ร้ายพ่ายรัก 8
648 Words
ร้ายพ่ายรัก
8
ซึ่งในตอนกลางดึกของคืนนั้น ฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเจ็บแปลบที่บริเวณของสงวนนั้น พอฉันลุกไปเข้าห้องน้ำสิ่งที่ทำให้ต้องตกใจหนักกว่าเดิมก็คือ..บนกางเกงในของฉันมันมีคราบเลือดอยู่ ทั้ง ๆ ที่ฉันเพิ่งจะหมดประจำเดือนไปไม่กี่วันก่อนหน้านี้เอง
"อื้อ.." ฉันกำหมัดแน่นในตอนที่ปัสสาวะออกมามันก็มีเลือดปนออกมาด้วย ฉันกุมขมับและ
พยายามคิด ๆ ๆ ว่าซองถุงยางที่ฉีกแล้วนั้นเป็นของใครกันแน่
"ทำไมคิดไม่ออกเลยนะ"
"ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลย" ฉันพยายามนึก ๆ ทั้งที่ปกติฉันแค่ดื่มไปไม่กี่แก้ว มันไม่มีทางที่ฉันจะเมาได้ขนาดนั้น
ฉันลูบคราบเลือดที่เพนตี้ตัวบางนั้น ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนมือไปแตะเบา ๆ ที่ร่องรักของตัวเอง ที่บวมช้ำและมีคราบเลือดแห้งติดอยู่เช่นกัน
"ซวยฉิบ!" ฉันนั่งกุมขมับเครียดอยู่เกือบทั้งคืน แต่ก็นึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
- วันต่อมา -
ณ ธนาคาร CVD สาขาใหญ่
ฉันขยับแว่นตาดำที่ใหญ่ปิดเกือบครึ่งหน้า พร้อมกับโบกรองพื้นมาหนาจบกลบรอยนิ้วมือบนหน้าได้อย่างเนียนกริบ และไม่ลืมที่จะทาลิปสติกสีแดงกลบรอยปากแตกจากการถูกตบเมื่อวาน เดินตรงเข้ามานั่งในโซนของแขกวีไอพีของธนาคาร CVD
"อะไรนะ... เงินในบัญชีของฉันเหลือแค่แสนเดียวเนี่ยนะ" ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยเพราะไม่เคยเช็กยอดเงินในบัญชีตัวเองมาก่อน ปกติใช้แต่บัตรเครดิตรูด ๆ ไป
"จะเป็นไปได้ยังไง..เธอเช็กดีแล้วเหรอ" ฉันโวยวายกลับไปทันที เพราะเงินแค่แสนเดียวจะพอยาไส้ฉันได้อย่างไรกัน
"คุณแพทริเซีย ใช้เงินในบัญชีซื้อรถหรูใหม่ก็ยี่สิบกว่าล้านแล้วนะคะ และไม่รวมที่ช็อปปิ้งแบรนด์เนมรายเดือน ค่าบินไปต่างประเทศตลอดหนึ่งปี" พนักงานแสดงรายจ่ายตลอดปีของฉันออกมาวางลงตรงหน้าอย่างละเอียด ซึ่งฉันก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะฉันก็ใช้จ่ายตามนี้จริง ๆ
"งั้นเธอก็รีบออกบัตรเครดิตแบบเดิมให้ฉัน เดี๋ยวนี้เลย ฉันมีธุระต้องใช้" ฉันวางกระเป๋าแบรนด์เนมใบละเฉียดล้านลงบนโต๊ะและนั่งไขว่ห้างและมองไปที่พนักงานนิ่ง ๆ
"คือ..ทางเราต้องขออภัยด้วยจริง ๆ นะคะ เนื่องจากคุณพิสุทธิ์พ่อของคุณโทรมาให้ทางเราระงับบัตรเครดิตทั้งบัตรหลักของท่านที่คุณถืออยู่ และระงับไปถึงบัตรเสริมของคุณแพทริเซียด้วยน่ะค่ะ" พนักงานแบงก์สาวเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์และตอบฉันด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"เงินในบัญชีก็แทบไม่มีเหลือ..แล้วยังจะมาอายัดบัตรเครดิตอีกเนี่ยนะ" ฉันบ่นกับตัวเองเบา ๆ เพราะไม่คิดว่าพ่อจะทำแบบนี้กับฉันจริง ๆ
(นี่พ่อกล้าทำกับฉันขนาดนี้เลยเหรอ) ฉันกำหมัดอย่างข่มอารมณ์ขุ่นเคืองเอาไว้ภายในใจ
"งั้นก็รีบออกใบใหม่ให้ฉัน" ฉันขยับแว่นตาดำและขมวดคิ้วจ้องหน้าพนักงานอย่างเริ่มไม่พอใจ
"คงไม่ได้ค่ะ การออกบัตรเครดิตใบใหม่ต้องใช้เวลาในการพิจารณาและส่งเอกสารเพิ่มด้วย" พนักงานยังคงอธิบายอ้อมโลกไปมาช่างน่ารำคาญสิ้นดี
"นี่ยายพนักงานต๊อกต๋อย..เธอรู้ไหมว่ากำลังพูดอยู่กับใครอยู่?" ฉันก้มมองดูนาฬิกาพร้อมกับเริ่มขึ้นเสียงใส่ไป เพราะฉันเป็นถึงลูกค้าวีไอพีของที่นี่ ทำไมต้องมานั่งรออะไรแบบนี้กันด้วย
- Writer
