เดินนำคนตัวเล็กไปทางห้องน้ำ พยายามใช้ร่างกายตัวเองเป็นกำแพงปกป้องคนด้านหลัง ใบหน้าที่ซบอยู่ใกล้แผ่นหลังทำให้รู้สึกดีไม่น้อย แอบยิ้มบ่อยๆ เมื่อไม่มีสายตาคู่สวยจ้องมอง
ปึ่ก!
“เห้ย! เดินไม่มองทางวะ”
เพราะมั่วแต่ห่วงคนที่อยู่ด้านหลัง ปีขาลไม่ได้ระวังจนเดินชนคนด้านหน้าเต็มแรง ผู้ชายคนนั้นตรงเข้ากระชากคอเสื้อเขาทันที ที่ตั้งตัวได้ หน้าตาพร้อมหาเรื่องเต็มที่ โดยมีเพื่อนของเขาสี่ห้าคนยืนมอง เหมือนพร้อมช่วย
“โทษ!”
“โทษพ่องดิ! ขอโทษดีๆไม่เป็นเหรอวะ”
“พี่ขาลอย่ามีเรื่องนะ”
“อยู่ข้างหลังไว้นะ”
ปีขาลไม่ได้ห่วงตัวเองหรอก ถ้ามีเรื่องก็พร้อมสู้ เพราะชีวิตเขามีเรื่องออกบ่อย ต่อยและถูกต่อยจนชินแล้ว ห่วงแต่คนที่อยู่ด้วยนั่นแหละจะโดนลูกหลง
“นี่มึงไม่คิดจะขอโทษเหรอวะ”
คนที่ถูกชนยังไม่ยอมเลิกรา ยิ่งเห็นคนทั้งสองทำท่าจะเดินหนีไปทั้งอย่างนั้นยิ่งหงุดหงิด
“ตรงนี้มันทางเดิน มึงมายืนทำxxx ไรล่ะ?”
