C H A P T E R 7
ขวัญตื่นแต่เช้าเป็นปกติ แม้จะนอนดึกขนาดไหนเธอก็ยังตื่นแต่เช้าได้เสมอ เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงไปข้างล่าง เมื่อคืนเพื่อน ๆ เธอไม่ได้นอนค้างอย่างที่อ้างกับพ่อแม่ ถอดชุดให้เสร็จก็ออกไปเลย
เธอไม่รู้ว่าภูมิจะตื่นกี่โมง แต่ถ้าให้เดาก็น่าจะสักสิบโมงสิบเอ็ดโมงนู่น ก็เลยมายืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน ทักทายเพื่อนบ้านที่อายุมากกว่าพ่อแม่เธอเสียอีก ไม่รู้ว่าเอ็นดูหรือคุยถูกคอ คุณป้าถึงได้ชวนไปกินข้าวที่บ้าน เธอรีบปฏิเสธในทันที ครู่หนึ่งหลานชายของคุณป้าก็มาพาท่านเข้าไป เธอได้ทักทายกับชายคนนั้นแค่ยิ้มบาง ๆ หันกลับมาที่ประตูบ้านตัวเองก็ต้องสะดุ้งโหยง
หน้ายุ่ง ๆ หัวฟู ๆ ยืนพิงกรอบประตูแล้วยกแขนกอดอก หน้าตาดูเหมือนยังเมาขี้ตาอยู่เลย
“ตื่นไวจัง” ผิดจากที่คิดไว้เยอะเลยแฮะ คนอย่างเขาไม่น่าตื่นเช้าได้ขนาดนี้
“เพิ่งแต่งงานเมื่อวาน วันนี้ยิ้มให้คนอื่น เหอะ”
เวรละ ยิ้มทักทายคนบ้านอ
