Episode 04 "ตัวแม่จะแคร์เพื่อ"
1198 Words
Episode 04
หลังจากที่กินข้าวกันอิ่มแล้ว เราสองคนก็เดินไปที่ร้านขายเครื่องเพชร เพื่อที่จะไปเลือกแหวนแต่งงานกันทันที
เหตุการณ์เมื่อกี้ก็ค่อนข้างที่จะโมโหหนักพอสมควร แต่เราไม่ได้หึงหวงอะไรเขานะคะ เราก็แค่รู้สึกไม่พอใจที่ตัวต้นเรื่องเอาแต่นั่งเฉย ไม่ยอมจัดการอะไรเลย
เราเอาคืนเขาแน่ค่ะ แต่เราจะไม่เอาคืนเขาด้วยการทุบตีหรอกนะคะ เพราะว่า…การแก้แค้นมันมีหลายวิธี
ไม่จำเป็นต้องใช้กำลังเสมอไป
“เธอชอบวงไหนก็เลือกได้เลยนะ ส่วนฉันขอแบบเรียบๆ ก็พอ เพชรเยอะเกินไปฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่” เขาพูด ขณะที่กำลังยืนมองแหวนต่างๆ อยู่ “วงนี้ก็สวยดีเหมือนกันนะ เหมาะกับเธอมากเลย” ชี้ไปที่แหวนวงหนึ่งที่เป็นแหวนสำหรับผู้หญิง “แหวนวงนี้ราคาเท่าไหร่?”
“วงนี้จะอยู่ที่สองล้านสามแสนบาทค่ะ” พนักงานกล่าวตอบ “แต่ถ้าซื้อไปเป็นคู่ สำหรับชาย-หญิง ทางร้านเราใจดี มีส่วนลดให้ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์เลยนะคะ”
“อืม” เขาพยักหน้าเบาๆ “เธอคิดว่ายังไงสำหรับแหวนวงนี้ เธอชอบไหม?”
“มันก็สวยดีนะคะ แต่ฉันอยากดูวงอื่นก่อน” พอรู้แบบนั้นเขาก็ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ “แล้วคุณล่ะคะ? สนใจแหวนวงไหนสำหรับตัวเองบ้างหรือยัง”
“ก็น่าจะวงนี้” เขาชี้ไปที่แหวนสำหรับผู้ชาย เป็นลายเรียบๆ ไม่ได้มีลวดลายอะไรมากมายเท่ากับของผู้หญิง แล้วก็มีเพชรเม็ดเล็กๆ หนึ่งเม็ดฝังอยู่ตรงกลาง
“เลือกได้ดีค่ะ เหมาะกับคุณดี”
“ถ้าวงนั้นราคาจะอยู่ที่หนึ่งล้านเก้าแสนบาทค่ะ” พนักงานพูดราคาของแหวนวงนั้นให้เราฟัง “ตัดสินใจซื้อเลยไหมคะ?”
“อืม งั้นของฉันเอาวงนี้แหละ”
“โอเคค่ะ ทีนี้ก็…คุณผู้หญิงสนใจไหมคะ? ถ้าซื้อคู่กันได้ส่วนลดตั้งยี่สิบเปอร์เซ็นต์เลยนะคะ”
“สนใจอยู่แล้วค่ะ แต่ฉันอยากได้วงที่มีราคาสิบล้านบาทขึ้นไป ช่วยไปเอามาให้ทีค่ะ วงไหนต่ำกว่าสิบล้านไม่ต้องเอามานะคะ” คุณโรมหันขวับทันทีที่ได้ยินราคานั้น และนี่ก็คือวิธีการเอาคืนอย่างหนึ่งของเรานั่นเองค่ะ
“โทษนะ…วงละสิบล้านเลยเหรอ?” เขาเบิกตากว้าง พร้อมกับโน้มตัวเข้ามากระซิบที่ข้างหูของเราเบาๆ “มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอพริ้งเพรา!?”
“ไม่ใช่วงละสิบล้านค่ะ แต่เป็นวงละสิบล้านบาทขึ้นไป ถ้าราคาต่ำกว่านี้ฉันไม่เอาค่ะ” เรายิ้มตอบเขากลับไปดั่งผู้ชนะ “ราคาแค่นี้เอง ไม่แพงเลยค่ะ คงไม่ถึงกับทำให้คนอย่างเตชินท์ อคิราห์หมดเนื้อหมดตัวหรอกใช่ไหม? หืม?”
“สรุปคือ…?” พนักงานสาวถามย้ำอีกครั้ง เพราะต้องการความมั่นใจ “สนใจราคาไหนนะคะ?”
