ยุทธการเด็ดปีกนางฟ้า

5.เริ่มใหม่

@ฟาร์มดวงเดือน

บ่ายวันอาทิตย์ ต้นข้าวมาถึงฟาร์มโดยสวัสดิภาพด้วยการอำนวยความสะดวกของบอสคนใหม่

"ขอบคุณพี่สองคนมากครับที่เป็นธุระไปรับผมมา" (เนื่องจากสัปดาห์ที่แล้วเขาได้จอดรถไว้ที่ฟาร์มแห่งนี้) ต้นข้าวยกมือไหว้คนขับรถที่เข้าใจว่าน่าจะมีอาวุโสมากกว่าตน

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมทำตามคำสั่งนาย ยิ่งเป็นคุณหมอผมยิ่งยินดีไปใหญ่ ยังไงก็ฝากอิน้ำตาลของผมด้วยนะครับ" ชายหนุ่มรุ่นพี่กล่าว "ใครหรือครับน้ำตาล?"

"ก็หมาจรของมันน่ะครับเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ตอนนี้โตแล้ว แต่ไม่อยากเลี้ยงหลานเลยจะจับทำหมันแต่ไม่มีเวลาพาไปหาหมอ" ชายหนุ่มรุ่นพี่อีกคนกล่าวเสริม

"อ้อ ได้ครับ ยินดี ผมมียา มีอุปกรณ์ พร้อมเมื่อไรบอกผม หลังเวลางานผมพอปลีกตัวไปทำให้ได้ แต่ถ้าได้ศึกษาทำความรู้จักกันกับน้องหน่อยก็จะดี" สัตวแพทย์หนุ่มอธิบาย

"โห..ขอบคุณล่วงหน้าครับ" ชายหนุ่มรุ่นพี่ยกมือไหว้ขอบคุณล่วงหน้า ต้นข้าวรีบยกมือขึ้นรับไหว้อย่างเกรงใจ

"คุยอะไรกัน ดูสนุกเชียว?" สามหนุ่มต่างวัยหันไปในทิศทางเดียวกันอย่างไว

"สวัสดีครับคุณแดนชล" เจ้าของชื่อรับไหว้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม "สวัสดีครับคุณหมอ การเดินทางเป็นไง เหนื่อยมั๊ย?"

"ไม่เลยครับ กรุงเทพฯ แก่งคอยแค่นี้เอง" "ดีมาก มีข้าวของอะไรมามั๊ย จะได้ให้นายเอก กับนายโด่งช่วยเอาไปเก็บ เสร็จแล้วบ่ายแดดร่มลมตกผมจะพาดูรอบฟาร์มสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่คุณหมอต้องรับผิดชอบดูแล...ไหวมั๊ย?" แดนชลบอกเล่าและหยั่งถามปิดท้าย "ครับ ไหวครับ" "งั้นนายเอกหรือนายโด่งคนใดคนนึงพาคุณหมอไปที่พาคุณหมอไปที่พักเอาของไปเก็บแล้วบ่ายก็พาคุณหมอไปพบกันที่คอกม้าก่อน"

เมื่อใกล้ได้เวลานัดหมาย

สายวีดีโอคอลน้องสาว

ต้นข้าว: ว่ามา

ใบเตย: ดีจ้ะพี่ชาย ถึงแล้วใช่มั๊ยแพลนกล้องให้ดูด้วย

ต้นข้าว: แพลนกล้องให้เห็นทัศนียภาพโดยรอบให้น้องสาวสุดที่รักดู พอใจยัง?

ใบเตย: อือ พอใจ แล้วได้พักบ้างมั๊ย

ต้นข้าว: นายจ้างให้พัก บ่าย ๆ จะพาไปดูคอกม้า และคอกอื่น ๆ ของตระกูลเลี้ยงลูกด้วยนม

ใบเตย: อู๋วว เยอะน๊า เหนื่อยแย่เลย ไหวมั๊ยพี่ข้าว

ต้นข้าว: อะไร ยังไม่ได้ลองเลย จะท้อได้ไง พอแล่ว พี่จะไปเตรียมตัวแล่ว แล้วอยู่นู่นดูแลตัวเองด้วย

ใบเตย: เจ้าค่า รักพี่น๊า บาย

หลังจากวางสายสัตวแพทย์หนุ่มก็เข้าไปทำธุระส่วนตัวเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมในการศึกษาดูงานต่อไป

-ทางด้านแดนชล

สายเรียกเข้านุชธิดา

พี่แดน: ว่า

น้องนุช: ทำไรอยู่พี่ชาย

พี่แดน: กำลังจะไปทำงาน มีไร

น้องนุช: คือ สัตวแพทย์คนใหม่ไปถึงยัง

พี่แดน: จมูกไวจริงนะ

น้องนุช: แหม่ ก็เพื่อนมันฝากมา ไงก็เบา ๆ หน่อย ไอ้เตยมันห่วงของมัน

พี่แดน: อือ ห่วงตัวเองเถอะ แค่นี้นะพี่จะทำงาน

น้องนุช: ดุจัง แค่นี้กะได้ บายค่ะ

หลังจากวางสายจากน้องสาวตัวดีได้ไม่นานเขาก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ของลูกน้องที่พาสัตวแพทย์หนุ่มไปยังจุดนับพบ

-ทางด้านสัตวแพทย์หนุ่ม

เมื่อมาถึงจุดนัดพบได้สักพัก เขาก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์รถสมรรถนะดีกำลังขับเคลื่อนเข้ามา เสียงเบามากจนสัตวแพทย์หนุ่มต้องหันไปมองอย่างทึ่ง ๆ

"มารอนานรึยัง โทษทีมัวแต่คุยโทรศัพท์กับยัยน้องสาว" แดนชลพูดลอยลมแต่ปรายตาไปมองที่สัตวแพทย์หนุ่มที่กำลังง่วนกับการจดบันทึก ถ่ายรูปด้วยกล้องดิจิตอล และอุปกรณ์บางอย่างเดินดูรอบ ๆ คอกม้า "ไม่นานครับผมก็พึ่งมาเลยถือวิสาสะทำความรู้จักเก็บข้อมูลเสียหน่อย" สัตวแพทย์หนุ่มกล่าวอย่างแบ่งรับแบ่งสู้เพราะนายจ้างบางคนอาจไม่พอใจในการกระทำที่ไม่ได้รับการอนุญาตก่อน

"คอกนี้ของเป็นคอกของแองเจิ้ลโดยเฉพาะนะ" นายจ้างหนุ่มเปรย ๆ อีกคนฟังอย่างตั้งใจ

《ไอ้เด็กคนนี้มันท่าทางเอางานเอาการอยู่นา เอ๊ะแต่ทำไมยัยน้องถึงได้ออกโรงปกป้องเบอร์นั้นว๊ะ รอดูอีกหน่อยแล้วกัน ฉันจะไม่ปล่อยให้แกมาหลอกน้องสาวฉันหรอกฉันจะเป็นคนสแกนแกเอง》แดนชลคิดในใจ

ทางด้านสัตวแพทย์หนุ่มหลังกลับมาจากคอกสัตว์ก็รีบเก็บข้อมูล รูปถ่ายสิ่งที่สังเกตได้ต่าง ๆ มาเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์โน้ตบุคของตัวเองเขาทำมันอย่างขมักเขม้นจนเวลาใกล้เที่ยงคืนเขาเผลอคิดถึงใครคนนึงแล้วอดยิ้มคนเดียวไม่ได้ หลังจากนั้นความรู้สึกเขาก็ดับวูบไปโดยไม่รู้อะไรอีกเลย

