้นหล่อนจำได้ และหล่อนไม่อยากพบเจอ และนึกถึงมันอีก กับภาพบาดตา และชวนทุเรศ ที่ศักรินทร์ มีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน หล่อนไม่ยอมรับ หล่อนตอบเขาด้วยความเงียบแทน จนอีกฝ่ายเอ่ย
“ทำไม ณี ต้องเงียบอย่างนี้ด้วย”
เขาเอ่ยพึมพำเหมือนคนว้าวุ่นใจ จนหล่อนต้องเอ่ย
“ใช่ เพราะฉันลืมมันแล้ว ทำไมต้องมารื้อฟื้นด้วยนะมันน่าจะจบไปคราวนั้นแล้ว”
หล่อนตอบด้วยคำพูดที่หงุดหงิด
“แต่เรารักกันมาหลายปีแล้วนะผมยังไม่ลืมคุณนะณี”
พูดออกมาได้ยังไงว่ายังไม่ลืมหล่อนแต่มีอะไรกับคนอื่น ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน มันน่าขยะแขยง หล่อนรู้สึกสังเวชผู้ชายอย่างเขายิ่งนัก อ้างมาได้ยังไงกัน
“คำพูดจากปากชุ่ยๆ ของคุณมีแค่นี้เองหรือ ศักดิ์”
อัครณีพยายามจะตัดบทกับเขา
“น่า ณี ถือว่าศักดิ์ ขอร้องเถอะ อภัยให้ผมสักครั้งนะ “ เขาอ้อนวอน หากแต่หล่อนใจแข็ง
“ไม่ ไม่หรอก เพราะมันจบไปแล้ว
