DON'T BE MAD อย่าคลั่งรัก NC+++

DON'T BE MAD อย่าคลั่งรัก NC+++

book_age18+
1.9K
FOLLOW
7.5K
READ
revenge
forbidden
sex
drama
affair
like
intro-logo
Blurb

"สามร้อยหกสิบสี่…สามร้อยหกสิบห้า…ครบหนึ่งปีเต็ม" ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้าเข้าใจแล้วกัดปากตนเองไปหนึ่งที ปลายนิ้วแกร่งที่ขีดละช่องปฏิทินเป็นกากบาทด้วยคราบเลือดเช็ดลงที่หน้ารูปโพลาลอยด์เจ้าของใบหน้าสวยที่กำลังฉีกยิ้มอยู่ ร่างหนาเดินมาหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้นวมอย่างขอไปทีเขาหยิบรูปเธอขึ้นมาดูแล้วกคะตึกยิ้มมุมปาก "หมดเวลาสนุกแล้วนะ…วันใส"

พูดจบปากหยักก็จูบลงที่รูปเปื้อนเลือด ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาให้อิสระเธอเต็มที่แล้ว ไม่ว่าเธอจะหนีเขาไปแสนไกลแค่ไหนหากทำให้ชายหนุ่มหลงใหลแล้วละก็…ชีวิตของเธอไม่มีทางได้เป็นของคนอื่นอย่างแน่นอนยกเว้นของเขาแค่คนเดียว นั้นคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว วินเซนคิดเพียงลำพังแล้วยกยิ้มมุมปากเขาโยนลูกเบสบอสในมือเล่นก่อนจะหันหน้ากลับไปมองลูกน้องคนสนิท

"ได้รึยัง…ผู้หญิงที่ฉันรอคอยมาหนึ่งปี"

"ได้แล้วครับ…บอส" เดนนิส เอ่ยบอกแล้วฉายภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ขึ้นตรงหน้าให้วินเซนดู ภาพตรงหน้าคือผู้หญิงตัวบางที่กำลังถูกมัดมือมัดเท้าปิดปากและปิดตาในห้องนอนแห่งหนึ่ง ซึ่งห้องห้องนั้นหากเขาพาผู้หญิงคนไหนเข้าไปแล้วใครไม่ถูกใจ พวกเธอจะได้ออกมาเป็นวิญญาณแทน หากเขาโกรธหรือโมโหทุกอย่างจะพังพินาศและไม่มีใครกล้าเข้าไปเสี่ยงชีวิต วินเซนระบายอารมณ์นั้นด้วยการ…เชือด

"ห้ามให้ใครเข้าไปกวนถ้ากูไม่ได้สั่ง" วินเซนเอ่ยสั่งเสียงเรียบ ปลายนิ้วลูบคางตนเองเบาๆด้วยอาการหิวกระหาย นานมากแล้วสิที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยตอนนี้มันอึดอัดจนจะทะลักออกมาอยู่แล้ว

"ครับบอส" สิ้นเสียงตอบรอบจากลูกน้องคนสนิทภาพหน้าจอตรงหน้าก็ดับลง วินเซนเดินผิวปากออกมาจากห้องส่วนตัวในช่วงกลางดึกของค่ำคืนนี้ เขาเดินตรงดิ่งมาที่ของวันใสอยู่ก่อนจะเอื้อมมือแล้วผลักประตูเข้าไป

แกร๊ก~

ด้านคนตัวเล็กที่กำลังดิ้นจนหมดเรี่ยวแรงรับรู้ถึงการเข้ามาของใครบางคนภายในห้อง เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ วันใสกำลังจะไปรับน้องกลับจากโรงเรียนแต่เธอกลับถูกลักพาตัวขึ้นรถมาด้วยยาสลบ ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าน้องสาวเพียงคนเดียวของเธอจะเป็นยังไง และใครเป็นคนลักพาตัวเธอมา วันใสได้แต่คิดและร้องไห้ออกมา

"ไง…หายเป็นปีเลยนะ" วินเซนเอ่ยทักขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปประชันชิดที่แผ่นหลังบางจมูกคมสันฝังเข้าที่ผิวแก้มเนียนแล้วสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด มือหนาไม่อยู่นิ่งสอดเข้าใต้เเขนเรียวแล้วเลื่อนขึ้นมาบีบสองเต้าอวบอย่างนึกสนุก "คิดถึงรสชาติคxยของฉันไหม?"

