ความทรงจำ

1381 Words

เอื้อมดาวเดินกลับมาที่จุดเดิม กลิ่นบุหรี่ที่เคยลอยมากับสายลมไม่มีแล้ว บ่งบอกว่าคนที่เคยอยู่อีกฟากของกำแพงกลับเข้าไปในห้องของเขาแล้ว เธอจึงหยิบกีตาร์ขึ้นมา กำลังจะเดินกลับเข้าไป ก็ถูกเสียงนุ่มทุ้มรั้งไว้ “ทุกวันพุธตอนสามทุ่ม มาร้องเพลงด้วยกันไหม?” “คะ? คุณยังอยู่อีกเหรอ?” “ก็นี่ห้องฉัน!” “ฉันนึกว่าคุณกลับเข้าไปแล้วไง!” จากที่ตั้งใจจะเข้าไปในห้อง เอื้อมดาวเลือกนั่งลงที่เดิม จับกีตาร์ขึ้นมาวางบนตัก วางนิ้วลงไปบนคอร์ดกีตาร์ อีกมือดีดเส้นลวดที่ขึงอยู่เป็นจังหวะที่อยู่ในความทรงจำ ~แม้เนิ่นนานไม่เคยลืม ความรู้สึกนั้น~ เอื้อมดาวร้องเพลงในความทรงจำ ทุกครั้งที่เธอหวนนึกถึงเรื่องราวในวัยเด็ก เธอจะจำเพลงนี้ได้ แม้จะผ่านมานานหลายปี เธอยังจำได้ดี ไม่ว่าจะเป็นเนื้อร้องหรือทำนอง ส่วนคนที่เคยสอนให้เธอร้องมันในตอนนั้น เธอจำใบหน้าเขาได้เพียงเลือนราง ~สักวันเราคงได้พบกัน แต่ฉันไม่รู้ ว่ามันคือวัน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD