[ Mouse TALK ]
สายลมเย็นๆ ของช่วงค่ำคืน ไม่อาจจะทำให้ผมซึ่งนั่งมองหน้าต่างหอพักของตัวเองขยับเคลื่อนตัวไปไหน ผมยังคงจ้องมันแม้ว่าเจ้าของห้องหรือแขกที่ที่อยู่ในนั้นจะหายเข้าไปรวมชั่วโมงแล้วก็ตาม
ความจริงแล้วตอนนี้ เวลานี้ ผมควรอยู่ที่ร้านมินิมาร์ทตามตารางงานเหมือนปกติ แต่เพราะว่าความบังเอิญที่ไม่อยากเจอในช่วงเวลาราวๆ เกือบสองทุ่มของวัน มันทำให้ผมตัดสินใจนั่งอยู่ที่ม้านั่งแห่งนี้ไม่ได้ไหน
หลังจากที่ผมแยกกับเฌอ บังเอิญนึกขึ้นได้ว่าผมลืมของไว้ที่ห้อง ผมจึงตัดสินกลับมาที่หอโดยทันที แต่ที่หน้าหอในตอนนั้น ผมเห็นเฌอมากับเมือง...
นั่นแหละคือเหตุผลว่าทำไมผมถึงไม่ยอมไปไหน
และผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเห็นเฌออยู่ที่นี่กับไอ้เมืองด้วยท่าทางสนิทสนม ยิ่งด้วยเวลาตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแต่ก็ยังไม่มีแววว่าเฌอจะเดินออกมาจากหอสักทีมันก็แปลได้เพียงอย่างเดียวว่าเธอคงกำลังนอนกับมัน เหมือนดั่งอดีตแสนหวานระยำๆ นั่น
