ปีขาลมันคลั่ง

กูจอง! เข้าใจตรงกันนะ

เสียงฮือฮาเกิดขึ้นทั่วบริเวณ เพราะไม่คิดว่าจะมีคู่แข่งมาอีกวง คนในงานมองสามสามอย่างสนอกสนใจ รวมถึงผู้ชายในงาน มองคนอยู่กลางเวทีด้วยความถูกใจ กลุ่มวัยรุ่นชายหลายกลุ่มเริ่มพูดคุยกันเรื่องคนบนเวที นานๆทีจะมีสาวเมืองกรุงหลงมา ดูท่าว่างานนี้มีหมูเข้ามาติดอวนซะแล้ว

หลังจากปรับไมค์ให้พอดีกับความสูงของตัวเองแล้ว เอื้อมดาวก็รีบกระซิบบอกเพื่อนว่าจะร้องเพลงอะไร ที่จริงอยากจะขอไมค์ลอยจากพิธีกร แต่ไมค์แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธออยากลองเล่นดนตรีไปพร้อมกับเพื่อนสักครั้ง เป็นความทรงจำก่อนกลับไปทำงานที่กรุงเทพ

“แน่ใจนะว่าจะเล่นอันนั้น” แววตามองพิณที่เพื่อนไปขอมาจากพี่ๆที่จะมาเล่นคอนเสิร์ตหลังแข่งเสร็จ เพลงที่เพื่อนบอกว่าจะร้องมันเพลงลูกทุ่งก็จริง แต่มันจะเข้ากับพิณไหมก็ไม่รู้

“เรามั่นใจ”

เอื้อมดาวอยู่ในท่าเตรียมพร้อม หลังจากกรรมการให้สัญญาณเริ่มแสดง เธอก็เล่นพิณนำไปก่อน จากนั้นเพื่อนทั้งสองก็เล่นกีตาร์ตาม ดนตรีที่เอื้อมดาวเป็นคนนำ ถูกสาวสาวขับกล่อมไปก่อน พอถึงท่อนฮุกเอื้อมดาวถึงได้ขับร้องไปตามเนื้อเพลง

คนในงานเงียบฟังวงดนตรีหญิงวงเดียวในการแข่ง แม้เพลงจะเป็นจังหวะโจ๊ะๆ แต่ไม่มีใครกล้าเต้น เพราะกำลังตั้งใจฟังเสียงหวานหูของนักร้องคนสวย

“หากอ้ายบ่ฮัก กะบ่ต้องมาหยอดเล่น”

ปีขาลร้องตามเบาๆ เคาะนิ้วมือลงกับแขนที่กอดอกไปด้วย เหมือนเคาะจังหวะ สงสัยวันนี้พวกเขาอดได้เงินกินขนมแล้วแฮะ แต่ก็ช่างเถอะ เด็กมันมีของ ให้เด็กมันไป พวกเขาก็ไม่เดือดร้อนอะไรอยู่แล้ว

“แม่งทีเด็ดเลยนี่หว่า” นับตังค์พูดขึ้น สายตามองบนเวทีอย่างสนอกสนใจ โดยเฉพาะผู้หญิงที่โดดเด่นที่สุดบนเวทีแห่งนั้น

“ไม่เห็นเหรอว่ากูจอง” ดวงตาคมกริบไม่ต่างจากชื่อนักตวัดมองเพื่อนอย่างไม่ชอบใจ ยังไม่ได้เป็นอะไรแต่จะหวง มีอะไรเปล่า?

“ตอนไหนของมึง”

“เมื่อกี้”

“อ้าวเหรอ เมื่อกี้กูนึกว่าเด็ก” นับตังค์ทำหน้าเหมือนเสียดาย เขาเข้าใจว่าเพื่อนคุยกับเด็กจริงๆ เพราะเห็นแต่ด้านหลังของผู้หญิงตัวเล็ก ถ้ารู้ว่าด้านหน้าเด็ดขนาดนี้ เขาไม่พลาดโอกาศที่จะทำความรู้จักแน่ๆ

“เด็กพ่อมึงดิ กูจอง เข้าใจตรงกันนะ”

“เห้ย! ของแบบนี้ใครดีใครได้โว้ย กูก็สนใจ” นับตังค์ไม่สนใจท่าทีของเพื่อน เขาสนใจจริงๆ แต่สนใจเสียงร้องมากกว่า

“กูก็สนใจ”

“กูด้วย” โทนี่และโทนรีบเสริม เมื่อเห็นท่าทางของปีขาล ไม่เคยเห็นไอ้ขาลสนใจใครแบบออกนอกหน้ามาก่อน แกล้งแม่งสักหน่อยแล้วกัน ไม่มีอะไรทำพอดี

“เป็นห่าอะไรวะ อยู่ดีๆก็อยากโดนตีนว่างั้น” ปีขาลกระดิกเท้ายิกๆ มองหน้าเพื่อนทุกคนเหมือนพร้อมบวก

บอกว่าคนนี้ไม่ได้ก็คือไม่ได้ดิเว้ย!

