หลายวันผ่านไปจูนกับเธียร์เริ่มสนิทกันมากกว่าเดิม แม้จูนจะพยายามทำตัวปกติเวลาอยู่กับเจษ แต่ก็มีแว๊บนึงที่มันทำให้เธอเจ็บแปลบไปถึงขั้วหัวใจ เจษเองก็ไม่ต่างกัน
เธียร์: ยอดขายขยับขึ้นแล้วนะคุณก้อย
พี่ก้อย: ได้บอสทั้งสองคนมาช่วยทำให้พวกเรามีกำลังใจขึ้นมากๆเลยค่ะ
เธียร์: ผมส่งสินค้าไปที่ตลาดไทยในต่างประเทศแล้วรอดูกระแสตอบรับอีกหน่อย
จูน: บอสเก่งอยู่แล้วค่ะ
เธียร์: มึงว่าไงไอ้เจษ
เจษ: อืมดี
พี่ก้อย: งั้นวันนี้พวกเราไปฉลองกันไหมคะไหนๆก็เสร็จสิ้นภารกิจของอาทิตย์นี้แล้ว
เธียร์: มึงว่าไงไอ้เจษ
เจษ: อืมก็ดี
จูน: งั้นไปร้านเดิมไหมคะพี่ก้อย นะคะบอสร้านที่เราเคยไปกินด้วยกันไง
ทุกคนดูสนุกสนานกับการเลือกร้านอาหารมีเพียงเจษที่มองจูนพร้อมกับเดินหนีออกมาข้างนอก เขาไม่ได้อึดอัดแค่ทำตัวไม่ถูกที่ต้องเห็นคนที่รักเมินเฉย
ไม่นานเธียร์ก็เดินตามออกมาพร้อมกับน้ำเย็นหนึ่งขวด
เธียร์: แดกซะ!
เจษ
