หลังจากท่านแม่ทัพฉี่กลับไปแล้วเหมยลี่ยังนั่งซึมอยู่ที่ศาลากลางน้ำไม่ไปไหนจนอ๋องหนิงหลงเดินมาเจอเธออีกทีอดที่จะเข้ามาหานางไม่ได้
" เจ้ายังไม่ไปไหนอีกหรือ " เหมยลี่หันกลับไปมองเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สนใจหรือใส่ใจจะตอบตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์สู้รบตบมือกับเขา
" ข้าถาม หูเจ้าไม่ดีแล้วงั้นหรือถึงได้ไม่ตอบข้า " อ๋องหนิงหลงแม้จะไม่พอใจที่นางเฉยเมยต่อเขาแต่ก็ยังไม่กล้าพูดให้นางเสียใจ
" เห้ออ ได้ยินเจ้าค่ะ แต่หม่อมฉันไม่ว่างมาทะเลาะกับท่าน เอาไว้วันหลังนะเจ้าคะ " เหมยลี่ตอบตามจริง
" นี่เจ้า! ก็ได้ต่อไปเจ้าอยากทำอะไรก็ทำ ข้าไม่บังคับกักขังเจ้าแล้ว" อ๋องหนิงหลงพูดแล้วเดินหนีออกไปไม่ทันที่เหมยลี่จะได้พูดอะไรต่อเลย
" เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย อารมณ์เหมือนคนหมดประจำเดือน "
เหมยลี่ที่ดีใจเกินกว่าจะคิดถือสาเขาว่ามีการเปลี่ยนแปลงอะไรได้แต่คิดว่าวันนี้ตนจะออกไปเที่ยวเล่นให้สนุกให้ลืมคิดถึงเรื่องอดีตต่างๆๆที่ทำใ
