คิดจะแย่งสามีข้า เจ้าฝันไปหรือ

ตอนที่ 6 พี่จะไปแช่น้ำเป็นเพื่อนก็แล้วกัน NC

ขณะที่กำลังแช่น้ำด้วยความเพลิดเพลินปรากฏว่าบุรุษซึ่งเป็นเป้าหมายดันกลับมาเร็วกว่าปกติ! ทั้งบ่าวไพร่และตัวนางเองประหนึ่งรังผึ้งแตกกระเจิง สุดท้ายแล้วจึงได้ใช้แผนนางเงือกน้อยเข้าสู้อย่างฉุกละหุก แผนนั้นเป็นที่พูดถึงกันในหมู่สาวๆ ผู้ชื่นชอบการว่ายน้ำ พวกนางกล่าวไว้ว่ายามเสื้อผ้าผืนบางโดนน้ำจนเห็นอะไรต่อมิอะไรมันกระตุ้นผู้ชายมากกว่าการแก้ผ้าเสียอีก เพราะสิ่งนั้นไปทำให้ต่อมจินตนาการพวกบุรุษคิดไปว่าเนื้อกายเลือนรางนั่นยามถอดออกจะเป็นเช่นไร

“ทะ ท่านพี่….” เสียงหวานสั่นเครือเนื่องจากหวาดหวั่นเหตุการณ์เมื่อครู่

“พี่ขอโทษ” ร่างสูงรีบเข้าไปสวมกอดคนงามไว้แน่น ยามนี้ศัตรูของตระกูลหยางเริ่มเคลื่อนไหวเขาจึงไม่รอบคอบจนเกือบทำร้ายภรรยา

“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ” รั่วซีอ้อมแอ้มตอบอย่างขัดเขิน ใบหูเล็กมีริ้วแดงพาดผ่านจนเขาสังเกตได้

“เหตุใดในเรือนไม่มีสาวใช้เลยสักคนเล่า” องครักษ์รอบๆ เองก็หายไปจนเขาสัมผัสไม่ได้ นั่นจึงทำให้ชายหนุ่มเข้าใจผิด แท้จริงแล้วเหล่าองครักษ์รู้การเตรียมตัวของฮูหยินจึงพากันถอยห่างจากเรือนหลักต่างหาก

“…ข้าเพียงอยากนอนแช่น้ำเงียบๆ เจ้าค่ะ” จะบอกได้อย่างไรว่าทุกคนล้วนรู้เห็นเป็นใจกันไปหมด เรื่องที่หญิงสาวไม่รู้คือตั้งแต่งานแต่งงานของคุณชายใหญ่พวกเขาไม่เคยเห็นเจ้านายทั้งสองหวานชื่นสักครั้ง เมื่อรู้ว่าฮูหยินอยากเอาอกเอาใจนายท่านจึงพร้อมใจกันสนับสนุนเต็มที่

“อืม…เป็นพี่ที่ผิดเอง” ใจแกร่งอ่อนยวบหลังจากได้กอดร่างนุ่มไว้ในอ้อมแขน กลิ่นของดอกไม้และน้ำมันหอมชวนให้จมูกโด่งก้มลงไปสูดดมอย่างห้ามใจไม่อยู่

“อื้อ…” แรงขบเม้มตรงซอกคอขาวส่งผลให้เสียงหวานร้องครางเบาๆ

“ในเมื่อน้องหญิงอยากแช่น้ำ…เช่นนั้นพี่จะไปแช่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน”

“อ๊ะ ท่านพี่!”

ร่างบางถูกอุ้มขึ้นก่อนชายหนุ่มจะพานางกลับไปทางเดิมที่เดินออกมา หลังฉากกั้นมีอ่างไม้ขนาดกลางพอดีสำหรับสองคนสามารถลงไปแช่พร้อมกันได้ หน้าต่างห้องด้านนอกเต็มไปด้วยต้นไม้กำลังเปลี่ยนสี

จ๋อม จ๋อม

เขาวางภรรยาลงในถังน้ำอุ่นซึ่งเต็มไปด้วยกลีบบุปผาหลายชนิดแล้วลงตามไปนั่งด้วย เสื้อคลุมตัวสั้นถูกปลดออกช้าๆ เผยผิวนวลชุ่มชื่นจากการดูแลของบรรดาสาวใช้ หน้าอกอิ่มขนาดพอดีมือยามเขาจับมีสองแขนของหญิงสาวยกมาปิดบังด้วยความเขินอาย

“เจ้างดงามยิ่งนัก น้องหญิง” เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยชมคนตรงหน้าก่อนจะใช้ริมฝีปากหยักได้รูปจุมพิตไปตามหน้าผาก เปลือกตา แก้มและจมูกรั้นเชิด การกระทำอ่อนโยนนั้นทำให้ใจของโฉมสะคราญราวกับถูกหลอมละลาย สองแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบคอสามีพลางหลับตาลงรับสัมผัสที่ได้รับยังตำแหน่งต่อไป…นั่นคือริมฝีปากอิ่มสีชมพูจาง

จูบแสนหวานอบอวลไปด้วยความเร่าร้อนยามลิ้นใหญ่สอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของคนงามซึ่งนางก็ตอบรับเป็นอย่างดี ผู้นำตระกูลหยางมองความเปลี่ยนแปลงนั้นด้วยใจเต็มตื้น แต่ก่อนทุกครั้งนางบ่ายเบี่ยงไม่อยากจุมพิตกับเขาโดยให้เหตุผลว่ารู้สึกไม่ดีกับสัมผัสคล้ายมีตัวอะไรอยู่ข้างในปากและเขาก็ให้เกียรติโดยไม่ทำมันอีก ครานี้นอกจากนางจะตอบรับยังเป็นฝ่ายหลับตาลงรอให้เขาลงมือทำอีกด้วย

“อืออ”

เสียงครวญแว่วดังจากลำคอเล็ก ริมฝีปากของนางโดนละเลียดชิมอย่างอ้อยอิ่งราวกับว่าคนตัวโตไม่ต้องการให้มันผ่านไปเร็วนัก แม้ไม่เข้าใจเหตุผลแต่รั่วซีกลับเต็มใจ

มือสากลูบไล้กอบกุมทรวงอกอิ่มจนล้นมือ มืออีกข้างโอบกระหวัดรัดเอวคอดกิ่วไว้มั่น หลังตักตวงรสรักจากภรรยาจนพอใจจึงผละออก เสียงหอบหายใจดังขึ้นข้างใบหูของเขาเมื่อนางทิ้งกายเอนลงมาซบ ใต้น้ำบางอย่างเติบใหญ่ดุนดันก้นงอนบ่งบอกว่ามันพร้อมรบมาก

“เจ้าไม่พอใจหรือ” คนตัวโตคิดว่าอีกฝ่ายหลบหน้าเนื่องจากรังเกียจการจูบกับตนอีกครั้งจึงถามด้วยน้ำเสียงเศร้าหมอง

“น้องเพียงแค่หายใจไม่ทันเท่านั้นเจ้าค่ะ” หญิงสาวปวดปากจนชาหนึบจากการจูบซ้ำๆ ของชายหนุ่ม ถึงอย่างนั้นก็ตอบไปด้วยความขัดเขิน

“เป็นเช่นนั้น” มองดูกายขาวดุจหิมะแรกเริ่มแดงราวกับผลไม้น่ากินเขาจึงเลื่อนมือลงไปใต้น้ำอ้อมไปทางด้านหลังก่อนจะลูบไล้ยังกลางกายสาวจนคนงามสะดุ้งเล็กน้อย

“อ๊ะ….อืออ” นิ้วเรียวถูไถไปมาจากนั้นจึงสอดใส่เข้าไปทีละน้อย การเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้รีบร้อนทั้งที่ตรงส่วนนั้นแข็งขืนแทบปริแตก เมื่อเห็นว่าภรรยาไม่ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวเช่นแต่ก่อนเขาก็เริ่มขยับนิ้วเข้าออกเพิ่มความฉ่ำชื่นให้กับเส้นทางสีสวย

ในน้ำอุ่นความร้อนของนิ้วที่เข้าไปนั้นสูงกว่าปกติไม่ว่าจะยัดเข้าหรือรูดออกล้วนแจ่มชัด ด้วยท่านั่งของพวกเขาทำให้มันเข้าไปได้ไม่ลึกเท่าไหร่นักแต่จุดเร้าอารมณ์กลับโดนกระตุ้นถี่เสียจนรั่วซีคิดสิ่งใดไม่ออกแล้ว

“อึก…อ๊า…..อื้ออ” หยางจื่อหานขยับกายให้อีกฝ่ายทิ้งน้ำหนักลงมาอย่างเต็มที่ เขาเงี่ยหูฟังเสียงครวญคร่ำของภรรยาอย่างพออกพอใจ ยามช่องทางอ่อนนุ่มตอดรัดนิ้วบ่งบอกความสุขสมมันช่างทำให้ใจของเขาพองฟูต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา

‘การกอดกันมันมีความสุขถึงเพียงนี้เชียวหรือ’

หนึ่งคำถามแล่นขึ้นมาในหัวของผู้นำตระกูลหยาง เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้ยามกอดก่ายสตรีเลยสักครั้ง นี่เป็นครั้งแรกและมันช่างน่าอภิรมย์ยิ่ง

“น้องหญิง พี่ขอรักเจ้าได้รึไม่”

เสียงอ่อนโยนกระซิบข้างใบหูเล็กของคนงามเบาๆ หญิงสาวไร้เสียงจะตอบทำเพียงพยักหน้ารับด้วยความอับอาย เขาปลุกปั่นจนสตินางกระเจิดกระเจิงถึงเพียงนี้ยังมาขออนุญาตอันใดอีกเล่า!

