❤️ลักหลับน้องสาวเพื่อน 5 : ย้ำอีกรอบ

1867 Words

5 Trrrrrrrrrr Trrrrrrr ตื้ดดดดด ตื้ดดดด ติ๊ด! “บ้าชิบ! ทำไมไม่รับสายวะ” เนสพยายามโทรหาพราวอยู่หลายครั้ง แต่นอกจากเจ้าตัวจะไม่รับสายแล้ว เธอยังไม่เปิดอ่านข้อความของเขาอีก คิ้วคมเข้มขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด ไม่รู้ว่าเด็กสาวจะโกรธอะไรเขาหรือเปล่า ตอนนี้เขามารับแม่กับพ่อที่สนามบินเพราะพวกท่านเพิ่งกลับมาจากเที่ยวที่สิงคโปร์ พอพวกท่านเดินมาถึงก็สวมกอดเขาอย่างคิดถึง ถามไถ่ชีวิตความเป็นอยู่ได้สักพักก็พากันเอากระเป๋าเดินทางไปขึ้นรถแล้วเขาขับรถไปส่งพวกท่านที่บ้าน ระหว่างทาง เสียงแจ้งเตือนมือถือของเขาก็ดังขึ้น เนสรีบหันไปดูข้อความที่โชว์อยู่บนหน้าจอมือถือ พอเห็นว่าไม่ใช่ข้อความของพราวเขาก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด แม่ของเนสสังเกตว่าเขาดูกระวนกระวายแปลกๆ ตั้งแต่ขึ้นรถมาเขาก็เอาแต่จ้องหน้าจอมือถือไม่หยุด จึงทักถามขึ้นด้วยความสงสัย “มีอะไรหรือเปล่าตาเนส ติดธุระอะไรหรือเปล่า?” “นั่นน่ะสิ พ่อเห็นแกจ้องแต่มือถือ บางทีถามอะไรก็ไม่ได้ยินด้วยน้ำ” พ่อของเนสพูดเสริมขึ้น “เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมก็แค่รอสายจากคนบางคนน่ะ” เนสพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ในใจกลับว้าวุ่นอย่างหนัก ไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กสาวจะทำอะไร อยู่ที่ไหน ทำไมไม่ยอมรับสายเขาสักที โทรถามไอ้เพชรมันก็บอกไม่รู้ เขาแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว! “อ่อ อย่างงั้นหรอกเหรอ...หึหึ” พ่อกับแม่ของเนสหันหน้ามามองกันแล้วยิ้มกริ่มอย่างรู้ทัน อาการแบบนี้ ลูกชายของเขามีความรักชัวร์! หลังจากที่เนสไปส่งพ่อกับแม่ที่บ้านเสร็จ เขาก็รีบบึ่งรถออกไปตามหาพราวอย่างเร่งรีบ ที่แรกที่เขาไปเลยก็คือบ้านของเด็กสาว เพราะคิดว่าบางทีเธออาจจะกลับมาแล้วก็ได้ แต่พอไปถึงเขากลับเจอเพียงเพชรที่นั่งเล่นเกมอยู่ในห้องนั่งเล่น ไม่เห็นเงาของคนตัวเล็กเลยแม้แต่น้อย “อะไรของมึง วิ่งหอบมาเชียว” เพชรขมวดคิ้วอย่างสงสัยเมื่อเห็นร่างสูงของเนสกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปทั่วทั้งบ้าน เหมือนกำลังตามหาอะไรสักอย่างอยู่ “น้องมึงไม่ได้บอกเหรอว่าออกไปไหน?” เนสถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล ไม่รู้ว่าเด็กสาวจะโกรธอะไรเขาหรือเปล่าถึงไม่ยอมรับสายเขาเลย “ไม่นะ มึงมีอะไรหรือเปล่าวะ?” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างจับผิด “งั้นกูไปละ ไว้เจอกันที่ผับละกัน” ร่างสูงรีบเดินออกจากบ้านไป ไม่ได้ตอบคำถามของเพชร เพราะตอนนี้เขายังไม่อยากพูดเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากเปิดเผยความสัมพันธ์นี้ แต่ว่าเขาเองก็ต้องคุยกับพราวให้ชัดเจนก่อน ถึงจะสามารถบอกให้คนอื่นรู้ได้ เนสขับรถไปทุกที่เด็กสาวชอบไป แต่ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็ไม่เจอเธอเลย! “ทำไมดื้อแบบนี้วะพราว ส่งข้อความก็ไม่อ่าน โทรไปก็ไม่รับสาย!” มือหนาขยี้ผมสั้นของตัวเองอย่างหัวเสีย อย่าให้พี่เจอนะพราว พี่จะกระแทกให้หายดื้อเลยคอยดู! 