“เขามองแกหรือเปล่าเชอรีน” เหมยถามขึ้นด้วยอาการเคอะเขิน ร่างกายสะดีดสะดิ้งเพราะเก็บอาการไม่อยู่กับการเจอสายตาของแฝดปะทะเข้าหา
ถึงแม้เขาไม่ได้มองเธอแต่ทว่ามองเพื่อนสนิทของเธอ เธอเองก็เขินพอกัน สองแฝดเด็กช่างหล่อขนาดนี้ใครจะไปสู้สายตาได้ละ !
“สองแฝดคนเมื่อเช้า” เชอรีนเอ่ยปากพูดออกมาเพราะตอนนี้สองแฝดนั่นกำลังมองเธอจริง ๆ
พวกเขาไม่ได้มองด้วยสายตาธรรมดาแต่มองด้วยสายตาที่มีอะไรแอบแฝงไว้ด้านใน สายตาแห่งความเจ้าเล่ห์ ความเล่ห์เหลี่ยม ของหมอนั่นสองคนกำลังมามอง
“เขาไม่ได้มองอย่างเดียวแต่เขากำลังเดินเข้ามาหาแกแล้วเชอรีน”
เป็นจริงตามที่เหมยพูดออกมาเพราะตอนนี้สี่เท้าแกร่งกำลังเดินเข้ามาตรงหน้าแต่ทว่าใบหน้าสวยของเพื่อนสนิทอย่างเชอรีนกลับนิ่งเรียบไม่เผยความรู้สึกอะไรออกมา
“มาหาเรื่องฉันหรือเปล่า เมื่อเช้าฉันรู้ว่าพวกเขาเห็นฉันนะ” เชอรีนถามออกไปตามตรงเพราะเธออึดอัดกับสายตาที่สองแฝดมองมา
เธอกับพวกเขาไม่รู้จักกันมาก่อนแต่ทำไมเขาถึงมองเธอแบบนี้อีกทั้งยังเดินเข้ามาหา หากไม่มีเรื่องอะไรมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก
“ตาย ๆ ! ใครมีเรื่องกับสองแฝดไม่เคยรอดสักคน”
“แต่ไม่ใช่ฉันหรอกหน่า พวกอันธพาลแบบนี้ต้องเจอคนอย่างฉัน”
ถึงจะปากเก่งพูดออกไปแบบนี้แต่ในใจลึก ๆ กลับรู้สึกกลัวเพราะสายตาที่สองแฝดกำลังมองมามันทำให้เชอรีนไม่เป็นตัวเอง
“เดินมาหาฉันทำไมไม่ทราบหรือจะมาหาเรื่องกัน ฉันสู้นะบอกก่อนเพราะฉันเป็นนักกีฬาเทควันโดสายดำ” แต่เพราะความใจกล้าและปากไวทำเชอรีนถามออกไปด้วยไม่มีความเกรงกลัว
ทำใจดีสู้เสือน่ะรู้จักหรือเปล่า ?
“โห่ ! คนสวยโหดซะด้วย ไม่ได้มาหาเรื่องหรืออะไรหรอกครับ” เกรทตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหวานปานน้ำผึ้ง ใบหน้าหล่อยกยิ้มออกมาทำเอาแฝดน้องถึงกับขนลุกกับท่าทางของพี่ชาย
“แล้วมีธุระอะไรกับฉัน ฉันรู้ว่าพวกนายสองคนยืนมองฉันนานแล้ว” เชอรีนยังคงถามขึ้นเพราะท่าทางของสองแฝดทำเชอรีนสงสัย
คนเราหากไม่มีเรื่องอะไรคงไม่มายืนมองหน้ากันด้วยสายตาแปลกประหลาดหรอกจริงไหม ?
“มาจีบ” เกรฟตอบกลับไปทันทีเพราะที่เดินเข้ามาก็เพราะอยากจีบอยากทำความรู้จัก
ความน่ารักของเธอกระแทกตาจนเกรฟแทบทนไม่ไหวกับดาเมจที่ได้รับ เธอคนนี้น่ารักเกินไปน่ารักจนอดใจไม่ไหวที่จะทำความรู้จักและสนิทมากกว่าคนที่เห็นหน้าคร่าตาไปวัน ๆ
แต่จะพูดว่าเห็นหน้าคร่าตาไปวัน ๆ ก็ไม่ถูกเพราะที่ผ่านมาเธอคนนี้ไปอยู่ไหนมานะ เขาถึงมาเห็นในตอนนี้ที่ช้าแบบนี้
“ห๊ะ !”
“มะ…มาจีบหรอ จีบบ้าจีบบออะไรกัน” เชอรีนถามออกไปเพราะสิ่งที่เขาพูดออกมามันดูไม่น่าเป็นไปได้
เจอก็ไม่เคยเจอ พึ่งจะเคยเห็นหน้ากันวันนี้แต่ทำไมถึงมาจีบเธอในตอนนี้ !
“ก็ชอบเลยมาจีบ” เกรฟยังคงเน้นย้ำคำพูดของตัวเอง ในเมื่อตอนนี้พี่ชายฝาแฝดอย่างเกรทชอบคนเดียวกันหากมีโอกาสเขาก็ต้องรีบพูด
เกรทมีศักดิ์เป็นถึงพี่ชายแต่พูดออกมาเต็มปากเต็มคำว่าจะไม่มีทางเสียสละในเรื่องนี้ เกรฟก็จะไม่มีทางทิ้งโอกาสของตัวเอง
ในเมื่อชอบไปแล้วจะให้ทำยังไง
ถ้าให้แข่งกับพี่ชายเขาก็เอา
“เดี๋ยวไอ้เกรฟ มึงอย่าดิ กูชอบคนนี้นะโว๊ย” เกรทโวยวายออกมา ใบหน้าหล่อนิ่งเรียบหันมองทางน้องชายอย่างไม่มียอม
ปกติเกรฟไม่ใช่คนพูดเยอะ ไม่ใช่คนที่แสดงออกอะไรมากแต่ในตอนนี้มันกลับพูดทุกอย่าง ที่ผ่านมามันไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนเพราะความนิ่งของมันเองแต่ตอนนี้มันกำลังเข้าหายัยเด็กผมเปียคนนี้แข่งกับตัวเขาเอง
“กูก็ชอบเหมือนกันจะให้กูทำไม”
“เดี๋ยวนะ…คือพวกนายสองคน”
เชอรีนยืนงงเป็นไก่ตาแตก ส่วนเหมยก็ได้แต่ยกมืออุดปากกรี๊ด ชีวิตเหมือนคอมพลีท ถึงพวกเขาจะไม่ได้ชอบตัวเธอแต่เมื่อเป็นเชอรีนเพื่อนสนิทยังไงมันก็ได้
ให้ตายเถอะ ! วาสนายัยเชอรีนมันดีจริง ๆ
“ชอบก็เลยจะจีบ”
สุรเสียงดังออกมาพร้อมกันเรียกความสนใจจากผู้คนรอบข้างได้เป็นอย่างดี เหล่านักเรียนหลากหลายชั้นที่กำลังยืนออหน้าโรงเรียนให้ความสนใจกับสองแฝดอยู่แล้วและยิ่งได้ยินแบบนี้ก็ให้ความสนใจมากกว่าเดิม
“มึงแม่ง ! พูดตามกูทำไม” เกรทได้แต่จิ๊ปากใส่น้องชาย เป็นพี่น้องออกตามกันมายี่สิบกว่าปีพึ่งจะเคยเห็นมันพูดมากก็ในวันนี้
ชอบใครแม่งก็ไม่ชอบ มาชอบคนเดียวกัน เวร !
“โอ๊ย ! อะไรเนี่ย ไม่ได้มาหาเรื่องกันเหรอ”
เหตุการณ์ตรงหน้ายังคงสร้างความตกใจให้กับเชอรีนเพราะเธอไม่ได้คิดว่าสองแฝดจะมาจีบ โอ๊ย ! แล้วจะยังไง เกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้
“พวกฉันจะมาหาเรื่องเธอทำไม”
“ก็เรื่องเมื่อเช้า”
แน่นอนหากเป็นเรื่องเมื่อเช้ามันก็พอเป็นไปได้เพราะเธอดันไปเห็นว่าสองแฝดแอบมอง เรื่องพวกนี้มันน่ากลัวจะตาย หากเป็นไปได้เธอเองก็ไม่อยากเข้าไปพัวพันกับใครเหล่านี้
ขนาดพี่ชายของเธอ เธอเองก็ไม่ค่อยจะยุ่งเกี่ยว สายใยความเป็นพี่น้องแทบจะสั้นลงทุกวันเพราะเธอเกลียดเด็กช่าง พวกเขาเกเร ชอบต่อยตี อันธพาล สร้างความเดือดร้อนไปทั่ว หนึ่งในนั้นก็พี่ชายของเธออีกคน
“หึ มาจีบต่างหาก ส่วนเรื่องเมื่อเช้าน่ะเหรอไม่มี…”
“ส่วนเรื่องเมื่อเช้าคู่อริของฉันมันเห็นหน้าเธอ” ไม่ทันที่แฝดพี่จะพูดจบ แฝดน้องอย่างเกรฟก็สวนขึ้นทันควัน
เธอคนนี้ดูไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยในตอนที่รู้ว่าพวกเขามาจีบ มีแค่ความตกใจและคิดไม่ถึง ไม่ได้กรี๊ดกร๊าดพวกเขาแบบผู้หญิงคนอื่น
สำหรับเกรฟการเข้าหาผู้หญิงอย่างเธอคนนี้คงจะยาก การสร้างเรื่องออกกลอุบายคงจะดีที่สุดและเป็นทางเดียวที่พอจะเข้าหาได้
“เห็นหน้าฉันแล้วมันทำไม” เชอรีนชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เธอกำลังสับสนและงุนงงกับคำพูดของคนตรงหน้า
เห็นหน้าแล้วทำไม คนปกติเขาก็เห็นหน้ากันไม่ใช่เหรอ ?