มองเจ้าตัวน้อยซุกซบไม่เงยหน้าริมฝีปากหยักจึงยิ้มพรายออกมา มือหนาประคองก้นงอนขึ้นในระดับที่มันจ่ออยู่ตรงส่วนหัวของท่อนเอ็นลำอวบพอดิบพอดี ถูไถไปมาไม่กี่ครั้งก็กดกายสาวลงมาทีละเล็กทีละน้อยอย่างกลัวนางจะเจ็บ

“อ้าาา”

“อึก”

เพราะห่างหายเป็นเวลาหลายเดือนส่วนปลายหัวของเขาจึงอ่อนไหวกว่าที่คิด นอกจากนี้ภายในกายของนางยังอุ่นแน่นคับแคบจนครูดทุกส่วนของแท่งหยกเขาแม้เพียงสอดใส่เข้าไป

“เจ็บรึไม่” ต่อให้อยากขยับแต่ชายหนุ่มเลือกจะเอ่ยถามร่างบางในอ้อมแขนเสียก่อน

“อึก…มัน….มันใหญ่เกินไป…อ๊ะ!” ตรงท้องน้อยมันตึงราวกับถูกยัดด้วยกระบองแท่ง เสียงหวานตอบคำถามอย่างสัตย์ซื่อเนื่องจากโดนความสุขสมเล่นงานจนหัวหมุนพร่าเบลอไปหมด

“ไม่เป็นไร..มาสิ เด็กดี” เสิ่นรั่วซียกกายขึ้นลงตามจังหวะการชักจูงของคนตัวโต ร่างบางโยกคลอนสั่นไหวคลอเคล้าไปพร้อมเสียงน้ำกระเพื่อมออกจากถัง หน้าอกนูนเด่นเบียดชิดกล้ามหนั่นแน่นจนมือหนาจับไหล่บางผละห่างออกมา เขาต้องการลิ้มรสเจ้าก้อนเต้าหู้ทั้งสองด้วย

“อ๊า….อึก…อื้ออ….ท่านพี่” โฉมสะคราญถูกรุกเร้ารุนแรงจากทุกส่วน ลิ้นร้อนลวกไล่เลียตั้งแต่เนินอกไปจนถึงยอดถันสีสวยซึ่งมันตั้งชันจากแรงปรารถนา ปากหยักเข้าครอบครองก่อนดูดดึงด้วยความอ่อนโยนค่อยเป็นค่อยไป ถึงกระนั้นบั้นท้ายงอนกลับถูกเด้งสวนเสียดแทงจนมิดด้ามไม่เว้นช่วง

เนื้อผิวเปียกลื่นถูกปลอบประโลมด้วยลิ้นและจมูกโด่ง ไม่ว่าจะตักตวงความหวานจากกายบางกี่ครั้งยิ่งทำให้หยางจื่อหานรู้สึกว่ามันยังไม่พอ หญิงสาวหลั่งน้ำตาที่ปลายหางตาด้วยความเสียวกระสัน ปากช่องทางรักรับแรงกระแทกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ปลายหัวหยักชนผนังด้านในจนรั่วซีร่อนเอวทิ้งแรงขย่มย้ำอย่างลืมตัว ยิ่งแท่งทวนด้ามยาวเข้าไปลึกมากเท่าไหร่นางก็ยิ่งบดเกร็งและตอดรัดเขาแน่นมากเท่านั้น

“ไม่ไหว…อ้ะ…เจ้าค่ะ…อ๊า” หญิงสาวอ้อนวอนทั้งน้ำตาช่างดูบอบบางประหนึ่งดอกสาลี่ต้องหยาดฝน

“ซี๊ด…อีกนิดนะน้องหญิง” มือหนาตรึงสะโพกผายไว้ก่อนจะเสยแก่นกายเข้าหาถี่ระรัวมากขึ้น

ช่วงสุดท้ายของแรงอารมณ์ท่ามกลางคลื่นน้ำซัดสาดกระจัดกระจาย สองร่างแนบแน่นสนิทชิดราวกับจะหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว หัวใจของพวกเขาดังสอดประสานเป็นท่วงทำนองแห่งความสุข แล้ววันนั้นบ่าวไพร่รอบจวนก็ไม่เห็นนายหญิงของตนออกมาจากเรือนอีกเลย