"ฉันไม่เชื่อคุณหรอก ถะ ... ถ้าคุณจะให้ฉันกลับบ้านก็ให้กลับเลยสิ ทำไมต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
กึก ...
มือหนาจับต้นขาขาวทั้งสองข้างของเธอที่คร่อมตักแกร่งของเขาเอาไว้ส่งผลให้กระโปรงทรงเอของเธอร่นขึ้นมาจนเกือบเห็นแพนตี้ตัวบางสีดำ สายตายั่วยวนกวนประสาทส่งไปที่เธอให้หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม ถ้าเป็นปกติเขาก็คงจะฟาดในรถเรียบร้อยไปแล้ว แต่ครั้งนี้ไม่รู้เป็นอะไรอารมณ์แบบนั้นมันก็ยังมีแต่มันอยากแกล้งเธอมากกว่า
"จูบฉัน"
"ไม่!"
"ทำไม!"
"เราไม่ได้สนิทกัน"
"เดี๋ยวก็สนิท"
ตุ้บ!
มือเรียวเผลอทุบไปที่แผงอกแกร่งของเขาเธอเจอเขาแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ ทำไมวันนี้มันถึงมาถึงขั้นนี้ได้ ผู้ชายคนนี้หยาบคาย มักมาก กินไม่เลือก ต่อให้เธอตายไปเป็นผีเธอก็จะไม่มีวันพลาดท่าให้ผู้ชายคนนี้แน่
"จะกลับบ้านไหม"
มือหนาลูบผมของเธอเบาๆ แล้วม้วนปลายผมของเธอเล่น ดวงตาคมจ้องมองเข้าไปในดวงตาที่ตื่นกลัวของเธอมันสั่นระริกอย่างน่าสงสา