22 : 28 น. “อะไรของแกเนี่ยยัยพราว ทำไมวันนี้ดื่มหนักจังวะ” เกวรินพูดขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวนมโตกระดกแก้วเหล้าไม่หยุดตั้งแต่มาถึง “แกไม่เข้าใจฉันหรอก...อึก อึก อ่าส์” พราวพูดก่อนจะกระดกเหล้าลงคออีกอึกใหญ่ จนเพื่อนๆ ที่มาด้วยกันส่ายหน้าไปมาอย่างระอกเพราะไม่รู้ว่าจะห้ามยังไง “แกไม่พูดฉันจะเข้าใจเหรอยัยบ้า” เธอบ่นอุบอิบ ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ วันนี้พราวโทรมาหาเธอแต่เช้าให้พาไปเที่ยวเล่นข้างนอก แต่ระหว่างวันก็ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ร่าเริงเหมือนอย่างปกติเหมือนที่เคยเป็น ตกดึกก็รบเร้าให้เธอพามาที่ผับ แล้วก็เอาแต่กระดกเหล้าอย่างที่เห็น ขณะที่เกวรินกำลังจะลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ร่างสูงคุ้นตาของใครบางคนก็เดินมาทางโต๊ะของพวกเธอเข้าพอดี “อ้าว หวัดดีค่ะพี่เนส วันนี้ไม่ได้มากับพี่เพชรเหรอคะ” เกวรินยิ้มกรุ้มกริ่ม เธอเองก็เป็นสาววายที่จิ้นพี่เนสกับพี่เพชรเหมือนกัน เวลาที่พราวส่งรูปโมเม้นต์น่ารักๆ ของทั้งคู่มาลงในกลุ่ม เธอก็จะเป็นคนแรกๆ เลยที่เข้าไปอ่าน “เปล่า...พี่มารับพราวน่ะ ขอพากลับเลยแล้วกันนะ” เนสแทบไม่ได้สนใจเกวรินเลย เขารีบสาวเท้าเดินเข้ามาใกล้เด็กสาวแล้วแย่งแก้วเหล้าออกมาจากมือของเธอ ก่อนจะหยิบกระเป๋าของเด็กสาวขึ้นมาถือพร้อมดึงแขนเล็กให้เดินตามเขามาไป ฟึ่บ! “มานี่เลย” “อ๊ะ! พี่จะพาพราวไปไหนเนี่ย” พราวร้องอย่างตกใจ จู่ๆ เขาก็ดึงแขนเธอแล้วพาเดินออกจากโต๊ะท่ามกลางสายตาเพื่อนๆ ของเธออีกหลายคน เนสไม่สนว่าเด็กสาวจะดิ้นยังไง เขาตั้งหน้าตั้งตาพาเธอเดินออกมาจากผับอย่างเร่งรีบ แล้วดันเธอขึ้นไปบนรถของเขา ก่อนจะรีบข้ามไปขึ้นรถฝั่งประตูตรงข้าม “ทำไมไม่รับสายพี่?” เนสถามขึ้นทันทีหลังจากที่ปิดประตูเสร็จ “ก็...หนูแค่ไม่มีอะไรจะคุยด้วย” พราวตอบเขาเสียงอ้อมแอ้ม ใบหน้าที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์เหล้าหงอลงเล็กน้อย ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขา หลังจากเมื่อเช้าที่เขาทิ้งข้อความนั้นไว้เธอก็ไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงต่อ เพราะรู้สึกว่าทุกอย่างมันผิดพลาดไปหมด สรุปแล้วพี่เนสไม่ได้ชอบพี่ชายของเธอ แต่ว่าชอบเธอ นั่นที่ความจริงที่เธอเพิ่งได้รับรู้... แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร?ทำไมเขาต้องทำเหมือนชอบพี่ชายเธอด้วย เฮ้ออออ...เธอยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวไปหมดแล้ว! “ไม่มีอะไรจะพูดงั้นเหรอ?” เนสหันไปมองหน้าเด็กสาวอย่างไม่ค่อยพอใจนัก นี่เธอกำลังจะทิ้งเขาอย่างนั้นเหรอ? หึ...ไม่มีทาง! “ถ้าพูดไม่ได้ก็ครางเอาแล้วกัน!” พูดจบเขาก็รีบบึ่งรถไปที่คอนโดของตัวเองทันที ความเร็วในการขับรถของเขาครั้งนี้ทำให้พราวรู้สึกหวาดกลัวจนต้องรีบรัดเข็มขัดแล้วกำไว้แน่นพร้อมหลับตาปี๋ ในใจภาวนาให้ถึงที่หมายเร็วๆ แม้จะไม่รู้ว่าเป็นที่ไหนก็ตาม ฟึ่บ! “ลงมานี่!” เขาพูดเสียงแข็ง เปิดประตูฝั่งของเธอแล้วดึงแขนเรียนเล็กให้ตามขึ้นไปบนห้อง “พี่พาหนูมาที่นี่ทำไมอะ หนูจะกลับบ้าน!” พราวดิ้นไปมา พยายามแกะมือของเขาออกจากแขนของตัวเองแต่ก็ไม่เป็นผล พอรู้ว่าพี่เนสพาเธอมาที่คอนโดส่วนตัวของเขา ฤทธิ์เหล้าก็เหมือนจะหายไปทันที “จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง พี่ไม่ให้พราวไปไหนทั้งนั้น” พอมาถึงที่ห้อง เนสก็สแกนคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปข้างใน แล้วดันร่างอวบอิ่มในชุดเดรสสั้นสีดำของเธอให้ชิดกับผนังห้องทันที “อ๊ะ! ปล่อยพราวนะคะ พราวบอกแล้วไงว่าไม่มีอะไรจะคุยด้วย!” เธอพยายามดิ้นอีกครั้ง คราวนี้เนสจึงรวบมือทั้งสองข้างของเธอด้วยมือเดียวแล้วตรึงไว้ตรงเหนือศีรษะของหญิงสาว แล้วใช้หัวเข่าข้างหนึ่งดันระหว่างขาทั้งสองข้างของเธอเอาไว้ “พราว...ตั้งสติแล้วฟังคำถามของพี่ดีๆ พี่จะไม่พูดซ้ำเป็นครั้งที่สอง” เขาพูดเสียงเข้ม จ้องตากับเธออย่างจริงจังแสดงให้รู้ว่าเขาไม่ได้พูดเล่น “พี่...พี่จะพูดอะไรก็พูดมาสิคะ” พราวหลบตา ไม่กล้าสบตากับเขาเช่นเคย “ตอบพี่แค่คำถามเดียวก็พอ...พราวชอบพี่บ้างไหม?” “...” พอได้ยินเขาถามแบบนั้น พราวก็เม้มปากแน่นอย่างคิดไม่ตก ไม่รู้จะตอบคำถามเขายังไงดี เพราะเธอเองก็ยังให้คำตอบตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ... “คือหนู...” ใบหน้าหวานค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แล้วตอบกลับไปเสียงแผ่ว “หนูเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร พี่อย่าบีบบังคับหนูเลยนะคะ...พาหนูกลับบ้านเถอะ” “...ไม่ให้กลับ คืนนี้พี่จะทำให้พราวรู้เองว่าความรู้สึกที่ว่ามันคืออะไร” พูดจบเขาก็ประกบริมฝีปากลงไป แล้วบดขยี้กลีบปากนุ่มของเธออย่างหนักหน่วงจนเธอเบิกตากว้างอย่างตกใจเพราะว่าตั้งตัวไม่ทัน “อื้อออ!” พราวพยายามขัดขืน แต่สุดท้ายก็ถูกความชำนาญของเขาล่อลวงจนคล้อยตามและยอมอ้าปากให้เขาสอดลิ้นเข้ามาพัวพันในที่สุด จ๊วบบบบ “อ่าส์...พี่รู้ว่าพราวชอบพี่ อย่าปฏิเสธพี่เลยนะครับ พี่ชอบหนูมากๆ เลยนะรู้ตัวไหม” เขาพูดไปจูบไป เลื่อนมือข้างที่ยังว่างอยู่ไปบีบขย้ำหน้าอกใหญ่ล้นมือของเธออย่างมีอารมณ์จนเธอรู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งกาย แต่ก็ขยับตัวและห้ามอะไรเขาไม่ได้เพราะว่าตอนนี้มือทั้งสองข้างของตัวเองถูกเขาตรึงเอาไว้อยู่ “อื้ออ...พะ พี่เนส...ซี้ดดด พะ พราวเสียว” เสียงหวานหลุดครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งเขายกเข่าดันหน้าขาแกร่งเบียดตรงโหนกเนื้ออวบอูมพร้อมกับบีบขย้ำหน้าอกของเธอไปด้วย มันก็ยิ่งทำให้เธอมีอารมณ์มากกว่าเดิมจนน้ำเสียวสีใสไหลทะลักออกมาไม่หยุด “จ๊วบบ...เสียวสิดี งั้นพี่ถามอีกรอบ พราวรู้สึกรังเกียจไหมที่พี่ทำแบบนี้ด้วย?” เนสถามไปไซร้คอเธอไป นิ้วมือร้ายก็ขยี้หัวนมของเธอไปด้วย “ซี้ดด...นะ หนูไม่รู้ อะ อ๊าส์...พี่เนสอย่าขยี้หัวนมหนูแรงได้ไหม มันยังเจ็บอยู่เลยนะ” พราวครางเสียงสั่น ใบหน้าหวานเหยเกอย่างหนักเพราะความเสียวซ่านเกินจะบรรยาย ที่จริงเธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เธอแค่ไม่กล้าบอกออกไป “หึหึ...บดขาพี่ขนาดนี้ยังจะบอกว่าไม่รู้อีกนะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เธอกำลังใช้โหนกเสียวเสียดสีไปมากับหน้าขาแกร่งของเขาไม่หยุดเลย “ก็มัน...ซี้ดดด อะ อ๊ะ! พี่ทำรอยอีกแล้วนะคะ” เธอครางเสียงหลงเมื่อถูกเขาขบเม้มตรงซอกคอของตัวเองเต็มแรง “ก็จะได้ย้ำให้รู้ไง ว่าพราวเป็นของพี่...เป็นของพี่คนเดียว”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more