Episode-๑๒ ความรู้สึกที่แตกต่าง
1589 Words
หลายเดือนผ่านไป
ในที่สุดก็เดินทางมาถึงช่วงปิดเทอมแล้วค่ะ แอบกระซิบหน่อยว่าตอนสอบเป็นอะไรที่ยากลำบากมากเลย อ่านหนังสือจนจะอ้วกอยู่แล้วดีที่ผ่านมาได้ ... กับเฮียไกด์ฉันก็คุ้นชินกับเขามากขึ้นโดยเฉพาะไอ้นิสัยผีเข้าผีออกของเขาอย่างเช่นตอนนี้
“เสร็จแล้วไปกับพี่หน่อยนะ”
“ไปไหนคะ”
“เช็คของเข้าร้านไง เรียนรู้ไว้จะได้เป็น”
ออกจากร้านก็มากับเขาเลยค่ะ เป็นบริษัทขนาดใหญ่ เฮียพูดคุยเกี่ยวกับสินค้าที่มีตำหนิอะไรสักอย่างนี่แหละ จากนั้นเขาก็เคลมให้และจะเอาไปส่งในภายหลัง
“ต้องเครียดขนาดนี้เลยเหรอคะ”
“ประมาณหนึ่ง ของรอบนี้ตำหนิเยอะเกินไป ใจเขาใจเราเสียเงินซื้อแล้วก็อยากได้ของดีกันทั้งนั้น ถ้ารอบนี้ยังไม่ดีขึ้นอีกกูจะเปลี่ยนบริษัทละ”
“...” ตอนแรกจะกวนประสาทสักหน่อยแต่พอเห็นท่าทีจริงจังของเขาแล้วหุบปากนั่งเฉย ๆ ก็ได้
“ลืมบอกเลยว่าอาทิตย์หน้าไปทะเลนะ”
“ไปด้วยได้ไหม?”
“ก็ต้องไปอยู่แล้ว ไปกันทั้งร้านนั่นแหละแล้วก็ไอ้คิวไอ้พีชไอ้นาย”
“แล้ว...เฮียได้ชวนพี่ทิวหรือเปล่า”
“ชวนแล้วแต่มันไม่ไป ไอ้เต้กับไอ้นิคก็ไม่ไป”
“มีคนอื่นอีกไหม? ถ้ามีหนูเป็นผู้หญิงคนเดียวหนูไม่ไปหรอก”
“มีสิ ไอ้พวกนั้นมันก็พาแฟนมันไปด้วย ทำไม? กลัวอะไร”
“ไม่กลัวแต่มันไม่ชิน”
“ยังติดต่อกับไอ้คนคุยนั่นอยู่หรือเปล่า”
“ไม่แล้วค่ะ”
“แน่ใจ?”
“ก็แน่สิ”
“...” กับด้าฉันไม่ได้ติดต่อนานแล้ว ช่วงนั้นมันโทรมาฉันรับบ้างไม่รับบ้าง ไม่รู้สิความรู้สึกมันบอกว่าไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ฉันเลยเฉย ๆ
ตัดมาถึงวันไปทะเลเลยแล้วกันนะคะ ฉันมากับเฮียไกด์ค่ะส่วนไอ้ฟลุ๊คไปกับแฟนมันรวมไปถึงพวกพี่ ๆ ก็ด้วย
“เฮีย...”
“ว่า?”
“...”
“เรียกแล้วไม่พูดนะ”
“หนูอยากเข้าห้องน้ำ”
“บนทางด่วนมันมีห้องน้ำที่ไหนล่ะ เกือบชั่วโมงโน่นแหละกว่าจะถึงจุดพักรถ”
“...” แย่แล้ว... ไม่ได้หนักปวดเบานะคะ แต่รู้สึกเหมือนจะเป็นวันนั้นของเดือนเนี่ยสิ ถ้าเกิดเลอะเบาะขึ้นมานอกจากจะอายแล้วจะถูกด่าให้ด้วย
“ปวดฉี่เหรอหรือปวดท้อง?”
“ไม่ใช่ทั้งสอง”
“แล้วเป็นอะไร?”
“ถ้าบอกแล้วห้ามด่านะ” ต้องออกตัวก่อนไง จะได้เตรียมอุดหูถูก “หนูว่าหนูเป็นวันนั้นของเดือน”
“แล้วทำไมอ่ะ ปวดท้องเหรอ”
“นิดหน่อยค่ะ แต่ปัญหาจริง ๆ คือหนู...กลัวมันเลอะ” ประโยคหลังฉันพูดออกไปเสียงแผ่วเบา เฮียเป็นคนที่รักความสะอาดมาก ยิ่งกับรถไม่ต้องพูดถึงเลย
“มันจะเลอะอะไรขนาดนั้น” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงปกติโดยไม่สนเลยว่ามันคือเรื่องน่าอายสำหรับผู้หญิง
กว่าจะถึงจุดพักรถฉันนั่งตัวเกร็งแทบแย่เลยค่ะ ลงจากรถรีบวิ่งมาเข้าห้องน้ำเลย เฮียไกด์พูดอะไรก็ไม่รู้เอาไว้ก่อนค่อยกลับมาถามทีหลัง นาทีนี้ห้องน้ำคือสวรรค์ค่ะ
“เชี่ย...” เลอะจริง ๆ ด้วยค่ะ แต่ไม่ได้มากมายอย่างที่คิด เล็ดลอดออกมานิดหน่อยเท่านั้นเอง แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ผ้าอนามัยไม่มีนี่สิ ช่างเถอะ! เดี๋ยวออกไปซื้อที่เซเว่นก็ได้ คิดได้แบบนั้นจึงออกจากห้องน้ำและตรงไปเซเว่นทันที แต่ยังไม่ทันจะก้าวไปไหนเฮียก็ดักรออยู่ก่อนแล้ว
หมับ!
“เฮีย! หนูกำลังรีบอยู่นะ”
“ต้องการไอ้นี่อยู่ใช่ไหม” เขาว่าพลางยื่นห่อผ้าอนามัยมาให้ฉัน “กูไม่รู้มึงใช้อะไรก็เลยหยิบมาก่อน”
“ขอบคุณค่ะ” ก้มหัวเล็กน้อยเป็นการขอบคุณเขาก่อนจะหยิบมันมา
“รอตรงนี้นะ”
“ค่ะ”
บอกตามตรงว่าอายค่ะ เรื่องพวกนี้มันค่อนข้างจะเป็นส่วนตัวสำหรับผู้หญิง ผู้ชายส่วนน้อยจะทำให้ก็ต่อเมื่อเป็นแฟนเป็นคนรักเท่านั้นแหละ แต่ระหว่างฉันกับเขามันไม่ใช่ไง ... พอทำธุระส่วนตัวเสร็จออกมาก็เห็นเฮียรออยู่พร้อมกับเพื่อนของเขา
“ก็ว่าทำไมหน้าคุ้น ๆ ”
“ไอ้สัสแดกเงียบ”
“แล้วบอกไม่สนใจ”
พี่คิว พี่พีชและก็พี่นายเอ่ยแซว เฮียไกด์ไม่ได้ตอบอะไรแค่มองหน้าฉันนิ่ง ๆ เท่านั้นเอง
“ไม่ได้ทำที่ร้านแล้วเหรอ พี่ไปไม่เห็นเจอเลย” พี่คิวเอ่ยถาม
“ค่ะ ลาออกหลายเดือนแล้ว”
“อย่างนี้นี่เองใครบางคนถึงพลอยจำศีลไปด้วย”
“เงียบปากน่า...” เฮียว่าก่อนจะดับบุหรี่ในมือทิ้งแล้วหันมากอดคอฉัน “ไปเซเว่นกัน”
“เกินหน้าเกินตา!”
“รักครั้งใหม่กับหัวใจดวงเดิม”
“ฮ่า ๆ ” พวกพี่ ๆ ยังคงเอ่ยแซวแต่มีเหรอที่เฮียไกด์จะสนใจ
“ทำไมพวกเขาถึงพูดจากันแปลก ๆ ล่ะคะ”
“ไม่รู้จริง ๆ เหรอ?”
“...”
“เด็กโง่!” เขาว่ายิ้ม ๆ ก่อนจะเดินนำเข้าไปในเซเว่น
แยกกับเฮียฉันก็ตรงมายันโซนกาแฟก่อนเลยค่ะ ตามด้วยขนมสองสามอย่างจากนั้นก็มาจ่ายเงิน
“ยาแก้ปวดท้องมีแล้วเหรอ” เฮียไกด์เอ่ยถามแถมในมือของเขายังมียาแก้ปวดท้องประจำเดือนอยู่ด้วย
“หนูกินไม่ได้อ่ะ กินแล้วผื่นคันขึ้นทุกครั้งเลย ไม่รู้มันแพ้ส่วนผสมอะไร” ฉันพูดออกไปตามความจริง ตัวเองเป็นคนที่แพ้ง่ายมาก แค่ละอองฝุ่นก็สามารถทำให้ฉันคันได้เป็นวัน ๆ เลยนะ
“แล้วทำไง”
“ทนค่ะ เดี๋ยวมันก็หายเอง”
“แปลกคน...” บ่นพึมพรำก่อนจะเดินไปเก็บที่เดิม
หลังจากจ่ายเงินเสร็จฉันก็ออกมารอเฮียไกด์ที่รถซึ่งมีพี่ ๆ รออยู่ก่อนแล้วรวมไปถึงแฟนพวกเขาก็ด้วย
“แล้วไอ้ไกด์ล่ะ” พี่คิวเอ่ยถาม
“กำลังรอจ่ายเงินอยู่ค่ะอีกเดี๋ยวคงมา”
“ครับ นี่องุ่นแฟนพี่” พี่คิวแนะนำแฟนเขาให้ฉันได้รู้จัก ดูจากสายตาแล้วคนนี้น่าจะเป็นมิตรกับฉันที่สุดแล้วค่ะ เพราะแฟนพี่พีชกับพี่นายมองฉันแปลก ๆ ความรู้สึกมันบอกแบบนั้น
“สวัสดีค่ะ” ฉันว่าพลางส่งยิ้มหวานไปให้เขา
“น่ารักกว่าที่ไอ้ไกด์พร่ำไว้อีกนะเนี่ย”
“หืม...”
“ไม่มีอะไร องุ่นชอบพูดไปเรื่อย”
“ไอ้พวกปากแข็ง!” พี่องุ่นพูดลอย ๆ ส่วนฉันกำลังปะติดปะต่อเรื่องราวอยู่ค่ะ เขาชอบพูดจากันแปลก ๆ
“ไอ้ไกด์มาพอดีเลย เราเดินทางกันต่อดีกว่า” ได้ยินแบบนั้นทุกคนจึงเลิกสนใจและแยกกันขึ้นรถใครรถมัน
“มองกูแปลก ๆ มีอะไรหรือเปล่า?”
“เฮียนี่ร้อนตัวเก่งเนอะ”
“มองตามึงก็รู้แล้ว”
“รู้ใจขนาดนั้นเชียวเหรอ?”
“เปล่า...แต่มึงมันโกหกไม่เก่งครับ”
หลายเดือนมานี้มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นกับฉัน และทุกครั้งหนึ่งในนั้นจะมีเฮียไกด์เป็นส่วนร่วมเสมอ ... การที่เราไม่ต้องเผชิญปัญหาเพียงคนเดียวฉันว่ามันเป็นอะไรที่ดีมากเลยค่ะ เหมือนถูกปกป้องดูแลอยู่ตลอด
“เป็นอะไรอ่ะเงียบเชียว”
“ถ้าหนูถามอะไรไป เฮียจะตอบหนูตรง ๆ ไหม?”
“ว่ามาสิ”
“รับปากไหมคะว่าจะตอบ”
“ไม่รู้ว่าได้ยินอะไรมา แต่อยากให้ถามนะ”
“เฮียชอบหนูหรือเปล่า?”
เฮียไกด์เงียบไปหลายวินาทีก่อนจะพูดต่อ “อะไรทำให้คิดแบบนั้น”
“การกระทำของเฮียไง”
“...”
“ไม่มีผู้ชายที่ไหนซื้อผ้าอนามัยให้ผู้หญิงหรอกนะ ขนาดเพื่อนสนิทหรือคนรักกันบางคนเขายังไม่ทำเลย และอีกหลาย ๆ เรื่องก็ด้วย ความเอาใจใส่ของเฮียมันกำลังซึมซับให้หนูเคยตัว...” ฉันเคยแต่ดูแลคนอื่น ไม่เคยมีใครใส่ใจความรู้สึกของฉันสักครั้ง แม้แต่เรื่องง่าย ๆ ชอบหรือไม่ชอบอะไรยังไม่มีใครรู้เลย แต่คนตรงหน้าฉันตอนนี้กลับทำให้ฉันรู้สึกทุกอย่าง
“อารมณ์แปรปรวนหรือไงหื้ม...” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยพร้อมกับยื่นมือมาจับแก้มฉัน “โตแล้วนะ บางอย่างก็ควรสัมผัสได้เองโดยไม่ต้องใช้คำพูด”
“หนูยังไม่โต! เฮียอยากโตก็โตไปคนเดียวสิ”
“นี่ขนาดยังไม่โตนะ” เขาว่าพลางใช้สายตาเหลือบมองหน้าอกฉัน
“ทะลึ่ง!!”
“ฮ่า ๆ ”
“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ยังไม่ตอบหนูเลยนะ”
“ไม่อยากตอบอยากให้สัมผัสด้วยตัวเองมากกว่า”
“สัมผัสว่าเฮียยังลืมรักครั้งเก่าไม่ได้น่ะเหรอคะ?”
“พูดอะไรน่ะ” เขาว่าพลางจ้องหน้าฉันเขม็ง
“ทุกคนมีอดีตอันนี้มันเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ แต่บอกไว้ก่อนเลยถ้าจะหาใครสักคนมาแทนที่ คนคนนั้นไม่มีวันเป็นหนูแน่นอน”
“ไม่รู้หรอกว่าได้ยินอะไรมา แต่ตอนนี้แนนกำลังชวนพี่ทะเลาะอยู่”
“...”
สรรพนามที่เปลี่ยนไปบ่งบอกให้รู้ว่าเขากำลังจริงจังกับสถานการณ์ในตอนนี้ ความจริงจะเรียกว่าชวนทะเลาะก็ไม่ถูกหรอกเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันก็แค่หวั่นไหวให้กับความเอาใจใส่ของเขาเท่านั้นเอง ...
- Writer
