เพราะมีสองห้องนอนด้วยกัน ส่วนห้องที่ว่างไม่ใช่ไม่มีใครอยู่ แต่เป็นห้องของเขาเองที่มานอนบ้างเป็นบางครั้งยามจำเป็น
“ตกลง ห้องตรงข้ามคือห้องของคุณลูคัสเหรอ”
“อืม ผมมานอนบ้าง นาน ๆ ครั้ง เวลางานยุ่งหรือกลับจากงานเลี้ยงดึก ๆ ไม่ได้มาบ่อยหรอก”
“แบบนี้ไหมก็ต้องอยู่กับคุณลูคัส สองต่อสองน่ะสิ”
“ทำไม คุณกลัวผมเหรอ”
“เปล่าค่ะ ใครกลัว ไม่มี ไหมกลัวตัวเองจะเข้าไปปล้ำคุณลูคัสต่างหาก คนยิ่งอยากได้น้ำเชื้ออยู่ด้วย”
เธอขู่เหมือนแมวไม่ได้สร้างความกังวลแก่ชายหนุ่มเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกอยากโดนปล้ำเสียอย่างนั้น ใบหน้าของคนตัวโตจึงเผยความเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“ถ้ามีความสามารถขนาดนั้นก็ลองดู ผมไม่ยอมให้ใครปล้ำง่าย ๆ หรอก”
“ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน”
มัดไหมแสดงสีหน้าจริงจัง ก่อนจะหลุดขำออกมาเพราะตนเองไม่มีทางไปปล้ำลูคัสแน่ ถึงแม้ต้องการน้ำเชื้อของเขามากแค่ไหน แต่เธอก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร อ
