UNTANGLED

Chapter: 9~ I am sorry

ARIADNE POV

"Kababaeng tao nakikipag suntukan."

"Tumahimik ka nga Jaycy."

"Yan tuloy hindi ka makakasama sa finals."mapang asar na ani niya."Alam mo? hindi ka nakakatulong."sinamaan ko naman siya ng tingin.Narito siya ngayon sa dorm ko ng gugulo.

"Ngayon lang kitang nakitang ganito eh hahaha namamaga pisnge mo tapos medyo iika ika ka pa maglakad."

"Mas sumasakit ulo ko sayo napaka ingay mo."hilot ko sa ulo ko.

Ngayon na mismo ang finals pero hindi ako makalabas dahil sa itsura ko ngayon."na grounded din yung grupong binugbog mo."

"Ako pa talaga bumugbog?"

Well mas malala kasi natamo nila pero sila naman nagsimula eh."Yun nga eh hahahha. Sabi ko na ayaw ko talaga ng mga female knights, their not sweet at all."Roll eyes naman niya.

"Ang boring naman dito."ani niya ng pansin niyang hindi ko siya pinapansin.

Sinamaan ko nga uli siya ng tingin."umalis ka na nga lang dito at makapagpahinga ako ng maayos."shake ko sa hand ko na parang asong pinapalayas."bakit hindi nalang tayo manood sa match?"

"Ayoko lumabas."

"Ito mag disguise ka nalang. Mag mask tsaka mag cloak ka with big hoodie."

Bigla naman ako napaisip. Gusto ko nga din mapanood ang matches nila."cge na nga punta na tayo wala din akong gagawin dito."ani ko at sinuot na ang mask.

"Geh tara."

Ngayon lang ako talaga nagtago na may kasamang hiya."dito ate."

"Saglit naman ang bilis mo maglakad."

"Ayun sakto kay kuya Ains na."ani niya ng makarating kasi sa balcony malapit sa arena.Kita ko nga si Ains na naka equistrian suit habang hawak ang mahabang sword na bigay ko sa kanya.

He looks so focused sa pag atake at tila ba ibang Ains ang nakikita ko ngayon. "Yung vice president pa kalaban niya, sino kaya mananalo?"

Simula kagabi hindi na kami nagusap matapos niya akong asikasuhin.I feel guilty even more sa pagiging unknowing ko sa personal feelings ni Ains. He must be really hurt right now pero ayun siya at determinado pa ding lumaban.

"This is a tough match but Ains Kaegan managed to win!"

"That was intense!"

"Woah!"

Punu ng palakpakan at sigawan pagkatapos manalo ni Ains.Bigla naman siyang tumingin sa gawi ko kaya umiwas ako ng tingin. I wanted to congratulate him but it's not the right time for that.

"Ang lakas na talaga ni kuya Ains diba?"tingin sakin ni Jaycy kaya tumango lang ako.

Tama. Hindi na nga si Ains ang dati, he worked hard to be stronger. Yet heto ako: ako dapat unang susuporta sa kanya pero ako pa nag offend sa kanya.

"Cge kukuha lang ako ng inumin."

"Samahan na kita."

"Hindi babalik din ako agad."sambit ko nalang at umalis na doon.I am not worthy of being Ains wife.Sabi ko na hindi bagay saakin ang role na ganito eh.Ains need a more supportive and understanding wife.

Wala na ko sa mood pumunta sa dorm kaya lumabas nalang ako at tinignan ang mga horses na nasa mga kulungan nila.Gusto ko munang maliwanagan, I need fresh air.

Hinawakan ko naman ang ulo ng isang kabayo ng mapansin kong tahimik ito ng lapitan ko.Brown ang kulay niya at mukhang mabait naman siyang kabayo.Hinila ko na ang tali niya at tinignan muna ito sa mata bago ako sumakay.

"Easy now."haplos ko bago siya pinalakad.Dumaan kami sa likod ng akademya kaya naman wala akong nasalubong sa paglabas.Isa lang naman ang gusto kong puntahan ngayon. Sa mansion, where it all started.

Parang ang bilis ng oras at mukhang malapit na ako sa mansion siguro dahil punu ang isip ko at minsan ay natutulala.

Ng matanaw ko ang mansion ay medyo gumaan ang loob ko.Dumeretso ako sa lawa at nagtungo sa mini bridge na gawa sa kahoy.Tahimik ang paligid at malakas din ang simoy ng hangin.

Tch hindi naman ako yung ganitong pa emo eh. Hays, I've become weaker?

"D-duchess?"lumingon naman ako ng my tumawag saakin.

"Oh hello."bati ko sa caretaker dito sa mansion."Hindi niyo po nasabing pupunta kayo dito at hindi ako nakapag handa."ani naman niya at lumapit saakin.

"Biglaan lang din naman kaya wag kang mag alala."sambit ko din at tumayo na."Ahy gannun po ba? may gusto ba kayong ihanda ko?"

"My tobacco pipe sa office ko and to smoke na din pakidala nalang sa master's bedroom."

"Cge po duchess."

Habang naglalakad ako sa hallway biglang nag flash mga memorya sa isipan ko.Happy moments and even the most painful memories. Binuksan ko na ang master's bedroom at doon ko na nakita ang malaking portrait namin, the wedding day. Importante naman saakin ang event na ito.

It's Ains room.

Hindi ko aakalaing babalik uli ako dito. Kung saan ko siya unang nakilala as the boy who plays piano.Hindi pa nga nadadala mga kagamitan ni Ains papunta sa palasyo dahil na din karaniwan siyang pumupunta dito during weekends.

Hinila ko ang rocking chair malapit sa veranda ng biglang pumasok si Diana."ito na po duchess."hinanda naman niya ang tobacco pipe ko at doon ko na sinindihan."you may go now."

"Yes ma'am."

"Hooo."buga ko ng usok at nag lean muna sa upuan.Mukhang gusto kong ibalik ang stress reliever kong ganito.I close my eyes as I lean on the rocking chair.

Paanong nangyare ito? ang bilis ng panahon eh. I feel like I am falling deeper na hindi ko na alam paano umalis.I need to apologize to Him.

*******************************************************

AINS KAEGAN POV

"Why did you let her go?"tingin ko kay Jaycy."ah eh manonood lang talaga sana kami tapos biglang nagpaalam siya at babalik din agad."

Wala siya sa dorm niya or kung saan man sa akademya."hindi pa maayos kalagayan niya eh."I sigh as I massage my temple."Bigla kasi siyang nawala hindi ko din talaga alam kung saan siya pumunta."alalang sabi na din ni Jaycy.

Saan nga ba siya pupunta? Ains think....

Umayos naman ako ng tayo ng may idea na ako."susunduin ko lang siya.."

"Saan? alam mo ba kung saan siya?"lapit na din ni Art pagkasabi ni Jaycy."If I am right, she must be..."

Nagtingingan naman kami na parang alam na namin."the mansion."

Tama nga. Nawawala ang isang kabayo sa cage niya.Kailangan ko siyang puntahan ngayon din."sasama ako."ani Jaycy."hindi na kami nalang ni Art."sambit ko habang hinahanda ni Art ang mga kabayong gagamitin namin.

"gannun ba?tawag nalang kayo pag nandoon nga siya."

"Yeah. Secure the dorm."sumakay na din ako sa kabayo pati si Art at doon na namin nilabas sa akademya.Matagal papunta sa capital pag kalesa ang gamit pero mas mabilis pag sa kabayo at pag sa shortcut dadaan.

Baka na offend siya noong hindi ko siya kinausap kagabi.She must be lonely doon, hayst this is all my fault.

Mas pinabilisan ko naman ang takbo ng kabayo at hindi mawala sa isip ko si Aria. I need to apologize, siya na nga yung nasaktan physically kahapon tapos pinagsabihan ko pa siya.

Ng matanaw ko na ang mansion ay medyo napanatag ako."Art!"hagis ko sa kanya sa tali ng kabayo at agad tumalon upang makababa.Nagtungo agad ako sa office pero wala siya doon.Sa kwarto niya at sa hall.

Don't tell me-

Agad akong nagtungo sa kwarto ko at bago ko ito buksan ay huminga muna ako ng malalim."Aria?"tanaw ko naman siyang nakapikit sa rocking chair."who's there?"mulat niya sa mata niya ng pansin atang may naglalakad.Her senses is still sharp as ever.

"A-ains?"She looked at me with shock.Pinagpatuloy kong maglakad palapit sa kanya, I wanted to hug her. Feel her warmth.

"W-wait--"pigil niya saakin sa pagyakap sa kanya pero agad ko siyang niyakap.

"Don't just leave without telling me."

"I-I am sorry."sagot naman niya at hinayaan niya lang akong yakapin siya habang nakababa ang dalawang braso niya."Ayos lang basta wag ka basta aalis ng hindi mo sasabihin-"

"Sorry for everything. "her voice, ngayon ko lang narinig na ganito ka low and full of pain."everything?"pag uulit ko habang nakayakap pa din sa kanya.

"For being such an ignorant wife. I am not worthy of your caring and understanding love."

No, that's not it.Gusto ko agad sabihin hindi pero tila ba natahimik ako."I am selfish I know. I don't want to burden you but I don't wanna let you go either."

"No, Aria."

"The guilt is killing me."mahigpit naman niyang piniga ang braso ko.I can feel her voice is trembling. Amoy na amoy ko ang tobacco, did she smoke?

"Hindi naman dapat ako ganito eh. Maybe I really became weaker. Let's get a divorce ."

