สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ 18
หวงก้าง
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ" รันดาเอ่ยถามเลล่าที่เดินเข้ามาด้วยใบหน้าบึ้งตึง
"หงุดหงิด" หญิงสาวเอ่ยตอบพร้อมกับวางกระเป๋าลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด
"หงุดหงิดเรื่องอะไรแต่เช้าเนี่ย?"
"ก็หงุดหงิดพี่ชายยัยวาน่ะสิ เห็นหน้าแล้วอารมณ์เสียชะมัดเลย" สงสัยเธอต้องไปทำบุญล้างซวยบ้างแล้วเพราะขนาดมาเช้าขนาดนี้ยังถูกฟ้ากลั่นแกล้งให้มาเจอหน้ากับผู้ชายกวนประสาทอย่างคามิลอีก ยิ่งพูดยิ่งทำให้เธออารมณ์เสีย
"ฮะ? แล้วพี่คามิลเขาไปทำอะไรให้เธออีกแล้วล่ะ" เธอเอ่ยถามยิ้ม ๆ กับท่าทางหงุดหงิดของเพื่อนสาว
"ฮึ่ย! ไม่อยากจะพูดถึงแล้ว นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นพี่ชายยัยวานะฉันจะด่าให้หาทางกลับไม่ถูกเลยกวนประสาทดีนัก" เลล่ากัดฟันว่าออกมาอย่างโมโห
"นี่ทะเลาะกันบ่อยแบบนี้ไม่ใช่ว่าฉันจะได้แกมาเป็นพี่สะใภ้ฉันนะ" วานิลที่นั่งอยู่ว่าออกมายิ้มๆ ทำให้เลล่าตวัดสายตามองเพื่อนรักทันที
"ฝันไปเถอะ
