36 ขี้หวง

1304 Words

พี่เจ้าคุณไม่ตอบอะไรฉัน เขาเดินไปแต่งตัวหน้าตาเฉยและที่น่าสงสัยคือพี่เจ้าคุณถือซองยานั่นไม่ยอมวางมันลงเลย มันต้องมีอะไรแน่ๆ “ทำไมไม่กลับไปที่ห้องตัวเอง” พี่เจ้าคุณหันมาถามฉันในขณะที่เขากำลังแต่งตัวอยู่ “ก็...มารอพี่ไปนอนด้วยกันไง” บ้าจริงเป็นคนพูดเองแท้ๆ ทำไมฉันต้องรู้สึกเขินแบบนี้ด้วย “มาแปลกนะเรา ร้อยวันพันปีไม่เคยอยากให้พี่นอนด้วยวันนี้ผีอะไรเข้าสิง” ดูสิพอฉันดีด้วยหน่อยก็ชอบมาพูดกวนแบบนี้ไง “ไม่ต้องถามเยอะได้ไหม” “ถ้าจะให้พี่ไปนอนด้วยก็ห้ามร้องไห้ให้พี่ได้ยิน” “อื้อ หนูรู้แล้วหนูไม่ได้ขี้แงขนาดนั้นสักหน่อย” “ก็รักมันมาก ไม่ใช่หรือไง” ฉันเงียบไม่เถียงอะไรต่อ อุตส่าห์พยายามไม่คิดถึงแล้ว แต่พี่เจ้าคุณก็ดันมาพูดจี้ใจดำฉัน ทั้งที่ฉันคิดว่าพี่เจ้าคุณคือคนที่ฉันอยู่ด้วยแล้วทำให้ฉันลืมความเจ็บปวด แต่ฉันคงคิดผิด “ฝัน พี่...” “หนูกลับห้องก่อนนะคะ” ฉันลุกขึ้นจากเตียงเดินไปที่ประ

Read on the App

Download by scanning the QR code to get countless free stories and daily updated books

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD