ฉันมาถึงบ้านของทอมในยามบ่าย ขับออกจากกรุงเทพตั้งแต่ตีสาม ขับมาเรื่อย ๆ แวะจอดปั๊มเพื่อพักรถบ้างตามอารมณ์ กว่าจะมาถึงก็เลยช้าพอสมควร
“นี่แม่ของไอ ส่วนนั่นน้า และนั่นป้า” ทอมแนะนำญาติของเขาให้ฉันรู้จัก
“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้อย่างมีมารยาทพร้อมส่งยิ้มอย่างเป็นมิตร
“สวัสดีจ้ะ หนูแหวนนี่สวยขึ้นเยอะอย่างที่ตาทอมเล่าให้ฟังเลยนะจ๊ะ” แม่ของทอมส่งยิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณค่ะ” ฉันยกมือไหว้อีกรอบ และถามแม่ของทอมว่า “ทอมเล่าว่าคุณแม่ไม่ค่อยสบาย ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ”
“ก็ทรง ๆ ตัวจ้ะ ดีหน่อยที่ได้ทอมมาช่วยดูงานให้ แม่ก็พลอยเบาใจ ไม่เครียด เพราะว่าคุณหมอสั่งไม่ให้แม่เครียด ไม่งั้นอาจจะทรุดได้” แม่ของทอมบอกเล่าพร้อมรอยยิ้มปลาบปลื้มที่ส่งให้ลูกชาย
อาการป่วยของแม่ทอมคือหนึ่งสาเหตุที่ทอมกลับมาที่บ้านอย่างกะทันหัน ด้วยว่าห่วงแม่ และต้องดูแลกิจการของแม่ด้วย
“มาเหนื่อย ๆ ไปพักเถอะจ้ะ กับข้าวเสร็จแล้