-เช้าวันใหม่ของการเริ่มต้นงานใหม่อย่างเต็มตัว เขาตื่นนอนตั้งแต่เวลาก่อนตีห้าเล็กน้อย หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จเขาเริ่มต้นด้วยการออกกำลังกายด้วยการวิ่งใกล้ ๆ บริเวณเรือนพัก

"ตื่นเช้าเหมือนกันนะคุณหมอ"

"ก็ครับ คุณแดนออกวิ่งทุกเช้าเหรอครับ?" "ก็ถ้ามีแรงเหลือน่ะ วันไหนลุกไหวก็ไป ผมจะพาไปที่นึง ตามมาซิ" ว่าแล้วแดนชลก็วิ่งนำสัตวแพทย์หนุ่มไปที่ที่แห่งหนึ่งไม่ไกลจากเรือนพักมาก "โอ้โห ทุ่งหญ้าเขียวขจีเลย สดชื่นมากเลยครับคุณแดน" สัตวแพทย์หนุ่มบอกตามความรู้สึก "อือ ผมชอบมาที่นี่ คุณหมอดูที่เนินเขาเตี้ย ๆ ทางโน้นซิ" แดนชลชี้ชวน

"ครับ ที่สวยมากครับ แต่ทำไม่ไม่มีสิ่งปลูกสร้างอะไรเลยล่ะครับ?" สัตวแพทย์หนุ่มพูดไปตามความคิด "รอเจ้าของน่ะ" แดนชลเปรย และถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องอธิบายให้คนนอกฟังด้วย "ครับ" สัตวแพทย์หนุ่มรูกสึกว่าเสียมารยาทมากไปจึงหยุดการสนทนาไว้แค่นั่นแล้ววิ่งตามแดนชลไปเงียบ ๆ จนกลับมาถึงเรือนพักก็เป็นเวลาเกือบหกโมงเช้าพอดี

"เจอกันที่คอกม้าแองเจิ้ลนะคุณหมอ เดี๋ยวนายโด่งจะนำรถประจำตัวที่คุณหมอต้องใช้มาให้ที่เรือนพักช่วงสาย ๆ แล้วจะพาไปคอกสัตว์พร้อมกันนะครับ" แดนชลชี้แจง "ครับ" สัตวแพทย์หนุ่มรับคำ จากนั้นจึงแยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัวของแต่ละคนและเริ่มต้นเรียนรู้งานโดยมีอาจารย์ปกป้องคอยให้คำแนะนำบ้างในเคสที่ยาก ๆ หรือซับซ้อน จนถึงเวลาเลิกงาน

¤ช่วงเย็นแดดร่มลมตกเขาควบม้าคู่ใจ (ได้รับอนุญาตจากแดนชลในการนำม้าไปขี่แทนยานพาหนะเพราะเข้าถึงยากเพื่อดูแลสัตว์คอกอื่น ๆ) เขาควบไปตามชายป่าแต่ระหว่างควบม้าอยู่นั้นบังเอิญม้าเกิดตกใจวิ่งควบอย่างเร็วพาเขาเข้าไปยังเนินเขาลูกหนึ่งซึ่งเป็นเนื้อที่ติดกันกับไร่นี้แต่อยู่คนละด้าน และบังเอิญพบกับผู้หญิงวัยกลางคน รูปร่างค่อนข้างสูงผอมขาว มวยผมไว้ที่ก้นเต่า ดูสวยสง่า เดินนำหน้าเขาไปตามชายเขาลูกนั้นแล้วหายวับไปกับตา

"คุณผู้หญิงครับ รอผมด้วย เดี๋ยว..."¤

เฮื้อก..ฝันไปเหรอนี่ ชายหนุ่มสะบัดศีรษะตัวเองเบา ๆ เพื่อหวังจะไล่สิ่งที่คั่งข้างในหัวให้ออกไป "แปลกจริง ไม่เคยฝันแบบนี้มาก่อนเลย"