ลานจอดรถหน้าร้านอาหารดังเชิงดอย
เถื่อนเดินกอดคอรีโมตออกมาด้านนอก เฟอร์เรนซ์เดินนำหน้าคนทั้งคู่ เขาปลายตามองคนทั้งสองอย่างเอ็นดู ถึงแม้ว่าในใจจะอิจฉานิดหน่อยก็ตาม
" ขอบคุณที่เดินมาส่งนะครับ ดร. " เฟอร์เรนซ์กล่าวคำขอบคุณเถื่อน เขามองหน้ารีโมตที่ทำหน้านิ่งเฉย เถื่อนยิ้มที่มุมปาก
" ยินดีครับ" เขาตอบเฟอร์เรนซ์อย่างเป็นกันเอง รีโมตมองหน้าเฟอร์เรนซ์พลางทำหน้าเมินเฉย เถื่อนยกมือขึ้นมาบีบจมูกของเธอเพื่อหยอกล้อด้วยความเอ็นดู
" หึหึ เด็กนะเรา" เถื่อนก้มลงไปกระซิบบอกเธอเบาๆ รีโมตทำแก้มป๋องหน้างอง้ำ เฟอร์เรนซ์กลั้นขำเขารู้สึกสะใจมากๆ เพราะเวลาเธออยู่กับเขาเธอจะเป็นผู้ใหญ่มากๆ
" พี่เถื่อนอ่ะ หนูรีแค่อยากอยู่กับพี่เถื่อนนี้" รีโมตเถียงเขาเสียงอ่อย เถื่อนและเฟอร์เรนซ์มองแล้วส่ายหน้า ทั้งสองหนุ่มมองหน้ากันแล้วกลั้นขำ เถื่อนรู้สึกใจหายและอ้างว้างขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เขาอยากอยู่กับเธอแบบนี้ตลอดไปแต
