วันรุ่งขึ้น
ปีขาลนั่งรอโทรศัพท์จากพี่ชายทั้งวัน หวังฟังความเคลื่อนไหวของเอื้อมดาวผ่านทางปีกุน แต่รอแล้วรอเล่าพี่ชายก็ไม่โทรมา มันบอกว่าวันนี้วันหยุดมันไม่ใช่เหรอ เขาให้ไปสืบเรื่องเอื้อมดาวมาให้ ป่านนี้ทำอะไรอยู่วะ
“มึงเป็นอะไรวะขาล?”
นับตังค์สังเกตอาการเพื่อนมาทั้งวัน ไอ้นี่วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่นั่งมองโทรศัพท์ แล้วบอกว่ามีเรื่องจะทำ ปลุกพวกเขามาซ้อม ในขณะที่ตัวเองนั่งเหม่อ
“กูรอโทรศัพท์จากปีกุน”
“ร้อยวันพันปีมึงไม่เคยต้องรอ”
โทนเองก็สงสัยว่าปีขาลเป็นบ้าอะไรช่างนี้ ผีเข้าผีออก บอกว่าจะไปอยู่กับปีกุนสักพัก ไปไม่ถึงสามวันก็ซมซานกลับมา มาถึงก็ดึงพวกเขามาซ้อม ทั้งๆที่คุยกันแล้วว่า ให้ค่ายเพลงเข้าที่กว่านี้ก่อนแล้วค่อยทำงาน
“กูต้องรู้ว่าเอื้อมตัดสินใจยังไง ถึงจะวางแผนต่อไปได้”
เขาต้องรอเอื้อมดาวตัดสินใจจริงๆถึงจะรู้ว่าควรทำยังไงต่อ เพิ่งจะเคยทำค่ายเพลง เขาก็อยากทำแบบไม่เสี่ยงเจ๊ง เสียด
