Loving The Ruthless Man

Chapter 5: Castellijos

"Roshana, Anong section ka?" Tanong ni Kiesha habang sinusundan ako sa paglalakad

Hindi ko siya pinansin. Nagpatuloy ako sa paghakbang ng paa papunta sa classroom na hinahanap ko.

"Rosh, wait! Bilis mo namang maglakad!"

Pilit niya akong hinahabol sa likuran. Si Kiesha ang naka sabayan ko sa pag-enroll ng University na ito. Isang beses lang akong nagtanong sa kanya no'n kung saan 'yong registration office. Dahil hindi ko talaga mahanap. Sakto namang nakita ko siya na palinga-linga sa paligid. So I ask for a help to her. I didn't expect that she will saw me in our first day of the class.

I was in the senior high. When I transfered here, in San Jose University. This is the famous school ng mga mayayamang studyante at may tunog sa industriya. Lahat nang mga studyante rito, hindi basta-basta lang. Base pa lang sa nasaksihan ko nitong umaga lang, kakaiba na.

Kakahatid lang ni Jeho sa akin sa parking lot nang masilayan ko ang ibang klaseng studyante. I saw a famous teen actresses in the hallway. Walking like a simple student. I've known her, she's a famous model and riches family. Lahat iyon nakita at nakilala ko ang iilan sa kanila.

Kung ano mang estado mo sa buhay hindi nila babaliwalaan ito, pinagkakaguluhan pa rrin naman ang ibang artista gaya nung nalagpasan ko sa hallway. Pero hindi masyado, minsan dedma lang sa iba.

Parang gusto ko na tuloy dito. I hope everyone will gonna treat me well. Pagod na pagod na talaga akong mag-transfer sa iba't ibang school, kulang na lang libutan at pasukan ang lahat ng University rito sa Pilipinas.

"Roshana, sandali nga kasi. Bakit ka ba nagmamadali?"

Natigil ako sa paglalakad nang hinablot ni Kiesha ang braso ko.

"I need to hurry up to my class. Sorry."

Mabilis ko siyang nilagpasan. Akala ko titigil na siya sa pagsunod kaso rinig ko pa rin bawat tawag niya sa pangalan ko. Nakakuha na nga siya nang atensyon sa lahat.

Tinakpan ko ang mukha gamit ang kamay. Saka tumakbo na.

I don't want to jump into conclusion, kasi sa tuwing nagta-transfer ako ng school at may lumalapit sa akin. Nagiging matalik ko itong kaibigan, mahuhulog ang loob ko hanggang sa pinagkakatiwalaan ko na ito.

But the saddest part is, they will leave you hangging. Pagkatapos nilang iparamadam sa'yo na tinuring kang kaibigan, sa huli sisiraan ka lang. I've been into that situations.

Ilang beses na akong trinaydor ng mga kaibigan ko noon at sa huli naiiwan akong mag-isa. Kaya ngayon, natu-truma na ako sa lahat nang naka paligid sa akin.

Gusto ko munang umiwas sa lahat nang nagdulot sa akin ng sakit. Ayaw ko na namang ma-trap sa isang kaibigan na alam kong aalis lang din naman sa huli.

Nang makarating ako sa room number ko. Huminga ako nang malalim, another faces that I will encounter again. I hope, everything will be alright. Sana last na talaga ito. I hope, I will like this. No more, damages my name this time.

Pagka bukas ko pa lang ng classroom sobrang tahimik na ng lahat. Nang maaninag ko na ang magiging kaklase ko, natigalgal ako. They are all looking at me in mysterious way..

Ang mga tingin nila ay para ba'ng ngayon lang sila nakakita ng late na atudyante.

"Yes, Miss?"

Nanlambot ang tuhod ko nang mabaling ang mata ko sa harapan. Nando'n yong professor. Naka upo siya sa isang lamesa. Lumunok ako ng ilang beses nang natameme ako sa angking niyang postura.

He is wearing a white simple t-shirt. Bumabakat ang matipuno niyang dibdib doon. His dark but manly eyes are directly looking at me. Parang naka magnet ang mata ko sa kanya dahil hindi na talaga ako maka-imik. What I just saw right now? A greek god.

A man who's sitting in the chair. He is like a king in the Universe. What a beautiful god creation, he made this kind kf human being, so perfectly sculpture, the face, the built and...

Kahit nasa kalayuan siya, I saw how attractive he is. Sobrang ganda nang hulma nang kanyang mukha na akalain mo sa Hollywood movie mo lang makikita.

Is he our professor?

"Miss?"

"P-Po"

Namalayan ko na lang nasa harapan ko na siya nakatayo. Tinatabunan nang matipuno niyang dibdib iyong mga studyante sa loob. Kahit silipin ko ang loob hindi ko talaga makita because of his posture in front of me. Why his built body are so good to watch?

Halos angkinin niya lahat ng space sa pintuan dahil sa kakaibang porma niya. He' s staller than me, he had this smell of addicted perfume. I want to closed my eyes just to smell those.

Hanggang dibdib niya lang yong height ko. Hindi ko mapigilang mapanganga habang naka tingala sa mukha niya.

I swear this is my first time, mesmerizing by the man's faces. His frame are hardest to bare. Iyon ba'ng, oras na makipag titigan ka sa kanya. Hindi mo na kayang iwaklis ang mata mo sa mapupungay at mapang-akit niyang titig.

My heart suddenly racing, beating like a wild animal inside in my chest.

Iyan ang naramdaman ko ngayon habang kaharap ko siya. Kahit ilang agwat lang iyong layo namin sa isat-isa nagkaroon ako nang pagkakataon na maamoy pa lalo ang kanyang mabangong perfume.

Gusto ko na talagang pumikit at amoyin na lang siya palagi kaso kapag ginawa ko iyon. Masyado nang nakakahiya.

"Uh-uhm..." I said stuttering. Maybe I ate my tongue so sudden. Hindi ko na alam kung anong dapat na ibungad sa kanya.

"Are you in this class, Miss?" he asked. Seryoso ang kanyang mukha.

Kahit sa boses niya, nanindig ang balahibo ko. It's like a rhythm in my ears. I like hearing those, again and again. It's sound so sexy damn.

"Uh... O-Oo d-dito 'yong room ko." I was just trying to smiled but my nervousness was overwhelming. Nagiging creepy tuloy akong pagmasdan ang ngiti ko. Gusto kung mamula sa kahihiyan.

"All right. Come, introduce yourself to your classmates then.

Humawi ang katawan niya sa harapan ko kaya nagkaroon ako ng pagkakataon na tingnan ang magiging kaklase ko this school year. Naka tingin silang lahat sa akin.

Sinulyapan ko ang prof namin na hindi ko pa alam ang pangalan. Tumikhim muna akk saka tumuloy sa loob. Bakit kinabahan ako ng wala sa oras.

Mag-introduce lang naman ako sa pangalan ko sa lahat, there's nothing wrong about it. Pero bakit ang puso ko humahataw ng sobrang lakas? Hindi mo maintindihan kung para saan. This is not my first time speaking infront of these people. This thing is not new to me at all, but my mouth are shaking uncontrollably right now. Why the hell, I'm nervous!

Bumalik na rin sa pag upo iyong prof namin sa kanyang puwesto. Nasa tabi ako ng lamesa niya, nakatayo. Hindi alam kung anong unang sasabihin.

"Students this is your classmate" Baling nung prof sa akin, "Miss, kindly introduce yourself to them."

Tinignan niya ako sandali, tumikhim siya pagkatapos binalik sa mga kaklase ko ngayon, yong tingin niya.

Hindi ko malaman kung pang ilang lunok ang ginawa ko bago nagsalita.

"I'm R-Rosh..."

I cleared my throat so that I can speak properly. I was so nervous right now, really nervous. My knees were shaking. Kahit kailan hindi ako nagkanda buhol-buhol sa pagsasalita sa harap. Ngayon lang ako na concious ng husto.

"Is that it? What about your age and your family name?" sabi ng prof.

Bakit sobrang hirap nang sitwasyon ko ngayon. I can't even look at him properly, mas lalo akung na-didistract sa aura niya. Pati pagsasalita niya nangangatog ang tuhod ko.

"I-I am Roshana Dazzle Moonzarte, seventeen years old," kinakabahan kong pakilala.

"Kapatid mo ba si Jehova Moonzarte?" biglang tanong niya sa gilid ko.

Ayaw ko man siyang tignan, napipilitan akong harapin siya gamit ang matang hindi mapakali. Kahit nasa tabi lang ako ng lamesa niya, natatakot tuloy akong maramdaman niya ang labis na kaba ko ngayon.

His dangerous eyes can beat my heart so quickly. Kaya iniwas ko agad ang tingin sa kanya pagkatapos kong tumango sa tanong niya.

"Alright. You can sit there, Miss Moonzarte." Turo niya sa upuan na nasa harapan niya lang.

Halos mabilaukan ako nang tinuro niya iyon. That chair was so close to him, kung titignan ko man siya walang harang. Hindi ako makapagtago kong sakali.

Guest who?

What I am talking huh. Are you serious, Roshana? Kailan ka pa natakot sa pagtitig lang ng proffesor?

I sigh heavily.

Nilibot ko ang tingin sa lahat. Nakita ko iyong pagbubulungan ng mga estudyante sa likuran. Alam ko naman kung anong pinag-uusapan nila. Tungkol na naman siguro iyan sa apelyido ko na alam kong kilala ng lahat.

Siguro nagulat sila dahil napadpad ako sa paaralang ito. Ano pa ba'ng bago doon? Lagi namang ganito ang makikita kong reaksyon sa lahat kapag naririnig na iyong apelyido ko.

Wala na rin akong ibang nakitang upuan sa likuran tanging itong nasa harapan lang ang bakante.

May dalawang upuan roon na walang naka upo, umupo ako sa isa na katabi nang lalaking maputi at may pagka chinito. Nginitian niya ako ng maka-upo ako.

"Alam mo ba'ng kilalang-kilala ang kuya Jeho mo sa University na ito. Sobrang ganda pala ng kapatid niya, hindi ko iyon inasahan," mahinang sabi niya.

I only smiled at him. I don't know how to talk by his approaches. Napa tingin ako sa harapan nang may tumikhim doon. Naabutan ko iyong professor namin na seryosong naka titig sa aming dalawa. Lalo na sa akin na nagtagal ang titig. Walang emosyon.

Umayos ako sa pagkaka-upo. Na-tense sa titig ng tao sa harapan ko.

"Miss Moonzarte, kindly answer this test paper. That's a recap test for the entire grading"

Nilahadan niya ako ng test paper. Doon ko lang napansin na may sinasagotan pala silang lahat.

"Okay po sir," mahinag saad ko.

Nakita ko ang pagsulyap niya sa katabi ko bago siya bumalik sa kanyang lamesa. Why he looks so bothering. The way he stare everyone, it is burning. I hate for seeing him this way in my mind. He is absorb, his appearance are too much for me.

"Bakit masyadong bata ang prof natin?" Hindi ko mapigilang ibulong iyon sa katabi ko.

Narinig ko ang tawa niya, "He is not our proffesor, napag -utusan lang siya ni Mrs. Yap na mamahala muna sa loob ng isang buwan sa kanyang klase dahil kabago lang nito sa panganganak."

Tumango-tango ako saka sinulyapan yong sub-prof sa harapan. May binabasa siya sa kayang lamesa. Sa pag-igting pa lang ng kanyang panga, kakaiba na. Pati sa ko-konting laro niya ng ballpen napapa-singhap ako.

I wonder if he is old? Is he a proffesor also? Bakit siya ang naging swap as a teacher?

Natigil ako sa pag-iisip nang bumukas ang pintuan at pumasok si Kiesha na hinihingal pa. Tumawa siya nang mapahiya sa kanyang bungad.

"I'm sorry, if I am so... so late proff-----Ow! Si Castellijos pala ang nandito. How lucky to me."

"Come inside, Miss Tan" His tone still serious.

Patawa-tawang pumasok si Kiesha. Kilala ba sila? Bakit kung sabihin nung epelyido nang sub-prof namin ay parang ka tropa niya lang ito.

Nang makita ako ni Kiesha nanlaki ang mata niya, tila hindi makapaniwala.

"Jusko! Nandito ka lang pala. Kung alam ko lang na magkaklase tayo edi sana dumeretso na ako rito. Hinanap pa kita sa labas, 'yan tuloy na late ako. Pero okay lang, si Castellijos naman ang prof 'di naman ito magagalit," tawa niya.

Nakita ko ang pag- igting ng panga nung Prof na nagngangalang Castellijos.

"Take your sit and answer this."

Kagaya ko, binigyan din siya ng test paper ni sir Castellijos. Masaya niya itong tinanggap. Muntik na akong matulala sa kawalan nang kinindatan niya ito animo'y matagal na talaga silang magkakilala..

"Walang pasok?" taas kilay na tanong niya sa lalaki.

Umiling ito. "Wala. Mamaya pa'ng ten o'clock yong klase ko," sagot naman nito bago bumalik sa pagbabasa ng kong ano sa lamesa.

Are they so close? Ano iyong tinanong niya? So meaning studyante pa itong si Castellijos kung gano'n?. Pwede ba iyon? Mag substitute ng student para mag-handle ng klase? Mayaman naman itong University ah? I was so sure maraming teachers rito. Kaya bakit student itong nag-handle sa section namin?

