ด้านในสุดของร้านมีผู้ชายสามเสื้อกันหนาวมีฮู้ดนั่งอยู่ เขาตามเอื้อมดาวมาตั้งแต่อยู่ที่ตึกของค่ายเพลง และตามอยู่แบบนี้ตลอดสามเดือน ไม่ให้เอื้อมดาวรู้ตัว
ปีขาลมองคนที่ดื่มเหล้าด้วยความรู้สึกผิดและเป็นห่วง เขาทำเกินไปหรือเปล่าวะ ที่จริงเธอควรได้เป็นศิลปินของค่าย Y Song ไปแล้วนะ ถ้าเขาไม่ติดสินบนรุ่นพี่ที่นั้น เขาทำให้เธอหมดโอกาศจากทั้งสองค่าย ทั้งที่เธอควรได้มันทั้งสองค่ายเลย
“จะไปไหนอีกวะนั่น!”
ปีขาลสบทเสียงต่ำในลำคอ มองร่างเล็กๆที่เดินเซไปทางด้านเวที เมื่อเห็นว่าเธอคว้าไมค์มาร้องคู่กับนักร้องที่ร้องอยู่ก่อนหน้านั้นก็รู้สึกเบาใจ อย่างน้อยก็ไม่ทำอะไรแปลกๆ
ปีขาลนั่งมองเอื้อมดาวร้องเพลงอยู่อย่างนั้น น้ำเสียงเธอปกติ ต่างจากแววตาที่เศร้าหมองมาก ไม่สดใสจนคนที่ฟังสัมผัสได้ เจ้าของร้านที่นั่งอยู่เป็นเพื่อนก่อนหน้านั้น ก็มองด้วยความรู้สึกสงสารไม่ต่างกัน
ปีขาลยกเหล้าที่ไม่คิดจะดื่มขึ้นดื่มแก้ว
