“หึหึ ดีขึ้นแล้วสิ” คนเจ้าเล่ห์ยกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นมัดไหมร้องเรียกแต่ชื่อของตนเอง แล้วเริ่มออกแรงโยกช่วงล่างที่ยังเชื่อมกันอยู่เบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มระดับความแรงและเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เสียงเนื้อกระทบกันดังทั่วห้องนอนใหญ่แข่งกับเสียงร้องของมัดไหมที่หยุดเรียกชื่อลูคัสไม่ได้
ตับ! ตับ! ตับ!
พับ! พับ! พับ!
“แฮ่ก ๆ ๆ ๆ” / “แฮ่ก ๆ ๆ ๆ”
นอกจากได้ยินเสียงเนื้อกระทบ เสียงครางกระเส่าแล้ว ก็ยังได้ยินเสียงลมหายใจดังออกมาจากปากของทั้งสองราวกับว่ากำลังวิ่งมาราธอนก็ไม่ปาน
เตียงใหญ่มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังเป็นระลอก ๆ เหมือนมันกำลังบอกว่าถ้าขย่มแรงกว่านี้ขาทั้งสี่ข้างของมันต้องพังลงแน่ แต่เจ้าของเตียงกลับไม่สนใจ ยังเดินหน้าขย่มสาวน้อยใต้ร่างไม่ลืมหูลืมตา
“อ่าส์ เมียจ๋า ดะ...ดี ดีมาก” ยิ่งใกล้จุดสุขสมชายหนุ่มก็เพิ่มแรงโยกขึ้นไปอีกเท่าตัว ตอนนี้เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เลยแม้แต่น้อย จึงเรียกมัดไหมว่า
