ตอนที่ 7 ปีสาม (ไม่) หวามรัก (4)
“นอนคอนโดนะ ดึกแล้ว แม่นอนแล้วป่านนี้”
ขุนพลเอ่ย โดยไม่ได้หันไปมองคู่สนทนา สายตายังคงจับจ้องท้องถนนยามดึกอย่างระแวดระวัง สิ่งที่เขาพูดเหมือนมันปกติธรรมดาเสียเหลือเกิน แต่อาทิตยานั้นเบิกตาโตเท่าไข่ห่าน
“ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ไปเรียน เดี๋ยวอุ๊บตื่นกลับมาเปลี่ยนชุดที่บ้านไม่ทัน”
“ใส่ชุดที่ทิ้งไว้นั่นไง”
“ชุดไหนคะ” ถามกลับอย่างฉงน เธอไม่เคยไปทิ้งชุดอะไรไว้ที่ห้องเขาเสียหน่อย
“ก็ชุดที่ซื้อเปลี่ยนตอนโดนน้ำราดอะ”
“......”
อาทิตยาลืมเรื่องนี้ไปสนิท หลังจากวันนั้นที่เอาชุดไปซักที่ห้องเขา พอเสื้อผ้าแห้งจำได้ว่าเปลี่ยนจากเสื้อเชิ้ตกับบ๊อกเซอร์ของเขาแล้วใส่ชุดเดิม แล้วก็ลืมชุดที่เล็กกว่าปกติหนึ่งไซซ์ที่ซื้อใหม่ไปเลย
“อุ๊บขอโทษ ลืมไปเลย”
“หึ!” ชายหนุ่มทำเสียงในลำคอพร้อมกับเหลือบตามองเธอ ก่อนจะหันกลับไปมองท้องถนนเหมือนเดิม
“วันก่อนนั้นไม่เห็นบอกเลยค่ะ อุ๊บจะได้
