EP.11 คนคุย

2160 Words

สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ 11 คนคุย เสียงละเมอพึมพำที่ดังออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มทำให้ไคนิ่งไปพร้อมกับตวัดสายตามองใบหน้าแดงก่ำของเธอด้วยแววตาที่วาวโรจน์ "ส่งรันดามาแล้วมึงก็กลับไป" เขายืนนิ่งอยู่นานก่อนจะเอื้อนเอ่ยออกมาในขณะที่รันดาซบหน้าเข้าหาแผงอกของศิวาอยู่ด้วยความมึนเมา "กูว่าคนที่ควรกลับไปควรเป็นมึงมากกว่านะ" ศิวาจ้องหน้าเพื่อนรักด้วยแววตาเรียบนิ่ง แม้คนในอ้อมแขนจะดิ้นยุกยิกไปมาพร้อมกับพึมพำออกมาเบาๆ ตลอดเวลาก็ตาม "มึงก็รู้ว่ากูกับรันดาเป็นอะไรกัน มึงควรกลับไปซะไอ้วา" ภายใต้ใบหน้าเรียบนิ่งของเขาแฝงไปด้วยความไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมามากนัก "หึ มึงเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าเป็นแค่เพื่อนกัน ซึ่งกูก็มีสิทธิ์เพราะกูก็เป็นเพื่อนของรันดาเหมือนกัน" "..." "หรือมึงเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนงั้นเหรอ?" "..." ไคยังคงนิ่งทั้งที่ในใจเดือดพล่านกับท่าทางของศิวาที่ดูเหมือนไม่อยากจะเป็นแค่เพื่อนของรันดา "ถ้าไม่ใช่มึงก็หลบไป" "อื้ออ...เมื่อไหร่จะถึง ง่วงแล้ว~" หญิงสาวพึมพำออกมาด้วยความรำคาญกับเสียงสนทนาแม้เธอจะไม่ได้สติและไม่รู้ว่าใครคุยอะไรกันก็ตาม สายตาคมสองคู่หันมองเธออย่างพร้อมเพรียงก่อนจะเป็นศิวาที่จับพยุงตัวเธอดี ๆ ก่อนจะพาเดินออกไปโดยไม่สนใจไคที่ยืนนิ่งอยู่ "จะพาไปนอนแล้วยืนดี ๆ สิ" สายตาคมดุดันมองทั้งคู่ที่เดินเข้าไปในห้องด้วยความเดือดดาลแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะก็อย่างที่ศิวาพูดในเมื่อเขาเป็นเพื่อนศิวาเองก็เป็นเพื่อนฉะนั้นทุกคนมีสิทธิ์เท่ากัน "โธ่เว้ย!" เสียงสบถดังออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกฝั่ง วันต่อมา... "อื้อ~" หญิงสาวส่งเสียงอู้อี้ในลำคอพร้อมกับนอนตะแคงหันหน้าไปอีกฝั่งเพื่อหลบแสงแดดที่สาดส่องเข้าเข้ามาทางหน้าต่างห้องทะลุม่านสีขาวเข้ามาจนกระทบใบหน้าเกลี้ยงเกลา เปลือกตาคู่สวยค่อย ๆ เปิดออกมาต้อนรับเช้าวันใหม่ด้วยความเมื่อยขบ "โอ้ย...ปวดหัวจัง ไม่น่าดื่มเยอะเลยยัยรัน" ในยามที่เธอขยับตัวลุกทำให้อาการปวดศีรษะแล่นเข้าเล่นงานทันทีทำให้เธอต้องบ่นตัวเองเบา ๆ เธอนั่งนิ่งอยู่สักพักก่อนจะก้มมองร่างกายตัวเองที่อยู่ในชุดนอนเรียบร้อยทั้งที่เมื่อคืนเธอจำได้แค่ว่าศิวาเป็นคนมาส่งเธอที่คอนโดแล้วทุกอย่างก็วูบดับไป "นี่ศิวาเป็นคนเปลี่ยนชุดให้งั้นเหรอ โอ้ย! ยัยรันเมาจนจำอะไรไม่ได้เลย!" เธอบ่นอุบให้กับตัวเองพลางยกมือขึ้นมายีผมด้วยความหงุดหงิดทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้ความจริงที่แน่ชัด ติ้ง! ติ้ง! เสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์ที่ดังออกมาจากกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงดังขึ้นทำให้เธอหันไปมองก่อนจะหยิบมันออกมา เลล่า : ยัยรันแกไม่สบายเหรอทำไมไม่มาเรียน เลล่า : เป็นอะไรมากไหมเนี่ยให้ฉันเข้าไปหาไหม เธออ่านข้อความที่เพื่อนรักส่งมาก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาที่ปรากฏว่าตอนนี้สิบโมงเช้าแล้วทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะเมาเละเทะจนลืมเวลาแบบนี้ รันดา : ฉันตื่นสายน่ะเดี๋ยวจะรีบเข้าไป เธอตอบกลับข้อความของเพื่อนสาวก่อนจะวางโทรศัพท์ทิ้งลงบนเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที @มหาวิทยาลัย S "เออไอ้วาเมื่อคืนกูไปหามึงที่ผับแล้วลูกน้องไอ้ไคบอกมึงไปส่งรันคือยังไง" เหนือเอ่ยออกมาหลังจากที่เดินออกมาจากใต้ตึกเรียนในช่วงสายของวันเพราะเมื่อวานเขาเข้าไปหาศิวาที่ผับของไคเพราะเห็นว่าศิวาไปที่นั่นแต่พอไปถึงปรากฏว่าศิวาไม่อยู่และที่ทำให้เขาแปลกใจคือออกไปกับรันดา "อะไรคือยังไง" เขาเงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือพลางเลิกคิ้วถามเพื่อนเสียงเรียบ "ก็มึงไปส่งลูกรันดาได้ไง แล้วไอ้ไคอยู่ไหนทำไมมึงต้องไปส่ง" เพราะปกติแล้วรันดากับไคตัวติดกันมากกว่าเพื่อนทุกคนในกลุ่มแล้วอีกอย่างเวลารันดาเมาก็จะมีไคเป็นคนดูแล "แล้วกูไปส่งไม่ได้เหรอ?" "ไม่ใช่เว้ย คุยกับมึงแม่งหัวร้อนฉิบ" เหนือสบถออกมาด้วยความหงุดหงิดกับการตอบคำถามของเพื่อนรักอย่างศิวา "มึงทะเลาะกับรันดาจริง ๆ เหรอไอ้ไค" ภูผาที่นั่งเงียบอยู่ก็เอ่ยถามออกมาพร้อมปรายตามองไคที่นั่งนิ่งใบหน้าเรียบเฉยอยู่ข้าง ๆ "เปล่า" "เหรอ? แต่เดี๋ยวนี้กูไม่เห็นมึงกับรันดาไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนแต่ก่อนเลยนะ หรือมึงมีแฟนแล้วเหรอ" ความผิดปกติของทั้งคู่ในกลุ่มเพื่อนย่อมดูออกอยู่แล้วแต่ไม่รู้แค่ว่าเรื่องอะไร "อืม" คำตอบของไคทำให้ทั้งกลุ่มตกอยู่ในความเงียบซึ่งก็มีแต่ศิวาที่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากพิมพ์ตอบข้อความในโทรศัพท์ทำให้ไคที่มองอยู่ขมวดคิ้ว "พี่ไคคะ" เสียงของหญิงสาวที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนในกลุ่มหันไปมองก่อนจะพบกับหญิงสาวร่างเล็กในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นยืนยิ้มหวานอยู่ "ทำไมมาที่นี่ล่ะ" ไคที่รู้ว่าเป็นใครก็เอ่ยถามออกมาในขณะที่เธอเดินเข้ามาหา "อยากมาเซอร์ไพรส์ค่ะ" "นี่เพื่อนพี่เธอคงรู้จัก" "สวัสดีค่ะ" เธอก้มหัวเป็นการทักทายชายหนุ่มทั้งสามด้วยรอยยิ้มซึ่งพวกเขาเองก็พยักหน้ารับ "นี่เด็กมึงเหรอไอ้ไค" เป็นเหนือที่เอ่ยถามขึ้นพลางมองร่างเล็กในชุดนักศึกษาคาดว่าน่าจะอยู่ชั้นปีที่สองด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง "นี่ฟางข้าวเป็นคนที่กูคุยอยู่" คำตอบของไคทำให้ทุกคนเงียบไปเว้นแต่หญิงสาวร่างเล็กที่ยืนหน้าแดงอยู่ใกล้ๆ อย่างเขินอายที่ไคแนะนำเธอกับเพื่อนแบบนั้นถึงแม้จะอยู่ในสถานะคนคุยในตอนนี้แต่ต่อไปเธออาจจะเป็นมากกว่านั้น "รัน...มาหาใครรึเปล่า"? เสียงของหมอกที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองทางด้านหลังที่มีรันดายืนอยู่ ไคมองใบหน้าสวยของเพื่อนสาวทั้งคู่สบตากับเพียงครู่เดียวก่อนที่เธอจะหันหนี "อะ...อื้ม ฉันมาหาวาน่ะ" เธอตอบก่อนจะส่งยิ้มบางๆ ออกมานั่นทำให้ทุกคนรู้ว่าเธอคงได้ยินบทสนทนาก่อนหน้านี้แล้ว เธอรู้สึกได้ถึงสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องมองมาแต่เธอก็ไม่คิดที่จะสนใจเพราะถ้าเลือกที่จะห่างแล้วก็ไม่ควรจะมานั่งจมปรักกับอะไรที่เป็นไปไม่ได้ "กินอะไรมารึยัง?" ศิวาเอ่ยถามเพื่อนสาวที่เดินเข้ามาก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงในกระเป๋ากางเกง "ยังเลย ฉันเพิ่งมาถึงน่ะ" เพราะเธอมาไม่ทันเรียนในคาบสุดท้ายแล้วเพื่อนรักทั้งสองคนของเธอก็มีธุระเธอเลยต้องมาหากลุ่มเพื่อนสนิทที่นี่แทนแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาได้ยินถ้อยคำที่เจ็บปวดใจแบบนี้ "ไม่มีเรียนแล้วใช่ไหม" เธอส่ายหน้าให้ศิวาเพื่อเป็นคำตอบทำให้ศิวาเหยียดตัวลุกขึ้น "ถ้างั้นอยากไปไหน" "ไปห้างได้ไหมฉันอยากไปซื้อของด้วย" "โอเค" "พวกนายไปด้วยกันไหม" เธอหันไปถามกับเพื่อนหนุ่มอีกสามคนที่นั่งอยู่โดยไม่คิดจะปรายตามองไคกับหญิงสาวอีกคนที่มองเธออยู่ "ฉันมีธุระน่ะเธอไปกับไอ้วาเถอะ" หมอกเอ่ยขึ้นเพราะเขาต้องรีบไปรับลูกแพร "โอเค ไว้เจอกัน" เธอส่งยิ้มให้ชายหนุ่มทั้งสามก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับศิวา "ได้ยินใช่ไหม" คำถามของศิวาทำให้เธอหันไปมองหน้าเขาช้าๆ หลังจากขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัยแล้ว เธอรู้ว่าศิวาคงดูออกจากท่าทางของเธอที่เงียบไป "ฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอ" "ไม่หรอก เธอเสียใจเหรอ?" "ไม่รู้สิฉันอาจจะไม่ได้เสียใจอาจจะแค่เสียความรู้สึกมั้ง ฮ่า ๆ ก็เป็นแค่เพื่อนนี่นะจะมีสิทธิ์อะไร อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นก็ดูเรียบร้อยตรงสเปกไคทุกอย่าง" เธอแสร้งหัวเราะออกมากลบเกลื่อนความเศร้าราวกับไม่เป็นอะไรทั้งที่ในใจเจ็บปวดจนอยากร้องไห้ อีกอย่างก็คือผู้หญิงคนนั้นตรงสเปกของไค เพราะเขาชอบผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานซึ่งต่างจากเธอทุกอย่าง "มันไม่ได้ชอบผู้หญิงเรียบร้อยหรอก" คำพูดของศิวาทำให้เธอขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่เมื่อหันไปมองชายหนุ่มข้าง ๆ เขายังคงจับจ้องมองไปทางด้านหน้าทำให้เธอเลือกที่จะไม่ถามอะไรออกไป "นายมีอะไรจะซื้อไหม?" เธอเอ่ยถามกับเพื่อนหนุ่มในขณะที่เดินซื้อของอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังโดยมีศิวานั้นเป็นคนถือของให้ "ไม่มี" "ถ้างั้นนายหิวไหม?" "อืม" "โอเค ถ้างั้นไปร้านอาหารญี่ปุ่นนะ" เมื่อศิวาพยักหน้าให้เธอก็เดินควงแขนเขาไปทางร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังของที่นี่ "ยินดีต้อนรับค่ะ มากันกี่ท่านคะ?" พนักงานสาวเดินเข้ามาทักทายด้วยรอยยิ้ม "สองค่ะ" "ได้จองไว้รึเปล่าคะ?" "ไม่ค่ะ" "ถ้างั้นเชิญด้านนี้ค่ะ" ทั้งคู่เดินตามพนักงานเข้าไปในร้านก่อนจะเหลืออยู่โต๊ะสุดท้ายที่ว่างอยู่ทำให้เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่โต๊ะยังไม่เต็ม "ลูกค้าจะรับเป็นแบบไหนดีคะ" "อืม...วานายอยากกินแบบไหน" เธอหันไปถามกับศิวาที่นั่งนิ่ง ๆ อยู่ฝั่งตรงข้ามพลางมองสมุดเมนูในมือไปด้วย เธออยากให้เขาเป็นคนเลือกเพราะวันนี้เธอจะเลี้ยงเขาที่เมื่อวานเขาไปนั่งเป็นเพื่อนเธอดื่มเหล้าแถมยังมาส่งเธอที่คอนโดอีก "เหมือนเธอ" "ถ้างั้นเอาชุดใหญ่สองก็ได้ค่ะ" "รอสักครู่นะคะ" พูดจบพนักงานสาวก็ก้มหัวให้เล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป "นั่นพี่รันดารึเปล่าคะ?" ฟางข้าวที่นั่งทานอาหารอยู่เอ่ยขึ้นมาหลังจากสายตาเหลือบไปเห็นรันดากับศิวาที่เป็นเพื่อนสนิทของไคนั่งอยู่ไม่ไกล "อืม" เขาตอบเสียงเรียบเพียงแค่นั้นหลังจากหันไปมองทั้งคู่เพียงแค่แวบเดียวเท่านั้นก่อนจะตีสีหน้าเรียบเฉย "พี่ศิวากับพี่รันดาคบกันอยู่เหรอคะ?" "..." "เอ่อ...ขอโทษที่ฟางเสียมารยาทค่ะ ฟางแค่เห็นพี่ศิวากับพี่รันดาสนิทกันมากเลยคิดว่าคบกันอยู่" ฟางข้าวเอ่ยเสียงอ่อยใบหน้าหวานฉายแววความเศร้าลงเมื่อรู้ตัวว่าเผลอทำให้คนตรงหน้านั้นไม่พอใจ "ขอโทษทำไมพี่ไม่ได้โกรธเราหรอก" "จริงนะคะ ฟางเห็นพี่นิ่งไปเลยคิดว่าพี่โกรธฟาง" หลังจากได้ยินว่าชายหนุ่มรุ่นพี่นั้นไม่โกรธเธอก็ยิ้มหวานออกมาราวกับเด็กทำให้ไคที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มบาง ๆ ให้เธอ "เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" "ค่ะ" ฟางข้าวยิ้มตอบรับอย่างไม่คิดอะไรเพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จู้จี้จุกจิก ไคเดินเข้ามายังโซนห้องน้ำของร้านก่อนจะหยิบบุหรี่ออกมาสูบเพื่อรอให้ผู้คนออกไปจากบริเวณนี้ในขณะที่สิ่งที่เขารอคือหญิงสาวอีกคนที่เดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนหน้านี้เพราะห้องน้ำของชายและหญิงอยู่ไม่ห่างกันมากนักจนไม่เป็นที่สงสัยที่เขายืนอยู่ตรงนี้ รันดาทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จสรรพก็ล้างมือพลางส่งกระจกดูความเรียบร้อยก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำโดยไม่ได้สังเกตว่าในตอนนี้ไม่มีใครเหลืออยู่ในนี้เลย "ระริกระรี้เชียวนะ" เสียงทุ้มต่ำแกมเย้ยหยันดังขึ้นทางด้านหลังทำให้เธอหันไปมองในทันที "ไค..." -------- อย่ามายุ่งนะอีไค เดี๋ยวจะสาป ศิวาแสนดีไหมไหวแล้ว มีใครสนใจอีบุ๊กไหมคะ อ่านแล้วคอมเมนต์ + กดใจ เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more