EP07 คอยแอบมอง
1233 Words
EP07
"ค่ะ…" ใบหน้าหวานพยักตอบ ยังไงเธอก็ต้องปฏิบัติตามกฎของโรงเรียนอยู่แล้ว หญิงสาวไม่คิดจะปฏิเสธหรือหาเหตุผลใดๆ เพื่อมาลบล้างความผิดของตนเองที่ไม่ได้ตั้งใจ
"เชิญกลับไปเข้าห้องเรียนได้ครับ"
"…" ปากบางเม้มเข้าหากันแน่น ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วยกมือไหว้ลามาติน ก่อนจะเดินออกมาจากห้องปกครองแล้วตรงดิ่งมายังห้องเรียนของตนเอง พอเปิดประตูเข้ามาภายในห้องเรียนเธอก็พบเข้ากับสมาชิกภายในห้องที่กำลังจับกลุ่มคุยกัน แต่การปรากฏตัวของเธอก็ทำให้ทุกอย่างภายในห้องเงียบเพราะมีผู้ชายร่างสูงเดินตามหลังเข้ามาติดๆ
"สวัสดีครับนักเรียนทุกคน อาจารย์เป็นที่ปรึกษาคนใหม่ของห้องเรียนนี่ อาจารย์ชื่อมาติน หรืออาจารย์มาร์ช ขอให้ทุกคนเคารพกฎของโรงเรียนและภายในห้องอย่างเคร่งครัดกันด้วยนะครับ" พอได้ยินเสียงของมาตินเท้าเล็กก็หยุดชะงัก เธอกำลังเดินไปหย่อนตัวนั่งลงยังที่ประจำของตนเองแต่มันเสียงนั้นก็คอยหลอกหลอนอยู่ไม่ห่าง ไม่รู้สิ เธอรู้สึกไม่ถูกฉะโหลกกับอาจารย์มาร์ชสักเท่าไหร่
"เธอมาเรียนวันแรกก็หายหัวไปเลยนะ" ไม่ทันจะได้ทำใจกับความวุ่นวายของอาจารย์ที่ปรึกษาคนใหม่เสียงของริวก็เริ่มก่อกวนขึ้นอีกครั้ง
"นายไม่ควรทักเราอีกนะ ดูเหมือนนายจะไม่ชอบหน้าเราเอาสักเท่าไหร่" ปิ่นโตพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงที่เดิมของตนเองอย่างไม่มีทางเลือก
"กลับกันฉันควรจะคุยกับเธอเป็นพิเศษซะอีก" ริวพูดด้วยสีหน้ายียวนกวนประสาท
"…" ปิ่นโตเพียงถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ พยายามเลี่ยงความสนใจจากคนข้างกาย แล้วสนใจในสิ่งที่มาตินจะพูดต่อ
"แล้ววันนี้อาจารย์ก็มีเรื่องจะมาแจ้งให้พวกเราทราบด้วย อย่างที่รู้กันว่าช่วงกลางเทอมของภาคเรียนที่สอง โรงเรียนของเราจะจัดงานกีฬาสีสานสัมพันธ์ อาจารย์อยากให้ทุกคนได้มีส่วนร่วมและทำกิจกรรมทุกคนกันด้วยนะครับ แล้วก็ฝากหัวหน้าห้องช่วยโหวตตัวแทนส่งเข้ามากวดดาวเดือนของโรงเรียนด้วย เพราะผู้ชนะก็มีเงินรางวัลจากผู้ใหญ่ใจดี เดี๋ยวอาจารย์จะส่งรายละเอียดเข้าไปในไลน์กลุ่มของห้อง รบกวนหัวหน้าห้องช่วยจัดการด้วยนะครับ"
"ได้ค่ะอาจารย์" รนิดา หรือ นะริ เอ่ยรับคำจากอาจารย์ที่ปรึกษา เธอเป็นหัวหน้าห้องมาตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 แล้ว
"…" มาตินเพียงพยักหน้าขานรับเป็นอันเข้าใจเรียบร้อย ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกจากห้องไป เพราะมีแค่หน้าที่ที่ต้องมาพบนักเรียนก่อนเรียนภาคเช้าทุกวันเท่านั้น
"ทุกคนคะ อาจารย์แจ้งมาว่าคาบแรกอาจจะมาช้าหน่อย งั้นเรามาโหวตกันเลยดีมั้ย ว่าจะส่งใครเป็นตัวแทนห้องดาวเดือน"
"เอาสิ จะได้ไม่เสียเวลาทิ้งเปล่า" เพื่อนอีกคนตอบขึ้นมา
"จะว่าไปเธอก็สวยใช้ได้เลยนะ ไม่อยากลองเข้าประกวดหน่อยหรอ" ริวหันมากระซิบปิ่นโตที่นั่งเงียบอยู่ เหมือนต้องการกลั่นแกล้งเธอให้ลงเข้าประกวด
"การประกวดดาวเดือนมันคงจะเหมาะกับคนอื่นมากกว่าที่ไม่ใช่เรา"