“เธอคิดว่าคนที่เข้ามาพัวพันในเรื่องพวกนี้จะโดนอะไร” เกรทที่พอจะเข้าใจสิ่งที่น้องชายพูดก็เสริมทัพขึ้นอีกคน
ในเมื่อน้องชายเปิดมาแบบนี้จะไม่ตามน้ำก็ยังไงอยู่ ทำให้เธอคนนี้เชื่อก่อน ลงเรือลำเดียวกันไปก่อนแล้วค่อยหาเรือใหม่คว่ำเรือไอ้เกรฟทิ้งทีหลังก็ไม่สาย
“ฉันสู้เป็น”
“เทควันโดไม่ใช่อาวุธแต่สำหรับพวกเด็กช่างเราอาวุธครบมือ”
คำนี้พูดนี้ทำเอาเชอรีนถึงกับกลืนไม่เข้าคายไม่ออก แน่นอนว่าจริงและเป็นสิ่งที่เชอรีนรับรู้มาตลอด พวกเขาพกอาวุธ มีด ปืนหรือแม้แต่กระทั่งไม้เบสบอล แท่งเหล็กอะไรก็ได้ที่ทำให้อีกฝ่ายเจ็บ พวกเขาเอาหมด
“เชอรีนแบบนี้อันตรายแน่” เหมยจับแขนเพื่อนสนิทและเขย่าเบา ๆ ได้ยินแบบนี้เธอเริ่มเป็นกังวลเป็นห่วงไม่น้อยเลย
“ชื่อเชอรีนภาษาฝรั่งเศสแปลว่าที่รัก เธอสมควรเป็นที่รักของฉันจริง ๆ นะรู้ไหม” คำพูดของเกรททำเชอรีนแทบจะอาเจียนข้าวมื้อกลางวันออกมา
เธอแยกสองแฝดออกเพราะพวกเขาตัดผมคนละทรง ถึงหน้าจะเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้เหมือนกันขนาดนั้นแต่ก็ไม่รู้หรอกใครเป็นพี่เป็นน้องเพราะความเคารพกันแบบพี่น้องไม่มีเลย
“พร่ำเพ้อไอ้เกรท”
อยู่ ๆ ไอ้เกรทพี่ชายของเขาก็พูดออกมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ให้ตายเถอะ ! หยอดคำหวานแบบนี้น่าอายชะมัด
“กูพูดจริง” เกรทยืนยันออกไปเพราะเชอรีนเหมาะมากที่จะเป็นที่รักของเขา
ที่รักของเขาคนเดียว ไอ้น้องเวรไม่เกี่ยว
“ไปกันเถอะเหมย ฉันไม่อยากคุยกับเรื่องไร้สาระกับคนพวกนี้” เชอรีนจับมือเหมยเพื่อจะพาเดินออกไป เธอรู้สึกว่าเรื่องพวกนี้มันไร้สาระ ถึงในใจลึก ๆ จะแอบกลัวแต่การถอยห่างจากคนพวกนี้คงดีที่สุด
หากมีสองแฝดเข้ามาพัวพัน เธอคงไม่จบไม่สิ้นกับเรื่องพวกนี้หรอก เธอเกลียดอันธพาลเด็กเกเรให้สองแฝดมาอยู่รอบตัวคงอกแตกตาย
“ไม่ได้นะเชอรีน หากเธอโดนพวกเด็กช่างหมายหัวเธอไม่ปลอดภัยแน่”
“มันจะอะไรกันนักหนา ฉันไม่เคยไปยุ่งวุ่นวายแค่บังเอิญเห็นและเดินผ่าน”
“เพราะเธอเห็นมัน มันเลยไม่ปล่อยเธอไว้”
“อันธพาล”
❤️
รักกันกี่โมงดี
ฝากคอมเมนต์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