"อื้อ!" เสียงแหบพร่าที่พูดกรอกหูทำให้วันใสรู้ดีว่าคนที่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้คือใคร หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นโครมครามไม่หยุด เขากลับมาอีกแล้ว…ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตเธอมันไร้คำว่าความสุขอีกต่อไป

"แต่ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ…" วินเซนยังพูดกรอกหูให้เธอเกิดอาการหวาดกลัวมากกว่าเดิม มือหนาละจากอกอวบเลื่อนขึ้นมาสะกิดผ้าให้หลุดจากกลีบปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อที่เคยปากดีมานับครั้งไม่ถ้วน

"พี่ทำแบบนี้เพื่ออะไร…ทะ…ทำไมถึงตามรังควานวิอยู่อีก"

"รู้อะไรไหมวิ…เธอทำให้ฉันอดอยากมาเป็นปี"

"อึก…"

"ตั้งแต่วันนั้น…ฉันต้องการแค่เธอคนเดียวเลยรู้มั้ย?" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าปากเม้มเข้าที่ลำคอขาวเนียนทำเอาคนตัวเล็กหดคอเข้าหากันด้วยอาการตื่นตระหนก

"ละ…เลิกยุ่งกับวิสักที"

"แลกด้วยอะไรดีล่ะ?"

"พี่วิน…อ๊ะ!"

"น้องสาวเธอดีไหม"

"อย่าทำอะไรวันใหม่นะ…"

"งั้นก็ยอมฉัน…ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอเสียครั้งแรกให้กับใคร?" วินเซนพูดตอกยํ้าให้เธอนึกตาม ปลายนิ้วที่แปดเปื้อนคราบเลือดสอดเข้าใต้กลีบปากบางแล้วเขี่ยวนอยู่แบบนั้นด้วยรอยยิ้มนึกสนุก ผ่านไปแค่หนึ่งปีวันใสยังทำให้เขาเป็นบ้าขึ้นแทบทุกวัน ตลอดเวลาที่เธอหนีไป เขาแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่หนึ่งปีเท่านั้นที่ชายหนุ่มยอมให้เธอเป็นอิสระ นับต่อจากนี้ถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้เวลาทั้งหมดแล้ว

"อื้ออ!" ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ อีกทั้งกลิ่นคาวจากคราบเลือดลอยคละเคล้าในโพรงปาก เธอจ้องมองคนตรงหน้าด้วยอาการหวาดกลัวคราบภายนอกอย่างวินเซนไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเห็นเลยสักนิด

"เอาล่ะ" เสียงนิ่งพูดขึ้นมาแล้วผละนิ้วออกจากอุ้งปาก เขาคลายผ้าปิดตาออกเพื่อจะสำรวจใบหน้าจิ้มลิ้มตรงหน้า ดวงตาคมปราดคู่นั้นลอบมองวันใสด้วยความรู้สึกวาบวามทำเอาคนถูกมองต้องก้มหน้าหลบสายตา พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ "ไม่เจอกันนาน…ยังทำฉันมีอารมณ์เก่งเหมือนเดิมเลยนะ"

ไม่พูดเปล่ามือหนายังจับคางมนขึ้นบีบให้สบตากัน ใบหน้าหล่อยื่นเข้าไปใกล้เธอแล้วตวัดลิ้นเลียริมฝีปากบาง วันใสหลับตาแน่นร่างกายเกร็งไปทั่วร่างกับการกระทำของเขา

"พูดด้วยกันหน่อยสิ…เธอไม่คิดถึงฉันเหรอ?"

"ระ…เราไม่ได้เป็นอะไรกัน" วันใสตอบเสียงสั่น ท่าทางของวินเซนมันต่างจากที่เธอเห็นจากจอทีวี เธอไม่คิดว่าจะกลับมาที่นี้อีกแต่มันก็ไม่ใช่อย่างที่หวังเอาไว้เลยสักนิด

"คนที่เขาเย็xกันแบบสดๆ แถมยังแตกในทุกรอบแบบนั้น เขาไม่ได้เรียกว่าผัวเมียหรอ?"

"วิไม่ใช่ผู้หญิงของพี่…"

"ฉันให้โอกาสพูดใหม่"

"วิตอบชัดแล้วค่ะ"

"เคยเห็นตอนฉันคลั่งรึยัง…อยากเห็นไหม?"

ic_default
chap-preview
Free preview
INTO
EP00 . . . "สามร้อยหกสิบสี่…สามร้อยหกสิบห้า…ครบหนึ่งปีเต็ม" ใบหน้าหล่อเหลาพยักหน้าเข้าใจแล้วกัดปากตนเองไปหนึ่งที ปลายนิ้วแกร่งที่ขีดละช่องปฏิทินเป็นกากบาทด้วยคราบเลือดเช็ดลงที่หน้ารูปโพลาลอยด์เจ้าของใบหน้าสวยที่กำลังฉีกยิ้มอยู่ ร่างหนาเดินมาหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้นวมอย่างขอไปทีเขาหยิบรูปเธอขึ้นมาดูแล้วกคะตึกยิ้มมุมปาก "หมดเวลาสนุกแล้วนะ…วันใส" พูดจบปากหยักก็จูบลงที่รูปเปื้อนเลือด ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาให้อิสระเธอเต็มที่แล้ว ไม่ว่าเธอจะหนีเขาไปแสนไกลแค่ไหนหากทำให้ชายหนุ่มหลงใหลแล้วละก็…ชีวิตของเธอไม่มีทางได้เป็นของคนอื่นอย่างแน่นอนยกเว้นของเขาแค่คนเดียว นั้นคือสิ่งที่ถูกต้องที่สุดแล้ว วินเซนคิดเพียงลำพังแล้วยกยิ้มมุมปากเขาโยนลูกเบสบอสในมือเล่นก่อนจะหันหน้ากลับไปมองลูกน้องคนสนิท "ได้รึยัง…ผู้หญิงที่ฉันรอคอยมาหนึ่งปี" "ได้แล้วครับ…บอส" เดนนิส เอ่ยบอกแล้วฉายภาพบนหน้าจอขนาดใหญ่ขึ้นตรงหน้าให้วินเซนดู ภาพตรงหน้าคือผู้หญิงตัวบางที่กำลังถูกมัดมือมัดเท้าปิดปากและปิดตาในห้องนอนแห่งหนึ่ง ซึ่งห้องห้องนั้นหากเขาพาผู้หญิงคนไหนเข้าไปแล้วใครไม่ถูกใจ พวกเธอจะได้ออกมาเป็นวิญญาณแทน หากเขาโกรธหรือโมโหทุกอย่างจะพังพินาศและไม่มีใครกล้าเข้าไปเสี่ยงชีวิต วินเซนระบายอารมณ์นั้นด้วยการ…เชือด "ห้ามให้ใครเข้าไปกวนถ้ากูไม่ได้สั่ง" วินเซนเอ่ยสั่งเสียงเรียบ ปลายนิ้วลูบคางตนเองเบาๆด้วยอาการหิวกระหาย นานมากแล้วสิที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยตอนนี้มันอึดอัดจนจะทะลักออกมาอยู่แล้ว "ครับบอส" สิ้นเสียงตอบรอบจากลูกน้องคนสนิทภาพหน้าจอตรงหน้าก็ดับลง วินเซนเดินผิวปากออกมาจากห้องส่วนตัวในช่วงกลางดึกของค่ำคืนนี้ เขาเดินตรงดิ่งมาที่ของวันใสอยู่ก่อนจะเอื้อมมือแล้วผลักประตูเข้าไป แกร๊ก~ ด้านคนตัวเล็กที่กำลังดิ้นจนหมดเรี่ยวแรงรับรู้ถึงการเข้ามาของใครบางคนภายในห้อง เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่สามารถมองเห็นได้ วันใสกำลังจะไปรับน้องกลับจากโรงเรียนแต่เธอกลับถูกลักพาตัวขึ้นรถมาด้วยยาสลบ ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าน้องสาวเพียงคนเดียวของเธอจะเป็นยังไง และใครเป็นคนลักพาตัวเธอมา วันใสได้แต่คิดและร้องไห้ออกมา "ไง…หายเป็นปีเลยนะ" วินเซนเอ่ยทักขึ้นมาแล้วเดินเข้าไปประชันชิดที่แผ่นหลังบางจมูกคมสันฝังเข้าที่ผิวแก้มเนียนแล้วสูดกลิ่นหอมเข้าไปเต็มปอด มือหนาไม่อยู่นิ่งสอดเข้าใต้เเขนเรียวแล้วเลื่อนขึ้นมาบีบสองเต้าอวบอย่างนึกสนุก "คิดถึงรสชาติคxยของฉันไหม?" "อื้อ!" เสียงแหบพร่าที่พูดกรอกหูทำให้วันใสรู้ดีว่าคนที่ทำเรื่องเลวร้ายแบบนี้คือใคร หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นโครมครามไม่หยุด เขากลับมาอีกแล้ว…ผู้ชายที่ทำให้ชีวิตเธอมันไร้คำว่าความสุขอีกต่อไป "แต่ฉันคิดถึงเธอมากเลยนะ…" วินเซนยังพูดกรอกหูให้เธอเกิดอาการหวาดกลัวมากกว่าเดิม มือหนาละจากอกอวบเลื่อนขึ้นมาสะกิดผ้าให้หลุดจากกลีบปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อที่เคยปากดีมานับครั้งไม่ถ้วน "พี่ทำแบบนี้เพื่ออะไร…ทะ…ทำไมถึงตามรังควานวิอยู่อีก" "รู้อะไรไหมวิ…เธอทำให้ฉันอดอยากมาเป็นปี" "อึก…" "ตั้งแต่วันนั้น…ฉันต้องการแค่เธอคนเดียวเลยรู้มั้ย?" ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าปากเม้มเข้าที่ลำคอขาวเนียนทำเอาคนตัวเล็กหดคอเข้าหากันด้วยอาการตื่นตระหนก "ละ…เลิกยุ่งกับวิสักที" "แลกด้วยอะไรดีล่ะ?" "พี่วิน…อ๊ะ!" "น้องสาวเธอดีไหม" "อย่าทำอะไรวันใหม่นะ…" "งั้นก็ยอมฉัน…ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอเสียครั้งแรกให้กับใคร?" วินเซนพูดตอกยํ้าให้เธอนึกตาม ปลายนิ้วที่แปดเปื้อนคราบเลือดสอดเข้าใต้กลีบปากบางแล้วเขี่ยวนอยู่แบบนั้นด้วยรอยยิ้มนึกสนุก ผ่านไปแค่หนึ่งปีวันใสยังทำให้เขาเป็นบ้าขึ้นแทบทุกวัน ตลอดเวลาที่เธอหนีไป เขาแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่หนึ่งปีเท่านั้นที่ชายหนุ่มยอมให้เธอเป็นอิสระ นับต่อจากนี้ถึงเวลาที่เธอต้องชดใช้เวลาทั้งหมดแล้ว "อื้ออ!" ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ อีกทั้งกลิ่นคาวจากคราบเลือดลอยคละเคล้าในโพรงปาก เธอจ้องมองคนตรงหน้าด้วยอาการหวาดกลัวคราบภายนอกอย่างวินเซนไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเห็นเลยสักนิด "เอาล่ะ" เสียงนิ่งพูดขึ้นมาแล้วผละนิ้วออกจากอุ้งปาก เขาคลายผ้าปิดตาออกเพื่อจะสำรวจใบหน้าจิ้มลิ้มตรงหน้า ดวงตาคมปราดคู่นั้นลอบมองวันใสด้วยความรู้สึกวาบวามทำเอาคนถูกมองต้องก้มหน้าหลบสายตา พยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ "ไม่เจอกันนาน…ยังทำฉันมีอารมณ์เก่งเหมือนเดิมเลยนะ" ไม่พูดเปล่ามือหนายังจับคางมนขึ้นบีบให้สบตากัน ใบหน้าหล่อยื่นเข้าไปใกล้เธอแล้วตวัดลิ้นเลียริมฝีปากบาง วันใสหลับตาแน่นร่างกายเกร็งไปทั่วร่างกับการกระทำของเขา "พูดด้วยกันหน่อยสิ…เธอไม่คิดถึงฉันเหรอ?" "ระ…เราไม่ได้เป็นอะไรกัน" วันใสตอบเสียงสั่น ท่าทางของวินเซนมันต่างจากที่เธอเห็นจากจอทีวี เธอไม่คิดว่าจะกลับมาที่นี้อีกแต่มันก็ไม่ใช่อย่างที่หวังเอาไว้เลยสักนิด "คนที่เขาเย็xกันแบบสดๆ แถมยังแตกในทุกรอบแบบนั้น เขาไม่ได้เรียกว่าผัวเมียหรอ?" "วิไม่ใช่ผู้หญิงของพี่…" "ฉันให้โอกาสพูดใหม่" "วิตอบชัดแล้วค่ะ" "เคยเห็นตอนฉันคลั่งรึยัง…อยากเห็นไหม?" . . . มาค่ะพี่วินCome blackแล้ว555555555555555555 ถามว่าเขาไปเปิดซิงกันตอนไหนต้องรอชมมม ก่อนกดออกกดคอมเม้นท์ให้กันด้วยน้าาา + ถูกใจให้กันด้วยน้าาา❣️ เรื่องนี้ต่อจากเรื่อง SO HOT นะคะ ใครยังไม่อ่านหรือสงสัยให้ทักไรท์มาที่แฟนบอร์ดนะคะะ Next ep... "เหอะ…นี้ไม่ใช่การฆ่าตัวตายค่ะ แต่มันคือการฆ่าตกรรม เอกสารนี้มันหลอกลวงเขาไม่ได้ป่วย ฉันอยู่กับเขาฉันรู้ทุกอย่างดี"

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

หัวใจที่โหยหา

read
1K
bc

หัวใจซ่อนรัก(เฮียเดย์)

read
45.3K
bc

เมียลับอุ้มรัก

read
81.1K
bc

ขังรัก

read
18.7K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
18.0K
bc

Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

read
32.6K
bc

รอยแค้นแห่งรัก

read
54.1K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook