ไทเกอร์พาฉันกลับมาส่งที่บ้านจริงๆ บ้านที่ปิดเงียบ มึดสนิท ฉันเปิดสวิตซ์ไฟให้ความสว่างจากหลอดไฟกลืนกินความมืดที่สาดเต็มไปทั่วทุกพื้นที่ แต่พอเปิดไฟ กลับเจอชายวัยกลางคนนั่งอยู่ในความมืด เงียบๆ
“ กลับมาแล้วหรอ “
แม้จะไม่โกรธพ่อเหมือนเมื่อตอนเย็น แต่ก็โกรธอยู่ดี ฉันพยายามจะเดินหนีออกจากบ้านเพราะไม่อยากคุย แต่กลับโดนไทเกอร์ขวางเอาไว้
“ เคลียร์ก่อน ถ้าผลมันออกมาไม่โอเค หรือเค้าทำร้ายร่างกายเธออีก สาบานเลยว่าเค้าจะไม่ได้เจอเธออีกแน่ๆ “
แต่ดูเหมือนพ่อจะไม่ได้สนใจที่เสือพูด หรืออาจจะฟัง แต่แกล้งทำเป็นไม่สนใจ
“ เจ้าขา เรื่องนี้พ่อผิด พ่อรู้ตัว แต่แกอย่าทำกับพ่อแบบนี้ได้ไหม จะให้พ่อทำยังไง นั่นก็ลูกของพ่อ น้องของแก “
ลูกของพ่อ ยอมรับออกมาเต็มปากเต็มคำ น้ำตาหยดน้อยๆมันไหลออกมาอีกครั้ง แล้วมันก็เริ่มมากจนควบคุมไม่ได้ อุตส่าห์เลิกคิดเรื่องนี้ไปแล้วเชียว
“ แล้วหนูล่ะ พ่อเคยคิดถึงใจหนูบ้างไหม “
“
