CHAPTER 7
Sairung’s part
วันนี้ขี้เกียจแวะซื้อของกิน และก็คิดไม่ออกด้วยว่าจะกินอะไรดี เรื่องอาหารการกินนี่เป็นปัญหาชีวิตของฉันอย่างหนึ่งเลยละ ไม่เหมือนกับตอนอยู่บ้านที่แม่จะหาของกินไว้ให้พร้อมแล้ว
ฉันอาบน้ำแล้วออกมานอนดูซีรีส์อยู่ที่โซฟา จนท้องร้องจึงลุกมาฉีกซองมาม่า กะว่าจะต้มกินสักหน่อย
Rrrr
คุณเพชร
ฉันขยี้ตาดูหน้าจอสมาร์ตโฟนว่าคนที่โทรมาคือใคร สองทุ่มกว่าแล้ว นึกอย่างไรถึงได้โทรมา
“ค่าคุณเพชร”
“(คุณนอนหรือยัง)” เสียงของคนในสายคล้ายกับมีเรื่องไม่สบายใจ
“ยังค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“(ผมปวดหัว)”
“กินยาหรือยังคะ”
“(ยัง)”
“…ทำไมไม่กินล่ะคะ”
“(ผมปวดหัวกับเรื่องวันนี้น่ะ)”
ฉันเข้าใจคุณเพชรแล้ว แบบนี้น่าจะคิดมากจนปวดหัวไปหมดนั่นแหละ หลังจากกลับจากห้องท่านประธานแล้วคุณเงินเข้ามาหา ฉันก็รู้สึกว่ามีรังสีบางอย่างแผ่ซ่านออกมา
ยิ่งตอนที่คุณเงินจะกลับห้อง ความคุกรุ่นแผ่ออกมาจากแววตาแ
