รักใครไม่ได้อีกแล้ว

1447 Words

        พาร์ทของดิน             สี่ปีผ่านไป           ผมลืมตาขึ้นเพราะเสียงปลุกของศรีภรรยา และจูบเบา ๆ ที่ปลายคาง           “ ดินจ๋า ตื่นได้แล้วจ้ะ เดี๋ยวไปทำงานสายนะ ” ผมยังคงสะลึมสะลือ ไม่ยอมลืมตา           “ ขออีกห้านาทีนะจ๊ะเมียจ๋า ”           “ ไม่ได้นะดิน เดี๋ยวไปไม่ทัน วันนี้มีงานเช้า นี่ก็หกโมงยี่สิบแล้ว เสื้อผ้าเตรียมให้เรียบร้อย เดี๋ยวเราออกไปตั้งโต๊ะอาหารนะ ” ภรรยาที่แสนน่ารักเอ่ยบอกก่อนจะเดินจากไป ผมยิ้มทั้งที่ตายังหลับอยู่อย่างมีความสุข           หลังจากที่เราทั้งสองหมั้นกัน ทันทีที่ผมกลับมามหาวิทยาลัย ผมก็รีบติดต่อกลับไปยังโมเดลลิ่งสองสามแห่งที่เคยให้นามบัตรผมไว้ทันที ไอ้ผมมันมีรูปร่างสูงใหญ่ กล้ามเนื้อเป็นมัดทั่วตัวเพราะด้วยความที่เป็นนักกีฬาเป็นทุนเดิม หน้าตาก็ไม่ได้เป็นสองรองใคร เคยได้รับการติดต่อให้เป็นนายแบบก็หลายหน แต่ผมก็ปฏิเสธ เพราะคิดว่าอยากทุ่มเทด้านการเรียนใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD