Dancing With The Triplets

Kabanata 4

Cheryl Althea's POV

Naalimpungatan akong nagising dahil pakiwari ko'y may nakatitig sa akin habang natutulog. Pagbangon ko ay hindi nga ako nagkamali, may isang bulto ng tao ang nakaupo sa gilid. Kaagad kong tinakpan ang kahubadan ko pero pagtingin ko sa sarili ay may saplot na ako at may bra pa. Sino kaya ang nagsuot nito sa akin? Tanong ko sa sarili.

"You're awake," Mahinang tinig ng lalaki. Tumayo ito at pinatay ang lampshade sa gilid at lumapit sa bintana at hinawi ang kurtina kaya napakunot ang noo ko sa silaw na nangagaling sa glass window. Tirik na pala ang araw, ang mga kapatid ko! Kaagad akong bumangon ng maalala ang dalawa kong kapatid kaya mabilis akong tumayo pero napangiwi ako nang sumakit ang gitna ko. Kaagad naman akong inalalayan ng lalaki, kahit na nahihiya ako ay hinayaan ko pa rin itong hawakan ang bewang ko.

"Ihahatid kita sainyo, pero kumain ka muna," Ani nito kaya naman ay taka ko itong tiningnan at mabilis ko din binawi ang tingin dahil nahihiya ako sa hitsura ko. Para siyang artista sa aking paningin.

"Huwag na ho sir, kailangan ko ng makauwi, hinihintay pa ako ng mga kapatid ko," Sagot ko sa mababang tinig at kahit dinadaing ko ang gitna ko na para akong ginasa ng ilang tao dahil subrang sakit kapag humahakbang ako. Wala naman siyang naging tugon at inalalayan na lang ako palabas ng room.

Nakayuko ako habang naglalakad dahil sa bawat tingin sa amin ng mga tao na kung hindi ako nagkakamali ay mga trabahante iyon sa resort, kahit hindi nila sabihin alam kung hinuhusgahan, nilalait nila ako sa paraan ng kanilang pagtitig.

"Don't mind them, just watch your steps," Wika ng lalaki kaya sinunod ko na lamang ito.

Pagkarating namin sa kotse ay ipinagbuksan niya pa ako ng bintana sa front seat kaya kagat labi akong pumasok. Tiningnan ko siya habang umiikot sa kabila at sumakay na rin. Binuhay niya ang makina at nagsimula itong magtakbo. Hindi kami nagkikibuan habang binabaybay namin ang kahabaan ng edsa. Hindi ko alam ang aming tinatahak dahil hindi ko naman kabisado ang maynila. Hinayaan ko na lamang siya hanggang sa hininto niya ang kotse sa gilid at pinagbuksan niya akong muli ng binatana. Kaagad na kumunot ang aking noo nang tumambad ako sa napakaganda at napakalaking hospital. Taka ko siyang nilingon.

"Everything is fine. We have already paid your hospital bill. You have nothing to worry about," Nakangiti ito sa'kin habang nakapamulsa, biglang nag-init ang aking mukha at umiwas ng tingin.

"Sandali, paano niyo ho pala nalaman ang tungkol dito?" Tanong ko sa kaniya at ibinalik ang tingin dito.

"I have a power, I have my ways," Maikli niyang sabi.

"Sir Jordan, salamat ho ng marami. Hindi ko akalain na may ganito ka pa lang side, hindi ko akalain na tutulungan mo ako para mapadali ang operasyon ng kapatid ko," Nakayuko kong sabi.

"Don't mention it, bytheway I'm not Jordan," Saad niya kaya halos malaglag ang aking panga.

"He's just a gentleman when it comes to his girlfriend and he doesn't care about other people. I just want you to know that," Dagdag pa nito at biglang tumalikod at umalis.

Lutang akong pumasok nang hospital, kaya pala ang bait ng lalaki kanina, akala ko siya 'yung Jordan kasi siya naman ang nagdala sa'kin sa kuwarto. Pero kapatid niya pala, subrang nakakalito sila kasi para talaga silang pinag-biak na bunga. Kung may pagkakaiba man siguro ang ugali nila, masayadong mabait 'yung lalaki kanina baka---

"Ate!"

"Huh? Ah- Jewel? Ikaw pala,"

"Kanina pa kita tinatawag ate, lutang ka ata?"

"Si Rhea? Kumusta si bunso?" Pag-iiba ko at kahit na ini-inda ko pa ang aking gitna ay naglakad ako ng mabilis. Sumabay sa'kin si Jewel sa paghakbang hanggang sa nakapasok na kami ng room. Natutulog ang kapatid ko ng madatnan ko ito. Umupo lang ako at hinawakan ang kamay niya. Mayroon pa rin siyang aparato sa katawan kaya ingat na ingat ako sa haplos sa kaniya. Napawi ang paninisi ko sa sarili nang makitang tagumpay ang operasyon ng aking kapatid

"Ate, saan ka kumuha ng pera?"

Napalunok ako sa tanong ni Jewel, hindi ko puwedeng sabihin sa kaniya ang ginawa ko dahil ayaw kong pati siya ay madamay, ayokong sisihin niya ang sarili niya, gusto kong mag-aral lang siya ng mag-aral na walang inisip na problema. Dahil kung sasabihin ko sa kaniya ang totoo ay baka maka-apekto pa ito sa kaniyang pag-aaral.

"Nangutang ako sa amo ko, mabait naman siya kaya pinautang niya ako," Pagsisinungaling ko.

"Sana nga ate, sana nagsasabi ka ng totoo dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may ginawa kang hindi maganda, ayokong matulad tayo kay Inay, dignidad na lang ang mayroon tayo ate, huwag mong hayaan na pati iyon ay makuha sa atin," Litanya nito kaya tumango tango ako kahit na hindi ko kayang salubungin ang tingin nito. Bata pa si Jewel kaya hindi niya maiintindihan ang sitwasyon namin. Pero kagaya ng sinabi ko 'di baling ako ang maghirap, isusugal ko ang buhay ko para sa kanila.

****

Sa hospital na ako naligo dahil private naman 'yon kaya may sariling banyo. Sinuot ko ang damit na binigay daw ng nurse kay Jewel. Marami silang binigay na mga gamit at kumpleto pa ito. Bagama't nagtataka si Jewel ay sinabi ko na lamang na marahil ganito kapag private ang hospital pati mga kakailangan namin ay ibinigay kahit alam kong hindi iyon totoo dahil kabilang ito sa serbisyo na pinasok ko kagabi. Paglabas ko nang banyo ay hinalikan ko sa noo ang bunso kong kapatid at nagpaalam ako kay Jewel dahil maghahanap ako ng matitirhan namin.

Eksatong pababa ako ng hagdan nang tumunog ang cellphone na ibinigay sa akin ng lalaki kanina, gusto kong tanungin ang kaniyang pangalan pero nahihiya ako.

"Hello?" Wika ko nang masagot ang tawag.

"Hi, may I talk to miss Althea Morales?" Bungad ng lalaki sa kabilang linya kaya kinabahan ako. Paano niya nalaman ang buo kong pangalan.

"Oh, bytheway this is Attorney Gomez,

I am the lawyer of the Montenegro brothers, I want to talk to you privately about the money that will be transferred to you. Where are you now and will I pick you up?"

"Pasensya na Attorney pero tama na iyong pera na nagastos namin sa hospital, hindi na ako maghahabol pa, bye!" Kaagad kong pinatay ang tawag at napahawak ako sa dibdib. Tuluyan ko nang linisan ang hospital at naglakad lakad ako. Ni hindi ko alam kung anong lugar ng maynila ba ito, hindi ko alam kung anong sasakyan ko at kung saan ako bababa.

