"แฮ่กๆ"
เสียงหายใจหอบของฉันและพวกพี่ๆ ดังขึ้นสลับกันในทันทีที่เราทุกคนเดินขึ่นบันไดมาจนถึบบนเชิงภูเขาพระที่มีมีพระพุทธสิหิงค์คีรีศรีธาตุองค์ใหญ่สง่างามตั้งประดับอยู่ด้านบนนั้นเป็นสิ่งที่ทำให้สถานที่เล็กๆ แห่งนี้ช่างดูงดงามมากซะจนทำให้ผู้คนที่ได้คนที่ได้ขึ้นมาเที่ยวชมแทบไม่อยากที่จะละสายตา
"คุ้มค่ามากเว่อร์" จ้าวโฮปและคีตะผู้ที่ใช้ชีวิตอยู่แต่ในบ้านหลังใหญ่ โดยไม่เคยมีโอกาสได้ออกมาท่องเที่ยวระแวกนอกตัวเมืองก็พากันตื่นเต้นจนเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่
"หนูถ่ายรูปให้ค่ะ" ฉันยกมือถือของตัวเองขึ้นมาก่อนจะกดบันทึกภาพถ่ายไว้เป็นที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งพวกเราทั้งหกคนนั้นเคยได้เดินทางมาในที่แห่งนี้ด้วยกัน
"ใครที่รู้ตัวว่าไม่ได้ชื่อคีตะถอยห่างออกไปเลยนะ" ฉันที่สังเกตเห็นว่าคีตะหันกลับมาปัดมือไล่พวกเราที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาให้เดินออกไป ก็รีบถดถอยร่างกายของตัวเองตามพวกพี่ๆ เขาไปในทันที
หมับ!
"อะไรของพ