"Huh?! wait-"

"Now that your strong enough, kaya mo naman na. You won't be needing my help anymore."mabilis niyang saad."You can find another wife, a supportive and understanding.Let me go, it's hurting me seeing you in pain."

"Aria..."

"Let me go-"

Hindi ko matake ang lahat ng sinasabi niya. Bumibigat ang pakiramdam ko.Niluwagan ko ang pagkakayakap at umupo sa harap niya at deretsong tumingin sa mga mata niya. Ayokong nakikitang ganito ang mga mata niya, it hurts me too.

"I am sorry for not being here sa pag o-overthink mo. I am sorry for making you feel like this."

"No-it's my fault--"

"Pakinggan mo ko Aria."hawak ko sa kamay niya. "calm down okay? deep breath."ani ko habang nakatingin sa kanya. Noon pa alam kong malakas si Aria in every aspect but even the strong breaks. Gusto kong magsorry magdamag pero hindi yun sapat.

"Bago ang lahat, wala kang kasalanan."

Gusto kong maramdaman niyang narito lang ako. Na wag niyang sisihin ang sarili niya."Your not an ignorant wife. Para saakin ikaw ang pinaka nakakaintindi saakin. Wag mong sabihing gannun lang kadali ka palitan. Walang kahit sinong makakapalit sayo, your my hero and my everything."haplos ko sa kamay niya. I did my best to express through my voice para maramdaman niya nga.

Ayokong may masayang na minuto na hindi ko nasasabi lahat."Hindi ka selfish,kung noong una ka pa selfish dapat iniwan mo na ko. I have known you for being selfless dahil wala kang inisip kundi kapakanan ko lang.I didn't stay with you para lang protektahan mo because that's conditional, I stayed because I know I am with the right person so never say I don't need you, Aria?-"napatigil ako at tawag sa pangalan niya ng biglang namuo mga luha niya.

"W-wag mo kong titignan."iwas niya ng tingin.It's so rare to see Aria cry since hindi siya yung expressive na tao so when she cries, hindi niya na talaga kaya.

Agad kong pinunasan ang luha sa pisnge niya at dahan dahang hinarap ang mukha niya saakin."I wanted to be strong para sayo. To protect you too so please don't cry."

"Hik* s-sinong umiiyak?"ani niya at agad na pinunasan ang luha niya. "It's ok to cry. Just like the Rain pours when it's heavy- so cry out when you cant handle it."

"Hik* mas lalo mo lang akong pinapaiyak eh."takip niya sa braso niya sa mga mata niya."huh? I-i am just.."

"I am not crying because it's painful ok."silip niya saakin."o-okay."sagot ko nalang." it's just that I am glad na mali mga iniisip ko."ani niya at tinanggal na pagkakatakip sa mga mata niya. Namumugto ito at hindi na katulad kanina, it calmed down.

"Besides, how can others be better than you? your the best wife in the world, the strongest person I ever knew and most supportive."I smiled as I look at her. Every time I look at her, she's really so beautiful in all ways.

"I-I know."hawi niya sa kamay ko sa pagkakahawak ko sa kamay niya at nagulat nalang sa mga sumunod na nangyare.Lumapit siya at agad akong hinalikan sa labi.Hindi naman ako gumalaw dahil hindi ko alam paano mag react.

"Kiss me back."she whispered at doon nga niya hinawakan ang batok ko to deepen the kiss. Doon ko nga din binukan ang bibig ko and started feeling her soft lips in mine.

"Haaa."hinging malalim namin habang naghahabol kami ng hininga pagkatapos ng halik."Your a bad kisser."ani niya at pinunasan ang labi niya.

"E-ehh? I never kissed like that before-"

"Ofcourse I know. Magtataka ako pag magaling ka naku my pinag pa-practisan."she smirked.Kanina lang bigat ng mood bigla nalang gumaan.

"Pa-practisan? w-wala ah."iling ko agad."oo nga. "batok niya saakin sabay tumayo.Nalasahan ko naman sa labi niya kanina ang tobacco kaya tinignan ko sa tabi na may ash tray.So she's smoking again?

"Akala ko tinigilan mo na ito?"taas ko sa pipe.Tumingin naman siya sa hawak ko."bakit? nasu-suffocate ka pa ba?"

Oww I see. So dahil pala sakin kaya siya tumigil dati."pero hindi siya maganda sa health."

"Minsan lang naman. Don't worry."ani niya at nagtungo sa piano."would you play for me?"lingon niya saakin. Tumango naman ako at lumapit sa kinaroroonan niya.

"Gladly."I smiled as I sat beside her.

As the memories from 4 years ago flashbacks with the sound of the piano."I will always play for you, now, and forever."

I cannot ask for more, Aria is enough..

More than enough.

I am so blessed.

************************************************************