ฉันรู้สึกตัวตื่นเพราะกลิ่นอาหารมันโชยเข้ามาในจมูก ก่อนหน้านี้ก็รู้สึกเหมือนกันว่าข้อเท้าโดนประคบและพันผ้าเอาไว้ ซึ่งฉันไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง แต่คิดว่าน่าจะเป็นทอม ไม่น่าจะเป็นคนอื่นไปได้
ฉันก็เลยไม่ได้ลืมตามอง ทำเพียงเอ่ยคำว่า ‘ขอบคุณนะทอม ไอเลิฟยู’
เมื่อเอ่ยคำรักไปแล้วฉันก็รู้สึกได้ว่าทอมแตะจูบที่ริมฝีปากและทั่วทั้งใบหน้า จากนั้นฉันก็ไม่ได้รู้สึกถึงการรบกวนอีกเลย
“หอมจัง” ฉันลืมตาขึ้นมาก็เจอสปาเก็ตตี้ผัดขี้เมาทะเลรวมอยู่ตรงหน้า โดยเชฟหนุ่มหน้าลูกครึ่งสุดหล่อ
“อร่อยด้วย” ทอมเอ่ยชมตัวเอง ซึ่งมันก็จริง ฝีมือการทำสปาเก็ตตี้ผัดขี้เมาทะเลรวมของทอมน่ะอร่อยจริง ๆ เป็นเมนูที่เขาทำให้ฉันกินบ่อยมาก ไม่ใช่เมนูโปรดของฉัน เพียงแค่ทอมชอบทำเมนูนี้ ฉันก็เลยชอบกิน
“คิดถึงเมนูนี้ด้วย”
“คิดถึงคนทำด้วยใช่ไหมครับ” ทอมวางจานสปาเก็ตตี้ไว้ที่โต๊ะแล้วมาช่วยจับพยุงฉันนั่งหลังพิงพนักโซฟา
“คนทำน่ะคิดถึงมาก ๆ เล