“เขาเอามึงก่อน ค่อยมาพูดแบบนี้กับพวกกู”

“เขาไม่เอากูหรอก แต่กูจะเอาเขาไง” ปีขาลยกยิ้มชั่วร้าย ดูก็รู้ว่าเด็กนั่นไม่ชอบขี่หน้า แต่เขาชอบไง เอาๆกันไปเดี๋ยวเธอก็ชอบเขาเองแหละ เขามีวิธีทำให้ชอบละกัน

“ไอ้ห่า หน้ามึงชั่วมาก”

“ไอ้สันขวาน”

“ไอ้เหี้ย”

“ไอ้เรื่องด่ากูนี่ พวกมึงก็สามัคคีกันเกิ้น”

ปีขาลพ่นลมหายใจออกไปแรงๆ ไม่สนใจเพื่อนที่รุมด่า หันกลับไปสนใจคนบนเวทีที่กำลังเดินลงมา ยังไม่ได้ก้าวไปหา สายตาก็ถูกแผ่นหลังคนอื่นบดบังร่างเล็กๆของเธอ

“เก่งนะเนี้ย”

นักร้องดังที่มาเล่นคอนเสิร์ตต่อจากการแข่ง พูดทักทายคนตรงหน้า เอื้อมดาวค้อมหัวขอบคุณ จับมือเพื่อนไว้แน่น เพื่อหาตัวช่วย เธอไม่ชอบการถูกจีบแบบโต้งๆอย่างนี้ ไอ้ท่าทีกระหยิ่มยิ้มย่องเหมือนคนเจ้าชู้ก็ด้วย

“หยิ่งจัง” เพชรกล้า นักร้องขวัญใจที่กำลังดังมองตามคนที่สนใจพลางเหยียดยิ้ม ก็แค่สวยนั่นแหละ คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้เมินเขาที่เป็นถึงนักร้องดังแบบนี้

“โอเคป่าวเอื้อม” อิ่มอุ่นถามอย่างเป็นห่วง เมื่อเอื้อมดาวมีท่าทีหวาดกลัวหลังจากโดนนักร้องดังคนนั้นยืนดักหน้าทักทาย

“จ้า” เอื้อมดาวฝืนยิ้มตอบเพื่อนไป เกาะหลังเพื่อนที่เดินไปยืนข้างหน้าอย่างรู้สึกขอบคุณ โชคดีที่เพื่อนเข้าใจมากกว่าสมเพช และคอยให้กำลังใจอยู่เสมอ เธอจึงไม่เคยรู้สึกแย่กับเรื่องที่ตัวเองเคยเจอ

“ลำดับต่อไป เรามาฟังดนตรีเพราะๆจากนักร้องดังคุณ เพชรกล้า ครับ”

เสียงพิธีกรดึงความสนใจคนในงานไปอีกครั้ง แต่ไม่มีผลกับคนที่ชื่อเอื้อมดาวสักนิด ใบหน้าสวยดูเบื่อหน่ายขณะมองคนบนเวที อยากจะหนีออกไปเล่นปาโป่งยิงปืนเอาตุ๊กตามากกว่า วันนี้บอกพ่อกับแม่ไว้แล้วว่าจะกลับดึกหน่อย ถ้ายังอ้อยอิ่งอยู่ตรงนี้ มีหวังกลับบ้านตามเวลาแบบไม่ได้อะไรกลับไปด้วยแน่เลย

“แววกับอุ่นรอฟังผลสองคนได้ไหม เอื้อมอย่างไปเล่นปาโป่งอะ อีกครึ่งชั่วโมงต้องกลับแล้วด้วย บอกพ่อกับแม่ว่ากลับไม่เกินห้าทุ่มอะ”

เอื้อมดาวพูดอย่างเกรงใจ ในขณะที่เพื่อนเองก็เข้าใจอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังอดห่วงไม่ได้

“ไปคนเดียวได้แน่นะ”

“อื้อ ไปไหวอยู่แล้ว” เอื้อมดาวยิ้มให้อีกครั้ง เพื่อนทั้งสองคนจึงยัดตุ๊กตาใส่ในมือให้

“ตั้งใจตกให้เอื้อมนั่นแหละ” แววตาหน้าแดงนิดๆ เพราะรู้สึกเขิน ไม่เคยต้องตกอะไรให้ผู้หญิงเหมือนผู้ชายทำแบบนี้มาก่อน

“แต่เอื้อมขี่บิ๊กไบค์มา” เอื้อมดาวพูดอย่างเสียดาย ก็อยากได้อยู่ แต่จะขี่กลับยังไงในสภาพที่มีเจ้าหมีตัวใหญ่นี่อยู่ในมือ

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปให้ที่บ้าน พร้อมเงินรางวัลสามหมื่น” แววตายิ้มกว้าง ไม่หวังหรอกแต่ก็อยากได้อยู่

“จะล้างท้องรอเลย ซื้อของอร่อยเข้าไปด้วยนะ” เอื้อมดาวมองนาฬิกาเรือนเล็กในมือ โบกมือให้เพื่อนนิดๆ แล้วรีบออกไปจากด้านหลังเวที จุดหมายคือบริเวณที่มีปาโป่งยิงปืนท้ายงาน

ปีขาลเดินตามไปแบบไม่ต้องคิด อยากคุยอยากรู้จักว่าบ้านอยู่ไหน ไม่ได้ตั้งใจจะเอามาเป็นของตัวเองตอนนี้เดี๋ยวนี้ แต่ถ้าวิธีพื้นฐานไม่สำเร็จ ก็อาจได้ให้วิธีชั่วๆพวกนั้น