MY TEACHER :: CHAPTER 4 [100%]
948 Words
“น่าสนนะครับ ตั้งแต่ปิดเทอมมา ผมก็ยังไม่ได้หยุดเลย
“เห็นไหมล่ะครับ เอาเป็นว่าตกลงนะ เพราะอาจารย์แพรก็ตกลงไปร่วมทริปด้วย”
“จริงเหรอครับ?”
“ค่ะ แพรอยากไปพักผ่อนบ้าง อาจารย์วินก็ไปพักผ่อนบ้างนะคะ จะได้กลับมาสอนนักศึกษาได้อย่างสบายใจ” วินยกยิ้มและพยักหน้ารับ มองธันวาที่เดินออกจากห้องไปเพราะต้องไปแจ้งชื่ออาจารย์ที่จะไปทริปเพิ่ม แพรนั่งอ่านเอกสารอยู่ก่อนจะมองวินที่ก้มหน้าทำงานอย่างเคร่งเครียด รู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้เขา ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเหมือนเธอหรือเปล่า? แต่ว่าความรู้สึกของเธอตอนนี้มันไปไกลแล้วล่ะ
เชอรี่ที่นั่งไขว่ห้างอยู่ที่ร้านเค้กแห่งหนึ่งพร้อมกับทิฟและเพื่อนอีกสองคนที่เป็นห่วงเธอจนตามล่าเธอที่คอนโด และแน่นอนว่าเธอเล่าให้เพื่อนฟังว่าใครเป็นคนช่วยเธอไว้
“อาจารย์เหรอ? เป็นอาจารย์เหรออิเชอ”
“อือ”
“จับทำผัวแม่งเลยดิ”
“อิทิฟ”
“เออ โปรไฟล์ดีชะมัด ดีกว่าไอ้ทีมเป็นล้านเท่า แถมยังมีความเป็นผู้ใหญ่ด้วย อิเอฟเข้าใจทิ้งสมบัติไว้ให้นะ อิจค่ะ”
“สมบัติบ้าอะไร จุ้นจ้านไม่เข้าท่า น่ารำคาญ”
“เออ ก็เพราะไอ้ความจุ้นจ้านของเขาไม่ใช่หรือไง แกถึงได้รอดมาได้ ไม่งั้นป่านนี้ฉันคงอ่านข่าวหน้าหนึ่งเจอว่าแกถูกลากไปข่มขืน”
“ปากเหรออิทิฟ” ใบหน้าสวยมองเพื่อนสาวประเภทสองด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ ตั้งแต่เล่าเรื่องอาจารย์วินให้เพื่อนฟังเนี่ย แต่ละคนก็เอาแต่พูดถึงเขา ขนาดยังไม่เห็นหน้านะ ยังพูดไปเรื่อยจนเธอยกมือแคะหูไปมาอย่างรำคาญใจ
“ผู้ดีๆ มาตามติดไม่จับทำผัวนะ เดี๋ยวหมาคาบไปแดกจะรู้สึก”
“ก็คาบไปดิ ฉันไม่ได้นิยมคนที่อายุมากกว่านะ แถมอาจารย์วินอายุยี่สิบแปดแล้ว สองปีก็สามสิบ”
“แล้วไง อายุเท่ากันมันก็ทำเลวใส่ อายุมากสิดี เขาจะได้อบรมบ่มนิสัยเสียๆ ของแกให้หายสักที”
“โอ๊ย นี่แกเพื่อนฉันเปล่าเนี่ย ยังไม่เคยเห็นหน้าอาจารย์วินเลย เข้าข้างกันแล้ว...”
“หรือไม่จริงล่ะ ผู้ที่ไหนเขาจะมาคอยตามหาแกห๊ะ หลุดมือไประวังจะเสียใจ”
“ฉันไม่สน เพราะอาจารย์วินไม่ใช่สเปกฉัน พวกแกเข้าใจด้วย” เชอรี่ยกน้ำแตงโมขึ้นดูดอย่างหงุดหงิด ทำไมเพื่อนเธอถึงได้พยายามให้เธอจับอาจารย์วินด้วย ทั้งๆ ที่เธอก็เห็นแล้วว่าเขามีแฟนเป็นอาจารย์ด้วยกัน
“เขามีอาจารย์เป็นแฟนแล้วนะ”
“แล้วไง เขาบอกแกหรือเปล่าว่าเป็นแฟน?”
