ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ก่อนหน้านี้ฉันอาจจะหยาบคายใส่เฮียไปหน่อย จริง ๆ แล้วมันไม่มีอะไรเลยแค่กวนประสาทเขาเท่านั้นเอง
“ทำอะไรไปให้มันน่ะ” พี่พลอยเอ่ยถาม
“ผัดกระเพราทะเลค่ะ แต่ไม่มีกุ้งหรอก หนูแยกทำต่างหาก”
“หืม...”
“...” ฉันมองพี่พลอยนิ่ง ๆ เมื่อเห็นว่าเขามีปฏิกิริยาที่ต่างออกไป
“ไกด์มันไม่กินเผ็ดนะ”
“อ้าว...หนูไม่รู้”
“กูเห็นแดกจนหมด ช่างแม่งเหอะ!” พี่หนิงพูดลอย ๆ ขึ้นมาหลังจากที่เงียบอยู่นาน และถึงแม้ว่าจะไม่ได้เงยหน้ามองใครฉันก็มั่นใจว่าประโยคนี้เขาพูดกับฉันแน่นอน
เลิกสนใจเขาแล้วหันไปมองทางเฮียไกด์ซึ่งเขากำลังกินข้าวอยู่และก็พูดคุยกับเพื่อนด้วยสีหน้าท่าทางปกติ เอาจริง ๆ นอกจากชื่อเขาฉันว่าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลยด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อเลือกแล้วว่าจะรักก็คงต้องหมั่นสังเกตเรียนรู้ด้วยตัวเองให้มากกว่านี้
ช่วงดึกฉันแยกตัวมานั่งคนเดียวที่ชายหาดค่ะ ลมเย็น ๆ บวกกับความเงียบมันช่วยให้คิด