Pinagmamasdan ko ang walang humpay na sasakyan sa pagtakbo at ang mga taong paroo't-parito nang may humintong itim na sasakyan sa tapat ko.

"Get in," Bungad ng lalaking naka-sun glass at binaba nito ang bintana. Hindi ako gumalaw sa kinaratayuan ko at umatras pa ako dahil hindi ko ito kilala. Ngunit kusang lumabas ang lalaki at tinanggal ang sun glass nito.

"Where do you think you're going?" Cold nitong sabi kaya mas lalong nangatog ang aking tuhod at tatakbo na sana ako nang mabilis nitong nahawakan ang aking kamay at hinapit ako sa bewang.

"Do you think I'll let you escape? You may have forgotten that you still owe me, hindi ko pa nakukuha ang gusto ko pero ikaw ay nagamit mo na ang perang ibinayad ko sa manager mo,"

"Mat- ikaw si Matthew?" Halos mabilaukan ako nang ngumisi nga ang lalaki.

"Pero sir, nagalaw ako ng kapatid ninyo, sa tingin ko kwets na tayo do'n," Saad ko at kumakalas sa kaniya pero mahigpit ang paghawak niya sa bewang ko kaya naaagaw kami ng atensyon ng mga tao.

"Pumasok ka sa kotse at do'n natin pag-usapan," Ani nito at pinagbuksan ako ng pinto at sumunod din ito pero pinaandar niya ang sasakyan kaya nilingon ko siyang nagtataka.

"Akala ko ba pag-uusapan natin dito, saan n'yo po ako dadalhin sir?" Bakas sa aking tinig ang takot nang humigpit ang kapit nito sa manibela.

"Bakit mo pinatayan ng tawag si Attorney? Ibibigay sa'yu ang kabuuan ng pinag-usapan natin kagabi?" Pag-iiba niya sa usapan.

"Sir, hindi ko ho kailangan ng malaking pera dahil ligtas naman na ang kapatid ko at magtatra-"

"So, ayaw muna dahil napakinabangan muna? Kahit sa ayaw at sa gusto mo ay ibibigay sa'yo ang pera dahil umo-oo kana kagabi.

Kaya lang hindi kita nagalaw dahil- dinugo ka, " Well, ngayon puwede ko nang kunin ang dapat na sa akin at wala kang magagawa sapagkat bayad kita, kasalanan mo 'yon kung bakit bigla ka na lang bumubukaka sa iba!" Bakas ang diin sa bawat kataga nito kaya sapol na sapol ako roon, kasalanan ko rin kung bakit hindi ko kinalala ang magiging customer ko ng gabing 'yon, naunahan ako ng takot pero mas natatakot ako ngayon, 'di ko malaman kung anong gagawin nito sa'kin.

"Pero sir, 'diba kasal niyo ngayong araw? Sabi kas--"

"It's none of your f*****g busines!" Biglang umalingaw ngaw ang kaniyang boses sa loob ng sasakyan. Napayuko ako, sinisisi ang sarile, bakit ko nga ba 'yun natanong sa kaniya. "Sorry Sir," Paumanhin ko at binaling ang tanaw sa labas ng binatana.

"Saan ka pala pupunta kanina?" Kapagkuwan ay tanong niya.

"Hindi n'yo ho kailangan malaman, labas na ho kayo do'n, kung ano man ang gusto niyo sa akin ngayong araw ibibigay ko, para na rin matapos na ito," Turan ko pabalik. Hindi ito kumibo at sa halip ay bumuntong hininga.

"Good thing you know that," Saad niya at mabilis na pinaharurut ang sasakyan hanggang sa natanaw ko na ang mataas na gusali at mas lalo akong kinakabahan ng papalapit sa akin ang malaking karatula na "Heretage Hotel" mabilis niya itong ipinarada sa gilid at tumingin sa akin nang nakakaloko.

"I can't wait to bang your sweet little cunt,"