"เออ ไอ้ภีมแล้วมึงจะยังไงต่อไป" ผมเดินลงมาจากรถ หลังจากบรรยากาศที่มาคุก็ไม่มีใครอยากจะเที่ยวต่ออีกเลย รวมถึงผมด้วย ผมหันไปมองหน้าไอ้วอร์ที่เอ่ยถามผมด้วยความเป็นห่วง แต่ว่า.... เอาจริงๆ แล้วผมก็ไม่รู้จะเอายังไงต่อเหมือนกัน
"ไม่รู้วะ กูคิดว่า กูจะพอแล้วแหละ"
"เห้ยยย ไอ้ภีม เราค่อยๆ คุยก่อนมั้ย บางทีมันอาจจะ...."
"แต่เราไม่ควรยื้อต่อไปแล้วนะเว้ย มันชัดเจนแล้ว ถ้าคนใช่มันจะวนกลับมา ถ้าแล้วใช่จริง แล้วเราจะเลิกกันทำไมวะ" ผมคิดแบบนั้นจริงๆ นะ ตอนแรกก็คิดว่า จะกลับมาได้แต่ตอนนี้ผมคิดว่า มันคงจะไม่ได้แล้วละ
"แล้วมึงไม่รักมันแล้วหรอ"
"รักดิ แต่จะทำไรได้วะ ก็เขาไม่ได้รักกูแล้วอ่ะ"
"นั้น ทำไมมึงไม่สนใจคุณนีน่าบ้างวะ ดูเขาจะชอบมึงนะ ถ้าถ่านไฟเก่ามันจุดไม่ขึ้นแล้ว ก็ไปเริ่มต้นก่อไฟใหม่สิ"
"ไม่เอาอ่ะ ถ้าเรายังลืมใครไม่ได้ อย่าพึ่งเอาใครเข้ามาเกี่ยวข้องดีกว่าวะ จะมีแต่เสียกับเสีย"
"เออๆ แล้วแ
