ถึงพี่เจ้าคุณจะสบถออกมาแบบหัวเสียขนาดไหน แต่สุดท้ายเขาก็ยังคงปลอบใจฉัน ยังคงโอบกอดฉันเอาไว้ไม่ปล่อย
ส่วนฉันก็คงมีเพียงน้ำตาแทนความรู้สึก....
ผ่านไปนานนับชั่วโมง
พี่เจ้าคุณดันตัวฉันออก เขาจ้องมองฉันสักพักก่อนจะเช็ดน้ำตาออกให้ฉัน จากนั้นก็จัดแจงเสื้อผ้าของฉันให้เข้าที่ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งนิ่งๆ คล้ายคนเหม่อลอยน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างตลอดเวลาถึงแม้ว่าพี่เจ้าคุณจะเช็ดมันออกไปแล้วก็ตาม
ภาพนั้นที่ฉันเห็นเพื่อนกับแฟนของฉันอยู่ด้วยกัน ฉันยังคงจำได้ดี ฉันได้แต่เตือนตัวเองว่าเขาก็ไม่ผิดอะไรเพราะฉันก็ไม่ได้ดีไปกว่าเขาเหมือนกัน
“หยุดร้องไห้ได้ไหม พี่เจ็บนะที่รู้ว่าเธอรักมันขนาดนี้” ดวงตาคู่นั้นของพี่เจ้าคุณเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง
ฉันพยายามที่จะหยุดร้อง พยายามห้ามไม่ให้น้ำตามันไหลออกมานานพอสมควร จนในที่สุดฉันก็ทำได้ ฉันหยุดร้องไห้สักที
“ไปอาบน้ำได้แล้วนี่มันจะเที่ยงคืนแล้ว”
“ขี้เกีย