"Hi Rosh," masayang bati ni Kiesha nang maka-upo ito sa tabi ko.

Tinanguan ko siya saka itinuon ang pansin sa pagsusulat ng sagot. Pasalamat na lang ako dahil hindi na rin siya nagsasalita pagkatapos nun. Naging abala ang sarili niya sa pagsagot.

Nasa kalagitnaan na ako sa pagsagot nang matuon iyong pansin ko sa teachers table. Sakto namang umangat din ang tingin nong Castellijos sa akin, kaya nagkatagpo ang titig naming dalawa.

Walang mababakas na emosyon doon ngunit nakakapaso ang mga mata niya. Mabilis akong nag-iwas nang tingin at itinuon na lang iyong pansin sa test paper.

Bakit ba ako nabobothered sa professor ko. Calm yourself, Roshana!

"Kung sino ang mauunang matapos, paki-lagay na lang sa lamesa. I'll be back."

Umangat ang tingin ko sa kanya nang tumayo siya. Mahigpit niyang hawak sa kamay ang cellphone na umiilaw. Sinuyod niya kaming lahat ng tingin, nang sa banda ko na ang mga mata niya nagtagal ang titig niya sa akin bago siya umalis.

Nang magsarado ang pinto, biglang naghiyawan ang lahat. Tila nalabas nila ang kanina pa nilang hinaing.

"Grabe, nakaka-tense pa lang maging professor itong si Herondale Castellijos. Hindi ko iyon ineexpect,ah. Mamatay na yata ako bawat bigkas niya ng salita. It's giving me goosebumps!"

Nakita ko ang isa kong kaklase na pinaypayan ang sarili. Para bang nakahinga siya ng maluwag dahil don sa hangin sa kamay.

"First time niya yata sa klase na pumayag siyang mag-handle. Di ba ayaw niya rito, sa section natin. Iyon ang narinig ko," rinig kong sabi nung isa.

"Baka nagbago ang isip."

Mas lalo silang nag-ingay. Hindi katulad kanina na nandito pa si Castellijos, sobrang tahimik ng lahat. Hindi lang pala ako yong nag-iisang nate-tense doon, sila rin pala.

"Bakit naman kasi nakaka-distract ang itsura ng Castellijos na iyon. Arg! "

"May banda pa siya mamaya. Punta tayo ah!"

Natigil ako. Banda? Di ba may banda si kuya Jeho sa paaralang ito? Kasali kaya ang Castellijos doon sa banda ni kuya?.

"Uy! Rosh, nakikinig ka ba?"

Nabalik ako sa ulirat nang siniko ako ni Kiesha.

"Ha? Ano iyon?" wala sa sariling tanong ko.

"Kapatid mo naman si Jeho, siguro makakapasok tayo sa loob ng studio mamaya"

"Studio? Bakit? Anong gagawin natin don?" takha kong tanong.

"May recording kasi yong Banda ng kapatid mo ngayon. Gusto ko marinig, samahan mo ako. Please" Nag-puppy eyes siya sa harapan ko.

"Hi Roshana, pwede sumama!"

"Oo nga pasama, pili lang kasi yong pinapapasok sa studio"

Nagulat ako nang sa isang iglap lang pinalibutan ako nang mga studyanteng babae. Lahat sila nag mamaka-awa ang mukha.

"Grabe, hindi ko akalain na magiging kaklase ko ang kapatid ni Jehova. I can't believe it girl, you know what. You're so pretty."

"It runs on a Moonzarte's family's. Magagandang lahi, naku! Sa tuwing naiisip ko pa lang ang mga kapatid mo mababaliw na ako, girl!"

"Ano kayang pakiramdam na kapatid ako ng mga lalakeng Moonzarte? Siguro sobrang ganda noon."

Kanya-kanya silang sabi nang kung ano. Wala man lang akong masabi dahil sa ingay nila. Sumasakit na ang ulo ko.

Natigil lang ang lahat nang marinig nila yong pagbukas ng pintuan. Bumalik si Castellijos na seryoso pa rin. Nagsibalikan naman sa dating upuan ang mga studyanteng naka palibot sa akin.

"What's the commotion?" tanong niya.

"Wala sir, Castellijos," sagot ng lahat.

Hindi naman siya nagsalita. Basta na lang niyang tinignan ang babae'ng nag-iingay sa likod na tumahimik rin kalaunan.

"Basta samahan mo ako, ah" Pangungulit pa ni Kiesha na pinalgpas ko na lang sa kabilang tenga.

Should I go? Nandoon kaya si Castellijos?