บทที่ -4- ว้าวุ่นใจ 1

1369 Words

สองเดือนกว่าแล้วที่กลับมานั่งทำงานที่เคยรัก หลังจากเลิกงานเขาก็จะกลับบ้านพักทันที ไม่ไปเที่ยวไหน ไม่ไปกับใคร พอทานข้าวเย็นกับอาหารที่ทำเองก็อาบน้ำอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเกษตรก่อนนอนทุกคืน แต่หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่อาจข่มตาหลับลงได้เลย เมื่อหลับตาลงทุกครั้งก็เห็นแต่ภาพของฌาณิการ์ พอหลับก็ฝันถึงจูบเร่าร้อนนั้น “อีกสองอาทิตย์เจอกันฌาณิการ์” ตอนนี้นำทัพทำเรื่องย้ายที่ทำงานไปอยู่จังหวัดขอนแก่นแล้ว และก็ได้รับการอนุมัติแล้วเรียบร้อย รอก็แต่ถึงวันเดินทางไปเท่านั้น ชายหนุ่มไม่อาจทนคิดถึง ไม่อาจลบภาพของฌาณิการ์ออกจากความคิดไปได้ แม้จะรู้ว่าตัวเองไม่ควรรู้สึกแบบนี้กับคนของหลานชาย แต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ ตลอดเวลาสองเดือนอยู่ราชบุรีมันทำให้รู้แล้วว่ายิ่งพยายามลืม พยายามไม่คิด ไม่นึกถึงก็ยิ่งจดจำใบหน้าสวยของสาวเจ้าได้ วันนี้ฌาณิการ์กับเพื่อนๆ มาเที่ยวบาร์เจ้าเก่าเจ้าประจำ สาวเจ้าแต่งตัวด้วยชุดกระโปรง

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD