“เห้ยเดี๋ยว!” ฉันเดินลงมาจากชั้นบนของร้าน มาที่รถของดินจอดอยู่ จังหวะที่กำลังเอื้อมมือเปิดประตู สายตาของฉันสะท้อนกับกระจก รอยที่คอมันผิดปกติ ยิ่งยืนส่องก็ยิ่งแน่ใจว่ามันคือรอยแดงจากการดูดให้ช้ำ
และมันไม่ได้มีแค่รอยสองรอย มันมีมากพอสมควร เพียงแค่ตอนที่เข้าห้องน้ำฉันไม่ได้โฟกัสที่กระจก
“ดิน!” ฉันส่งเสียงทันทีที่เปิดประตูเข้ามานั่งในรถ ดินวางท่าเฉยเมยเหมือนคนไร้ความรู้สึก แต่ว่าฉันจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ให้มันผ่านไปง่าย ๆ ฉันชี้ที่ต้นคอตัวเองพร้อมเอ่ยถามเขา “นี่ฝีมือดินใช่ไหม”
“ที่นมก็มี หน้าท้องก็ด้วย” เฮ้? คำตอบต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ฉันกะว่าจะเหวี่ยงวีน ไหงได้คำตอบแล้วฉันไปไม่เป็นเลยอะ
ทำไมดินหน้ามึนแบบนี้
“ทำแบบนี้ได้ไงอะ ไม่ใช่เรื่องเลยนะ” ตั้งสติได้ฉันก็เหวี่ยงสิ
“...” ดินเงียบ ทำให้อารมณ์ฉุนเฉียวของฉันเพิ่มมากกว่าเดิม
“ดิน! ที่แหวนพูดนี่คือเข้าใจบ้างไหมอะ แหวนบอกแล้วไงว่าอย่าทำแบบนั้