“แบบที่พูดไปเมื่อกี้นั่นแหละค่ะ วงไหนที่ราคาต่ำกว่าสิบล้านไม่ต้องเอามา เป็นแหวนแต่งงานของผู้หญิงนะคะ”
“ถ้างั้นรอสักครู่นะคะ” รอไม่นานนัก พนักงานสาวก็เดินกลับมาพร้อมกับแหวนราคาสิบล้าน+
“คุณคิดว่าวงนี้เป็นยังไง? สวยไหมคะ” เราหยิบแหวนขึ้นมาสวมที่นิ้ว พร้อมกับหันฝ่ามือไปทางเขา ให้เขาช่วยตัดสินใจ “แต่มันก็หลวมกว่านิ้วของฉันนิดหน่อย”
“ฉันว่า…นิ้วเล็กๆ แบบนี้ เอาวงละสามสี่ล้านก็น่าจะพอแล้วนะ” เขาจับมือของเราไว้ และถอดแหวนวงนั้นออก ก่อนที่จะหันไปหยิบแหวนราคาสี่ล้านมาสวมใส่ให้เรา “ต้องแบบนี้สิ เพอร์เฟคสุดๆ”
“แต่ฉันอยากได้วงที่มีราคาสิบล้านขึ้นไปนี่คะ” เราตอบ พร้อมกับถอดแหวนวงละสี่ล้านออก “วงนี้ไม่เอาค่ะ ขอดูวงนั้นหน่อย” ชี้ไปที่แหวนอีกวง เห็นพนักงานบอกว่าวงนี้ราคาอยู่ที่สิบห้าล้านบาทค่ะ
“แล้ววงนี้ล่ะคะ? สวยไหม” เราหยิบแหวนขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้สวมใส่ก็หันไปถามคุณโรมก่อน เพื่อขอความเห็นจากเขา “ตั้งแต่ที่ดูมา ฉันชอบวงนี้ที่สุดเลยค่ะ”
“มันก็สวย แต่ฉันว่ามันใหญ่ไปนะ นิ้วเล็กๆ แบบเธอ ใส่วงละสามสี่ล้านก็น่าจะพอแล้วมั้ง” คิดแบบนั้นจริงๆ หรือกลัวตัวเองไม่มีเงินจ่ายกันแน่คะ ถถถ คงจะเอาไปเปย์สาวๆ พวกนั้นจนเงินหมดแล้วล่ะสิ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ
“แต่ฉันอยากได้แหวนที่ราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้านค่ะ” เราเลือกที่จะไม่ฟังในคำพูดของเขา และยังคงยืนยันคำเดิมว่าจะซื้อแหวนแต่งงานที่มีราคาสิบล้านขึ้นไปเท่านั้น
“ถ้าใส่ได้พอดีฉันก็จะเอาวงนี้นี่แหละค่ะ” เราเหลือบสายตาไปมองหน้าคุณโรมนิ่งๆ เขายกแขนขึ้นเท้าเอว ก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ “ฉันลองใส่เลยนะคะ”
“ก็แล้วแต่เธอเถอะ ฉันจะพูดอะไรได้ล่ะ” เขาถอนหายใจออกมาอีกครั้ง และเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ปากของเขาก็พึมพำๆ ไปเรื่อย แต่ถามว่าเราแคร์ไหม ไม่ค่ะ
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่เอาแล้วค่ะ” เราวางแหวนลง และหันไปบอกให้พนักงานเอาไปเก็บในทันที “เอาไปเก็บเถอะค่ะ ฉันไม่ซื้อแล้ว เพราะคนแถวนี้เขาไม่เต็มใจที่จะซื้อ”
“อะไร? เธอหมายถึงฉันงั้นเหรอ โทษนะ…ฉันพูดออกไปตอนไหนว่าฉันไม่เต็มใจซื้อให้เธอ”
“อาการของคุณมันฟ้องค่ะว่าคุณไม่เต็มใจที่จะซื้อให้ฉัน แต่ก็อย่างว่าแหละ ฉันมันไม่ใช่สาวๆ ในคอลเลคชั่นของคุณ หรือไม่…ก็คงจะเอาเงินไปเปย์สาวๆ พวกนั้นจนหมด จนไม่มีปัญญาซื้อแหวนราคาสิบห้าล้านให้ฉัน”
“เธอกำลังดูถูกฉันอยู่นะพริ้งเพรา” เขาจ้องหน้าเราเขม็ง ก่อนที่จะหันไปพูดกับพนักงานสาวคนนั้นว่า “แหวนที่คุณผู้หญิงเขาลองเมื่อกี้พอดีมือไหม? ถ้าพอดีก็เอาวงนั้นนั่นแหละ แล้วก็ไปคิดเงินได้เลย ฉันไม่เอาส่วนลด!”
“เอ่อ…ที่คุณผู้หญิงลองสวมก็จะมีวงสิบล้าน กับวงที่ราคาสิบห้าล้านน่ะค่ะ หมายถึงวงไหนเอ่ย?”
“เอาวงที่แพงที่สุดนั่นแหละ จบ!” พนักงานสาวก็รีบไปคิดเงินให้พวกเราทันที ส่วนคุณเขาก็หันมามองจิกเราด้วยแววตาดุๆ “พอใจเธอแล้วใช่ไหม!?”
“พอใจมากที่สุดเลยค่ะ เป็นว่าที่สามีที่น่ารักมากจริงๆ” เรายิ้มกริ่ม ก่อนที่จะเดินไปรอรับแหวน
- Writer