"ฉันว่าเหมาะกับเธอดีออก" ในขณะที่ทั้งสองคุยกัน ทุกคนก็เริ่มจะส่งเพื่อนของตนเองออกไปหน้าชั้นเรียนเพื่อจะโหวตเอาคะแนนเสียงที่มากที่สุด โดยครั้งนี้นะริก็ถูกเพื่อนในกลุ่มของตนเองออกไปด้วยเพราะเธอเองก็เป็นตัวเต็งของทุกปีในการประกวด
"มีใครอยากส่งเพื่อนของตนเองออกมาอีกมั้ย ถ้าไม่มีฉันจะเริ่มทำการโหวตแล้วนะ"
"เดี๋ยว" เสียงของริวพูดขึ้นมา ทำให้ทุกสายตามองไปที่เขา
"นายจะส่งใครหรอริว" นะริถาม
"ยัยนี้ไง" คำตอบของริวทำให้ทุกคนเงียบ รวมถึงปิ่นโตที่ทำได้เพียงหันไปมองริวอย่างไม่ชอบใจ
"นายพูดอะไร"
"ไม่ลงก็แล้วแต่นะ" ริวยักคิ้วแบบไม่ใส่ใจนักแล้วยกโทรศัพท์มือถือของปิ่นโตแกว่งไปมาในมือ ทำให้เธองุนงงว่าริวเอาไปตอนไหน ในเมื่อไม่มีทางเลือกเด็กสาวจึงถอนหายใจแล้วตอบตกลงออกไป
"แล้วลงอีกคน" พอปิ่นโตตอบรับ ริวก็ยื่นโทรศัพท์คืนเธออย่างพออกพอใจ
"งั้นเรามาเริ่มโหวตกันเลยดีกว่า" นะริพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบในขณะที่ปิ่นโตกำลังเดินออกมาหน้าห้องเพื่อยืนกับคนอื่น
"เดือนฉันลงประกวดเอง มีใครจะแย้งไหม?" ริวพูดแทรกแล้วกวาดสายตามองเพื่อนทุกคนในห้อง
"…" ซึ่งแน่นอนว่าไม่มีใครกล้าขัดเขา
"งั้นก็แปลว่าโอเคกันสินะ ตามนั้น" เขาเอ่ยสรุปเอง ซึ่งหัวหน้าห้องอย่างนะริก็พูดอะไรไม่ได้ ในเมื่อไม่มีใครขัดก็ต้องเอาตามเสียงส่วนมาก
"เริ่มโหวตเลย" พอได้ยินเสียงของหัวหน้าห้องการโหวตก็เริ่มดำเนินขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดที่ปิ่นโตซึ่งคะแนนเสียงสูงสุด ทำให้นะริไม่ค่อยพอใจกับผลโหวตครั้งนี้นัก แต่เธอก็พอจะรู้ว่าการที่ริวส่งปิ่นโตออกมาเขามีเจตนาอะไร ซึ่งทุกคนก็เลยเลือกที่จะโหวตปิ่นโตเพื่อเลี่ยงปัญหากับริว
"เราได้ดาวกับเดือนแล้ว ส่วนกิจกรรมอื่นๆ ใครอยากทำอะไรก็ลงชื่อไว้ในไลน์กลุ่มเลยนะ" นะริเอ่ยบอกแล้วเดินกลับเข้าไปนั่งประจำที่ของตนเองซึ่งสายตาที่มองปิ่นโตก็บ่งบอกว่าไม่ค่อยพอใจนัก
เลิกเรียน
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วปิ่นโตยังไม่ได้กลับบ้านเหมือนนักเรียนคนอื่นๆ เธอกำลังทำความสะอาดโรงยิมอยู่ชั้นบนเพียงลำพังท่ามกลางความเงียบ และเด็กสาวก็ทำมันมาสักพักแล้วโดยที่มีสายตาของกลุ่มนักเรียนชายคอยจับจ้องอยู่ไม่ให้เธอรู้ตัว นั้นก็คือกลุ่มของริว
"ถัาเหนื่อยก็กลับบ้านไปได้แล้ว" ทันใดนั้นเสียงของใครบางคนก็สอดแทรกเข้ามา ทำให้ปิ่นโตที่กำลังถูพื้นเงยหน้าขึ้นมอง
"อาจารย์มาได้ยังไงคะ"
"กำลังจะกลับ เลยขึ้นมาเช็คความเรียบร้อย"
"อ่อ ค่ะ งั้นหนูกลับได้เลยใช่ไหมคะ"
"อืม" มาตินขานรับในลำคอแล้วมองร่างของเด็กสาวที่เดินเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดไปเก็บ ก่อนที่ชายหนุ่มจะตวัดสายตามองไปยังชั้นบนที่มีกลุ่มของริวคอยแอบมองอยู่ เป็นเชิงให้รู้ตัวว่าสิ่งที่พวกเขาจะทำมันอยู่ในสายตา
เวลาผ่านไปไม่นานปิ่นโตก็กลับมาหยิบกระเป๋าบนแสตน ซึ่งเธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นมาตินนั่งอยู่
"อาจารย์ยังไม่กลับหรอคะ หรือมีงานต่อ"
"กำลังจะกลับ"
"งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยว"
"คะ?"
"เดี๋ยวไปส่ง"
อาจารย์มาร์ชคิดไม่ซื่อกับนักเรียนรึเปล่าคะ?
- Writer
