เอื้อมดาวรอให้พี่ชายของปีขาลออกไปจากห้องอย่างใจเย็น เมื่อไม่เห็นร่างของพี่ปีกุนแล้วก็ลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปคว้ากีตาร์เตรียมตัวกลับ เธอไม่มีอารมณ์จะเรียนแล้ว บอกว่าจะสอนมัวแต่โอ้เอ้อยู่นั่นแหละ
“จะไปไหน?”
“กลับสิ คุณเหมือนไม่ว่าง”
ก้าวเท้าเร็วๆให้ถึงประตู แต่ก็โดนคว้าข้อมือไว้ได้ ปรายตามองข้อมือที่ถูกจับนิ่งๆ เขามือไวใจเร็วสุดๆ
“ยังไม่ได้สอนเลย”
ปีขาลปล่อยมือออกช้าๆ มองด้วยสายตาเว้าวอน เมื่อเห็นว่าเอื้อมดาวถอนหายใจออกมาเบาๆ ก็ยิ้มกว้าง เธอยอมลงให้เขาใช่ไหมแบบนี้
“จะสอนจริงๆใช่ไหม ฉันจริงจังมากนะ”
ถ้าเธอยังเรียนที่สถาบันดนตรีอยู่ เธอจะไม่ขอให้ใครมาเป็นครูให้หรอก แต่เพราะโดนอดีตคนรักคุกคามอย่างหนักเธอจึงตัดสินใจลาออก เธอต้องการคนสอน และช่วยดูการร้องของเธอ เธอกำลังจะออดิชั่นแล้ว อยากได้คนที่สามารถติเตียนการร้องของเธอได้
“วางใจได้เลย”
ปีขาลคว้าข้อมือของเอื้อมดาวไปจับ ดึงเบาๆให้เธอ