“เปล่า”
“งั้นแสดงว่าแกมีสิค่ะอิเชอ สอยมาทำผัวเลย กลัวอะไรวะ!! ขนาดฉันยังไม่เห็นหน้าอาจารย์วิน ฉันยังรับรู้ได้เลยนะว่าเขาต้องหล่อมากแน่ๆ”
“แกเป็นเจน ญาณทิพย์หรือไง?”
“อิเชอ!! เหอะ ตามใจแกเหอะ แล้วว่าไงตกลงจะไปร่วมก๊วนหาผู้กับฉันหรือเปล่า”
“ไปที่ไหน?”
“น้ำตก? มีคนไปตั้งแคมป์ที่นั่นเยอะ อาจจะเจอผู้โดนๆ ก็ได้” ใบหน้าสวยมองทิฟที่วันนี้คือเพื่อนเธอมาชวนให้ไปร่วมก๊วนไปเที่ยวน้ำตกโดยมีการตั้งแคมป์กันด้วย ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ได้กลัวการลำบากอะไรหรอกนะ แต่ว่าไม่ค่อยอยากจะไปเท่าไหร่ แต่เห็นหน้าอิทิฟแล้วก็คงต้องจำยอมล่ะมั้ง
“เออไปก็ได้ ไปกี่วันล่ะ?”
“สามวัน ค้างคืน...”
“อือ งั้นแกก็มาร่วมตัวที่คอนโดฉันแล้วกัน จัดรถมาที่คอนโดฉัน”
“ย่ะ”
และแล้ววันที่เธอไปเที่ยวก็มาถึง เชอรี่ที่อยู่ในชุดกางเกงขาสั้นสีดำกับเสื้อกล้ามสีขาว มีหมวกแก๊ปสีดำสวมอยู่ พร้อมกับแว่นตาสีชา ตอนนี้รถตู้มาจอดที่ลานตั้งแคมป์ที่ตอนนี้เห็นคนมาตั้งแคมป์ไม่มากเท่าไหร่ ดีที่สะดวกไม่ได้ลำบากถึงขนาดต้องไปนั่งอาบน้ำในน้ำตก ดีที่มีห้องน้ำและสถานที่อำนวยความสะดวกของเจ้าหน้าที่ แต่ที่ตั้งแคมป์ก็จะห่างออกไปไกลนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคอะไรหรอกนะ เธอกับเพื่อนกางเต้นท์สองหลังใหญ่ๆ เสร็จก็ออกมามองวิวหน้าผาที่สวยงาม และใช่บรรยากาศดีชะมัด คิดถูกแล้วนะที่มาที่นี่
“เอออิทิฟเดี๋ยวฉันขอไปถ่ายรูปตรงหน้าผาหน่อยนะ”
“ไปดิ เดี๋ยวมากินข้าวกัน ฉันรอพี่เจ้าหน้าที่เอามาให้ ดีนะที่โทรมาจองไว้ เขาเลยเตรียมอาหารให้ทุกมื้อจนกว่าจะกลับ โชคดีจริงๆ”
“อือ ไปล่ะเดี๋ยวมา” เชอรี่พูดกับทิฟเสร็จก็เดินไปที่หน้าผาที่ห่างจากที่พักไม่มากเท่าไหร่ แต่เห็นทิฟตัวเล็กนิดเดียวและหลังคาเต้นท์ที่โดดเด่นสีชมพู เธอหยิบมือถือมากดถ่ายวิว และถ่ายเซลฟี่เก็บไว้ด้วย นานๆ จะมาในที่แบบนี้สักทีนะ ไม่งั้นป่านนี้เธอคงกำลังเตรียมตัวไปหาเหล้ากินที่ไหนสักที่แล้วล่ะ และใช่ไงพอได้มองวิวแล้วก็พลันให้นึกถึงคนสารเลวคนนั้น ให้ตายเหอะ ทำไมแกจะต้องเข้ามามีบทบาทในสมองของฉันด้วยเนี่ยไอ้ทีม!!
“เออ ขอโทษนะครับ ช่วยถ่ายรูปให้ผมหน่อยได้ไหม?”
“อ่อ ได้สิคะ... อะ อาจารย์วิน”
“เชอรี่”
- Writer
