"ข้าเบื่อ ข้าเหงาและข้าก็ไม่รู้จะทำอะไรจึงนึกถึงท่าน ท่านช่วยคลายเหงาให้ข้าหน่อยสิ"
ยิ่งฟังคำพูดของนางยิ่งทำให้เฟิ่งหวงคิดดีไม่ได้ นางกล้าพูดให้ข้ามาคลายเหงาได้อย่างไร นางเป็นสตรีนะคำพูดแบบนี้มีแต่บุรุษที่เกี้ยวพาราสีสตรีในหอนางโลมพูดเท่านั้นที่พูด
แล้วข้าเป็นบุรุษที่ยังไม่เคยใกล้ชิดสตรีในที่ลับตาคนสองต่อสองด้วย เฟิ่งหวงคิดและหน้าแดงขึ้นมาจนเหมยลี่ที่มองอยู่คิดว่าเขาคงไม่สบายแน่ทำไมไม่บอก
"เอ๊ะ! ท่านไม่สบายหรือ " เหมยลี่ถามพร้อมกับเอามือไปแตะที่หน้าผากเพื่อวัดความร้อนยิ่งทำให้หน้าของเฟิ่งหวงแดงยิ่งกว่าเดิมอีก
"ท่านไปนั่งก่อนหน้าแดงมากแถมตัวยังรุมๆอีก ถ้าท่านไม่สบายแล้วจะมาทำไมถ้าไม่ว่าท่านหรอกนะ " เหมยลี่พูดพลางจับใบหน้าเฟิ่งหวงไปมาจนเขาแทบทนไม่ไหวแล้วเขาก็เป็นชายอกสามศอกนะ
"เอ่อ ข้าไม่เป็นอะไรเจ้าไม่ต้องกังวลไป ว่าแต่เจ้าเรียกข้ามาให้ช่วยสิ่งใดนะ" เฟิ่งหวงรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่เข
